Kategoria: informacja

Fundacja pozyskała środki na renowację grobowca ambasadora Chłapowskiego

Fundacja pozyskała środki na renowację grobowca ambasadora Chłapowskiego

By |

W ramach rządowego programu odbudowy zabytków, Fundacja “Bonum adipisci” – Dążyć do dobra pozyskała środki finansowe na gruntowną rewitalizację grobowca Alfred Chłapowskiego w Bonikowie. Kwota finansowania wynosi 98.000,00. 

Prace dotyczyć będą grobowca ministra rolnictwa i ambasadora RP we Francji, zamordowanego w niewoli niemieckiej, Alfreda Chłapowskiego (1874-1940), który to grobowiec znajduje się na terenie zabytkowego cmentarza przykościelnego w Bonikowie. Jest to grób ofiary nazizmu i jednej z najbardziej znanych postaci dwudziestolecia międzywojennego w Polsce, który wymaga szerokiego zakresu prac budowlanych i konserwatorskich. Program prac:

  1. Wykonanie prób oczyszczenia.
  2. Wykonanie dokumentacji fotograficznej przed rozpoczęciem prac.
  3. Demontaż elementów przeznaczonych do konserwacji (kamiennych i żelaznych).
  4. Przeprowadzenie kilkukrotnej dezynfekcji obiektu 0,5 – 2 % roztworem w alkoholu preparatu Biotin R, firmy C.T.S (Włochy), preparatem BFA, Grünbelag Entferner, firmy Remmers (Niemcy), Preventol lub innym preparatem biobójczym. Powtarzanie zabiegu przez cały okres trwania prac konserwatorskich.
  5. Wykonanie lokalnej impregnacji w celu wzmocnienia osłabionego kamienia – proponuję się preparat krzemoorganiczny firmy Remmers (KSE 100/ KSE 300 E).
  6. Oczyszczenie powierzchni cegieł metodą termodynamiczną – parą wodną pod wysokim ciśnieniem, w miejscach mocno zabrudzonych doczyszczenie metodą chemiczną – 35 % perhydrol oraz 5 % kwas fluorowodorowy.
  7. Oczyszczenie piaskowca metoda laserową.
  8. Wykonanie odsolenia kamienia metodą migracji soli do rozszerzonego środowiska przy użyciu kompresów z ligniny i wody destylowanej lub inną metodą chemiczną.
  9. Wykonanie impregnacji wzmacniającej preparatem krzemoorganicznym Firmy Remmers (KSE 100/ KSE 300 E).
  10. Wykonanie iniekcji spękań odpowiednio dobraną żywicą epoksydową.
  11. Wypełnienia pęknięć i drobnych ubytków – kity bazie żywic syntetycznych np. poliestrowej żywicy Akemi Marmorkitt, żywicy epoksydowej Hxtal NYL-1 z wypełniaczami w postaci mączek kamiennych itp., z dodatkiem pigmentów.
  12. Wykonanie kitów technicznych (pęknięcia, odspojenia) odpowiednio opracowaną masą mineralną imitującą kamień naturalny na bazie gotowych zapraw np. Restauriermörtel firmy Remmers (Niemcy), zapraw mineralnych firmy Keim (Niemcy) lub innej dostępnej na rynku zaprawie. Nadanie uzupełnieniom faktury imitującej powierzchnię kamienia, a następnie poddanie kitów sezonowaniu.
  13. Uzupełnienie brakujących elementów formy rzeźbiarskiej kitem mineralnym.
  14. Scalenie kolorystyczne wykonanych uzupełnień pigmentami (firmy KEIM) na spoiwie krzemoorganicznym (firmy KEIM Soldalit).
  15. Wykonanie nowych spoin w miejsce usuniętych zmurszałych oraz cementowych stosując zaprawy specjalistyczne np. Remmers Funcosil Fugenmortel TK.
  16. Hydrofobizacja końcowa preparatem firmy Remmers Funcosil WS lub Silex – OH firmy KEIM lub innym o podobnych właściwościach.
  17. Montaż żelaznych łańcuchów oraz elementów tumb.

Drugi etap prac odnosi się do uszczelnienia samej krypty grobowej:

  1. Wykonanie dokumentacji fotograficznej.
  2. Rozbiórka stropu komory.
  3. Wzmocnienie ścian komory (uzupełnienia zmurszałych cegieł lub w razie konieczności – wykonanie nowych ścian).
  4. Założenie nowego, zbrojonego stopu z możliwością dostępu do komory.
  5. Montaż elementów kamiennych.
  6. Wykonanie dokumentacji powykonawczej opisowej i fotograficznej.

Głównym założeniem prac konserwatorskich będzie dokładne przeprowadzenie zabiegów mających na celu odzyskanie właściwości technicznych, a także dawnych walorów estetycznych i plastycznych. Konieczne jest zatrzymanie przyczyn powstałych zniszczeń i zabezpieczenie obiektu przed dalszym rozwijaniem się procesów degradacyjnych. W chwili obecnej grobowiec Alfreda nie posiada adekwatnej części poświęconej właśnie tej osobie, wobec czego w ramach prac planowane jest takie przeorganizowanie jego struktury, by pojawiła się dodatkowa tumba, na której umieszczona zostanie nowa tablica poświęcona ambasadorowi, która formą i wielkością będzie odpowiadać dwóm istniejącym płytom jego matki i syna. W ten sposób powstanie spójna konstrukcja o cechach historyzujących, wpisująca się w tradycję funeralną rodu Chłapowskich (nekropolie w Rąbiniu, Czerwonej Wsi).

Walne zebranie sprawozdawczo-wyborcze 2023

Walne zebranie sprawozdawczo-wyborcze 2023

By |

W dniu 9 września 2023 roku odbyło się walne zebranie Rady i Zarządu Fundacji w związku z upływem ich pierwszej, czteroletniej kadencji. Zarząd przedstawił osiągnięcia w minionym okresie oraz zaprezentował sprawozdanie finansowe. Zgodnie ze statutem Fundacji nastąpiły wybory, w trakcie których jednogłośnie zadecydowano o powierzeniu obowiązków na kolejną kadencję wszystkim dotychczasowym członkom ciał statutowych.

Piotr Chłapowski – przewodniczący Rady

Krzysztof Chłapowski – członek Rady

Marcin Górski – sekretarz Rady

Emilian Prałat – prezes Zarządu

Maciej Badura – członek Zarządu

Michał Chłapowski – członek Zarządu

Kopaszewska Droga Krzyżowa 2023

Kopaszewska Droga Krzyżowa 2023

By |

9 piesza Kopaszewska Droga Krzyżowa za nami. 10 września 2023 roku na wyjątkowym szlaku zgromadziło się ponad 200 osób. Tegoroczna edycja pod hasłem „Droga pokoju” była najliczniejszą z dotychczasowych. Wśród piechurów najmłodszy liczył sobie 5 lat, najstarsza zaś uczestniczka 83 lata. Podczas wędrówki przekazano 1450 złotych darowizn na rzecz organizatora Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra, które zostaną przeznaczone na rewitalizację jednego z nagrobków na terenie nekropolii w Czerwonej Wsi.

O godzinie 9:30 w kaplicy przypałacowej sprawowana była Msza Święta, która poprzedziła zasadniczą część pielgrzymowania. W modlitwie końcowej ks. Krzysztof Gogół polecił wszystkich udających się na pątniczy szlak. O 11:15 rozpoczęła się krótka liturgia słowa, na zakończenie której odczytano list od arcybiskupa Stanisława Gądeckiego, który objął patronatem honorowym kolejną edycję Kopaszewskiej Drogi Krzyżowej.

Przy kolejnych stacjach odczytywano specjalnie przygotowane rozważania, których inspiracją była encyklika Jana XXIII Pokój na ziemi. Pomiędzy stacjami zwyczajowo uczestnicy wędrówki wysłuchali historycznych anegdot dra Emiliana Prałata oraz śpiewali przy akompaniamencie Narcyza Skorupskiego. W Rogaczewie Wielkim tradycyjnie zorganizowano punkt z wodą. Do Rąbinia piechurzy dotarli około 14:15. Po krótkiej modlitwie w kościele i słowach pozdrowienia ks. Ryszarda Jankowskiego, złożono znicz na grobie Dezyderego Chłapowskiego oraz Zofii Koźmianowej, której śmierć stała się powodem ufundowania Kopaszewskiej Drogi Krzyżowej. W przerwie, przy miejscowej świetlicy, wszyscy mogli się pokrzepić gorącą zupą.


O 15:15 rozpoczął się marsz w drogę powrotną. W jego trakcie kilka słów do uczestników skierował ks. Stanisław Tokarski. Do Kopaszewa pielgrzymi dotarli o 17:30. Czekało na nich ciasto i kawa oraz certyfikaty pielgrzyma i okolicznościowe pocztówki.

Wśród pielgrzymów znalazła się s. Honorata z odległego Skoczowa, która po raz pierwszy brała udział w wędrówce oraz minister Jan Dziedziczak, który dołączył do piechurów przy wieży widokowej między Turwią a Rąbiniem.

Więcej informacji na stronie + kliknij

Słowa wdzięczności kierujemy pod adresem: OSP Kopaszewo, mieszkańców Kopaszewa i Rąbinia (za pomoc w rozdysponowaniu posiłków i upieczenie ciasta), Agnieszcze Szymańskiej i Narcyzowi Skorupskiemu, spółce DANKO, Marii i Marianowi Prałatom (za wykoszenie przejścia między Rogaczewem a Rąbiniem), TOP FARMS Wielkopolska (za wykoszenie łąki w Rąbiniu), Małgorzacie Maćkowiak-Bartczak i Maciejowi Badurze za wsparcie organizacyjne i dokumentację fotograficzną.

—

 

Podczas 9 pieszej Kopaszewskiej Drogi Krzyżowej pod hasłem „Droga pokoju” chcemy w sposób szczególny przypomnieć i odnieść się do słów Chrystusa: „Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Niech się nie trwoży serce wasze ani się lęka!”. Czas drugiego już roku wojny na Ukrainie i tragicznych wydarzeń w wielu zakątkach świata, powoduje, że jak nigdy, aktualnym staje się wezwanie do modlitwy o pokój. Przemierzając szlak Kopaszewskiej Drogi Krzyżowej chcemy przypomnieć wielkich orędowników pokoju – zarówno świętych, jak i świeckich, którzy na przestrzeni wieków różnymi słowami i czynami dawali nie tylko świadectwo troski o pokój i wiary w niego, ale zarazem – często nieświadomie – przyczyniali się do jego wprowadzenia. Chcemy przybliżyć pątnikom myśl Mikołaja z Flüe, Elżbiety Portugalskiej – Anioła Pokoju, św. Rity, św. Franciszka czy św. Jadwigi Śląskiej. Odwołując się do historii pragniemy także zwrócić uwagę na zróżnicowane formy pokoju, starań o niego. Przy tej okazji nie zabraknie również refleksji nt. tych wydarzeń, które zamiast utrzymać czy prowadzić do pokoju, zaowocowały bólem, cierpieniem czy konfliktami. Będzie to swoiste memento. Chcemy by przypomnienie tych zdarzeń w kontekście męki Chrystusa, było szansą na refleksję, modlitewne zadośćuczynienie i zarazem sposobnością do większej jeszcze modlitwy w intencji pokoju. Rok 2023 to 60 rocznica wydania encykliki Pacem in terris Jana XXIII. Wyjątkowy tekst adresowany „do wszystkich ludzi dobrej woli”, był wielkim krokiem w podążaniu drogą pokoju, ekumenizmu i otwarciem na tych wszystkich, którym Bóg był obcy lub od którego się oddalili. Wybrane fragmenty tej encykliki znajdą się w rozważaniach przy poszczególnych stacjach. Staną się zarazem przesłaniem, które zawarto w zakończeniu encykliki: „Módlmy się więc gorąco do Boskiego Odkupiciela o pokój, jaki nam przyniósł. Niech On sam usunie z serc ludzkich wszystko, co może ten pokój naruszyć, i niech uczyni wszystkich świadkami prawdy, sprawiedliwości i miłości braterskiej. Niech ponadto oświeci Swym światłem umysły przywódców narodów, aby zapewniali obywatelom – wraz z należnym im dobrobytem – także i wspanialszy dar bezpiecznego pokoju. A wreszcie niech Chrystus nakłoni wolę wszystkich ludzi do zburzenia dzielącej ich zapory, do umocnienia więzi wzajemnej miłości, do zrozumienia innych, do przebaczenia wreszcie tym, którzy wyrządzili im krzywdę. Niech pod Jego działaniem i przewodnictwem wszystkie narody połączy więź braterstwa i niech wśród nich rozkwita i panuje bezustannie tak bardzo upragniony pokój”.

W trakcie tegorocznej edycji kwestujemy na rzecz renowacji nekropolii w Czerwonej Wsi.

Relacja z promocji książki “Ród historii – historia rodu. Archiwum rodu Żółtowskich. Życie rodzinne” – 2.09.2023, Jarogniewice

Relacja z promocji książki “Ród historii – historia rodu. Archiwum rodu Żółtowskich. Życie rodzinne” – 2.09.2023, Jarogniewice

By |

Relacja niebawem. Zapraszamy do wysłuchania zapisu audio wystąpień gości.

2 września 2023 roku w Jarogniewicach, na terenie dawnej siedizby rodu Żółtowskich, a obecnie Domu Pomocy Społecznej, odbyła się prezentacja publikacja dra Emiliana Prałata Ród historii – historia rodu. Archiwum rodu Żółtowskich. Życie rodzinne, wydanej przez Archiwum Państwowe w Lesznie, przy współudziale Powiatu Kościańskiego, Gminy Śmigiel i Fundacji “Bonum adipisci” – Dążyć do dobra. Uroczystość zgromadziła ponad 150 osób.

Kilka minut po godzinie 15:00 rozpoczęła się pierwsza część spotkania, które otwarła dyrektor DPS Katarzyna Michalewicz. Jako gospodyni miejsca powitała zebranych gości, przypominając historię miejsca, które od blisko 80 lat jest domem dla wielu potrzebujących osób:

Szanowni Państwo,

już po raz drugi mamy zaszczyt gościć Państwa na terenie Domu Pomocy społecznej w Jarogniewicach na uroczystościach zwianych z inauguracja książki Pana dr Emiliana Prałata pt. Ród historii – historia Rodu. Domu, który może poszczycić się niezwykła historia, zarówno ta związana z historią związana z rodzina Państwa Żółtowskich , która będziemy mogli poznać dzięki książka Pana Emiliana, jak i tą związana z niemalże 80 letnią historią niesienia pomocy osoba chorym i niepełnosprawnym. Tak więc mam nadzieję że dzisiejsze spotkanie przyniesie Państwu wiele satysfakcji, radości oraz dumy płynącej z naszych korzeni. Dumy, która towarzyszy nam każdego dnia kiedy to przekraczamy progi naszego domu. Osobiście sama nie mogę się doczekać chwili, kiedy to będą mogła wsiąść do ręki książkę Pana Emiliana i zapoznać się z jej treścią. Jestem przekonana że tak jak jego wszystkie poprzednie pozycje będzie wyjątkowa . Zupełnie tak jak on sam. Jednak jako Dyrektor Domu Pomocy Społecznej, mogę Państwa zapewnić, ze i obecnie w naszym domu żyją niezwykli i utalentowani ludzie. W trakcie przerwy kawowej chcielibyśmy przedstawić Państwu pracę jednego z nich. Będą to rzeźby Pana Michała Lutkowskiego, człowieka o wielu talentach, niezwykłej pomysłowości oraz zaangażowaniu. Na naszej wystawie będziecie też Państwo mogli obejrzeć prace Państwa Ewy i Marcina Michalewiczów – zaprzyjaźnionych z naszym domem artystów z Kościana. Ludzi o wielkiej wrażliwości i otwartym sercu. Życzę Państwu niezwykłych wrażeń dzisiejszego dnia oraz gratuluje Panu Emilianowi kolejnego dzieła. To cudownie że są tacy wspaniali ludzie. Ludzie którzy zarażają swą wrażliwości i miłości do lokalnej historii wszystkich innych.

Następnie przekazała głos dr Elżbiecie Olender, dyrektor Archiwum Państwowego, która przywitała zebranych gości. Wśród nich znaleźli się licznie przybyli potomkowie rodu:

nestrorka rodziny Anna z Żółtowskich Ulatowska, Teresa, Maciej i Paweł Jakubowscy, Maja Mroszczak, Janina, Anna Katarzyna i Zbigniew Urbaniakowie, Anna i Piotr Ulatowscy, Barbara i Piotr Olczykowie, Olga Sobas, Dorota i Adam Byszewscy, a także: 

Zenon Jóźwiak – dyrektor leszczyńskiej delegatury Wielkopolskiego Urzędu Wojewódzkiego

Henryk Bartoszewski – starosta kościański

Piotr Filipowicz reprezentujący Burmistrz Śmigla Panią Małgorzatę Adamczak

Konrad Malicki – burmistrz Gminy Czempiń

Prof. Miron Urbaniak, recenzent książki

Janina Chodera, redaktorka książki

Ireneusz Kurzawa – reprezentujący Muzeum Adama Mickiewicza w Śmiełowie oraz mieszkańcy regionu.

Dyrektor Olender przypomniała, iż promowane wydawnictwo to trzeci z kolei tom, jaki powstał we współpracy z dr Prałatem. Podkreśliła także wsparcie samorządów i radość z możliwości upublicznienia unikatowych zbiorów rodu Żółtowskich. Podziękowała również dyrektor Michalewicz za możliwość drugiej z kolei gościny w Jarogniewicach. Następnie przekazała głos dr Prałatowi, który podziękował Starostwu Powiatowemu w Kościanie, Gminie Śmigiel i Fundacji za wsparcie finansowe wydawnictwa. Minutą ciszy uczczono również pamięć zmarłej w kwietniu tego roku Marii z Żółtowskich Glińskiej, której wspomnienia znalazły się w książce. O zabranie głosu poproszeni zostali kolejno: w imieniu rodziny Pani Teresa z Żółtowskich Jakubowska, starosa Henryk Bartoszewski, burmistrz Konrad Malicki i prof. Miron Urabaniak.

Po wystąpieniach gości, dyrektor Olender i Autor wręczyli Annie Ulatowskiej, Teresie Jakubowskiej, Mai Mroszczak, Henrykowi Bartoszewskiemu, Piotrowi Filipowiczowi, Janinie Choderze oraz Katarzynie Michalewicz egzemplarze książki oraz symboliczną różę. Głos zabrał dr Prałat:

Po części oficjalnej goście mogli wziąć udział w bankiecie kawowym, który był zarazem okazją do zdobycia autografu w książce oraz rozmowy z potomkami rodu Żółtowskich, jak również do spaceru po parku jarogniewickim. Trzecim punktem uroczystości był koncert zespołu Grupa B(l)acha w składzie: Remigiusz Kuropka (trąbka), Arkadiusz Nogalski (trąbka), Dawid Gałka (puzon),  Aleksander Fogt (puzon), Hubert Humerski (tuba) i Arkadiusz Anioła (perkusja), który zaprezentował wyjątkowe aranżacje najsłynniejszych utworów muzyki filmowej i popularnej. 

Zwieńczeniem dnia było zwiedzanie pałacu Żółtowkich w Głuchowie, który udostępniła obecna jego właścicielka Pani Bożena Pokropska. Goście obejrzeli wspólnie z Autorem parter oraz fragment piętra. Pałac nie jest na codzień dostępny, a jego stan wymaga zakrojonych na szeroką skalę prac rewitalizacyjnych. Tym bardziej była to wspaniała okazja do zerknięcia do jednego z najciekawszych wnętrz rezydencjonalnych w południowej Wielkopolsce.

Na zakończenie dnia dr Prałat zaprosił potomków rodziny Żółtowskich do współnego, pamiątkowego zdjęcia na tarasie pałacu.

 

Gminne obchody Święta Wojska Polskiego 2023 – relacja

Gminne obchody Święta Wojska Polskiego 2023 – relacja

By |

O godzinie 16:00 przy pomniku poległych w latach 1914-1920 mieszkańców Turwi, rozpoczęły się gminne obchody Święta Wojska Polskiego. Zainicjowało je wprowadzenie sztandaru i asysty honorowej wystawionej przez rekonstruktorów ze Stowarzyszenia im. Kościańskiej Rezerwy Skautowej. Następnie przy akompaniamencie Orkiestry Dętej OSP Kościan pod batutą Pawła Drozdy, odśpiewano hymn państwowy. W imieniu organizatorów obchodów – Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra, głos zabrał dr Emilian Prałat, który przywitał wszystkich przybyłych na uroczystości. W sposób szczególny pozdrowił:

  • Ministra Jana Dziedziczaka pełnomocnika Rządu ds. Polonii i Polaków za granicą;
  • Wojciecha Ziemniaka senatora RP;
  • Henryka Bartoszewskiego starostę powiatu kościańskiego;
  • Andrzeja Przybyłę wójta gminy Kościan;
  • Mirosława Dudę zastępcę wójta gminy Kościan;
  • Jana Szczepaniaka, przewodniczący rady gminy Kościan;
  • Mirosława Mądrego, Henryka Michalski, Tomasza Klema, radnych gminy Kościan;
  • Ppułkuwnika Przemysława Mikołajczaka dowódcę Ośrodka Szkoleniowego Wojsk Lądowych im. gen. dyw. Dezyderego Chłapowskiego w Wędrzynie,
  • Ks. Krzysztofa Pustkowiaka, proboszcza parafii w Wyskoci;
  • Ks. Stanisława Tokarskiego, proboszcza parafii w Gryżynie i Racocie;
  • Jadwigę i Michała Chłapowskich oraz dra Macieja Badurę z Fundacja;
  • Zespół Turewianki oraz wszystkich przybyłych na uroczystość.

Następnie o zabranie głosu poprosił ministra Dziedziczaka, który podkreślił znaczenie bitwy warszawskiej, którą upamiętnia święto, dzisiejszą rolę armii, jej modernizację, jak również współczesne formy patriotyzmu, do których zaliczył również uroczystości takie, jak w Turwi. Wskazał również na znaczenie kultywowania pamięci o polskim czynie zbrojnym.

Po nim glos zabrał senator Ziemniak, który odwołując się do lokalności, podkreślił zaangażowanie dra Prałata w działania na rzecz podtrzymywania pamięci o regionie. Odwołał się również do znaczenia bitwy warszawskiej w dziejach Polski, ale zaakcentował również udział Wielkopolan w tej bitwie, również wywodzących się z Ziemi Kościańskiej.

Jako ostatni głos zabrał wójt Przybyła, który podziękował za organizację uroczystości, jak również podkreślił radość z faktu współpracy z mieszkańcami gminy w zakresie inicjatyw podobnych do tej, jakiej był uczestnikiem. Nawiązał także do osoby gen. Chłapowskiego i wyjątkowych wzorców, które stanowią o bogactwie regionu.

Punktem kolejnym była modlitwa w intencji Ojczyny, za poległych oraz obrońców Polski, którą odmówił ks. Pustkowiak. Po tym nastąpił uroczysty Apel Pamięci, a następnie ceremonia składania kwiatów i zniczy przez delegacje:

  • Ministra Jana Dziedziczaka;
  • Senatora Wojciecha Ziemniaka;
  • Starostę Henryka Bartoszewskiego;
  • Gminę Kościan (Andrzej Przybyła, Mirosław Duda, Jan Szczepaniak, Mirosław Mądry, Henryk Michalski);
  • Mieszkańców Turwi (sołtys Michał Buchert, radny Tomasz Klem i radna Genowefa Kabacińska);
  • Izabelę Chłapowską z Hufca im. Floriana Marciniaka w Kościanie;
  • Stowarzyszenie im. Kościańskiej Rezerwy Skautkowej;
  • Zespół Turewianki;
  • Fundację „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra (Jadwiga i Michał Chłapowscy, Maciej Badura);
  • Komendanta OSP Turew Eugeniusza Bryszaka.

Przybyły na uroczystości ppłk. Przemysław Mikołajczak, nawiązując do wspólnego łącznika między Gminą Kościan, Turwią a Wędrzynem w postaci gen. Chłapowskiego, wskazał na wielość działań, które związane z patronem Ośrodka, są podejmowane w szerokiej współpracy. Przypomniał również osobę ojca chrzestnego sztandaru jednostki, zmarłego w tym roku, Stanisława Chłapowskiego. Na ręce jego żony i syna przekazał odznakę pamiątkową jednostki, jako wyraz żołnierskiej pamięci i wdzięczności. Dr Prałatowi przekazał z kolei pamiątkową monetę, jako wyraz podziękowania za współpracę.

Na zakończenie zespół „Turewianki” zaśpiewał utwory Wojenko, wojenko oraz Nasz dom. Zakończeniem pierwszej części było odśpiewanie Roty oraz przemarsz w stronę szkoły w Turwi.

Przy niej rozpoczęła się druga część uroczystości. Po około kwadransowym występie zespołu „Turewianki”, który zaprezentował nowy, dynamiczny repertuar, rozpoczął się koncert zespołu „Grupa B(l)acha” w składzie: Remigiusz Kuropka (trąbka), Arkadiusz Nogalski (trąbka), Dawid Gałka (puzon),  Aleksander Fogt (puzon), Hubert Humerski (tuba) i Arkadiusz Anioła (perkusja), który zaprezentował godzinny koncert utworów patriotycznych, muzyki filmowej i rozrywkowej, który został nagrodzony gromkimi brawami przez blisko 150 zgromadzonych uczestników.

Zwieńczeniem spotkania było wspólne biesiadowanie przy kawie, cieście i grillu.

 


—

Słowa podziękowania kierujemy w stronę: Stowarzyszenia im. Kosciańskiej Rezerwy Skautowej, zespołu „Turewianki”, SP im. gen. D. Chłapowskiego w Turwi, rady sołeckiej wsi Turew, OSP Turew oraz wszystkich, którzy w jakikolwiek sposób włączyli się w organizację uroczystości.

Współpraca w zakresie ochrony miejsc pamięci

Współpraca w zakresie ochrony miejsc pamięci

By |

13 czerwca 2023 roku odbyło się spotkanie prezesa Fundacji dra Emiliana Prałata z Panem Wojciechem Labudą, Pełnomocnikiem Prezesa Rady Ministrów ds. reformy regulacji administracyjnych związanych z ruchem naturalnym ludności i ochrony miejsc pamięci. Jego tematem była propozycja współpracy w zakresie podjęcia kolejnych działań związanych z odnawianiem miejsc pamięci, ich tworzeniem oraz opieką nad nimi. Dr Prałat zaproponował trzy obszary działań, które w najbliższym czasie przewidziane są do realizacji:

  1. Kompleksowa rewitalizacja grobowca ministra rolnictwa, ambasadora RP we Francji Alfreda Chłapowskiego w Bonikowie;
  2. Rewitalizacja drugiej lokalizacji związanej z egzekucjami w ramach akcji T4, stanowiącej część miejsca pamięci w Jarogniewicach;
  3. Kompleksowa rewitalizacja nekropolii czerwonowiejskiej.

W ramach działań, dr Prałat przygotował koncepcję rewitalizacji miejsca pamięci w Jarogniewicach, która została przesłana do IPN w celu akceptacji. 27 lipca 2023 roku w siedzibie Nadleśnictwa Konstantynowo, podpisano umowę współpracy miedzy Fundacją a Nadleśnictwem w zakresie udostępnienia miejsca znajdującego się w zarządzie Lasów Państwowych. Dzięki życzliwości nadleśniczego Maciej Handkiewicza możliwe będzie przystąpienie do prac w tym roku – pod warunkiem uzyskania dofinansowania ze strony Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

W ostatnim tygodniu lipca uzyskano również pełnomocnictwa potomków Alfreda Chłapowskiego, które otwierają drogę do uzyskania niezbędnych zezwoleń na ekshumację oraz przeprowadzenie prac renowacyjnych grobowca.

Relacja z trzeciej edycji inicjatywy “Racot. Tygiel kultur”

Relacja z trzeciej edycji inicjatywy “Racot. Tygiel kultur”

By |

18 czerwca 2023 roku odbyła się trzecia edycja inicjatywy „Racot. Tygiel kultur”. Jej pomysłodawcą i organizatorem był dr Emilian Prałat oraz prowadzona przez niego Fundacja „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra. Tegoroczne obchody związane były z 225 rocznicą przejścia dóbr racockich w ręce niderlandzkiej rodziny królewskiej.


Uroczystości rozpoczęło nabożeństwo ekumeniczne sprawowane w miejscowym kościele, który na przestrzeni wieków służył Polakom, Holendrom i Niemcom, katolikom i protestantom. Poprowadzili je ks. Stanisław Tokarski, pastor Waldemar Gabryś ze wspólnoty leszczyńskiej i ojciec Daniel Wańczyk, benedyktyn z Lubinia. Na organach akompaniowała dr Agnieszka Tarnawska. Uri caritas et amor kanon z Taize rozpoczął wspólną modlitwę. Na wstępie przedstawiciele trzech wyznań – prawosławnego, katolickiego i protestanckiego do historycznej chrzcielnicy wlali wodę, na znak jedności i wspólnoty w sakramencie chrztu. Następnie, po krótkim wprowadzeniu, wyrażono wpsólnie akt skruchy. Pierwsze czytanie z ks. Jeremiasza wygłoszono po polsku (odczytał je Jerzy Juryczński  z Fundacji Dziedzictwa Księżniczki Marianny Orańskiej), drugie natomiast z Listu św. Pawła do Efezjan po holendersku (odczytane przez Alberta Patijna z Towarzystwa Historycznego van Oranje Nassau). Po czytaniach nastąpiło ekumeniczne wyznanie wiary oraz modlitwa powszechna odczytywana po polsku i holendersku.


Bezpośrednio po nabożeństwie rozpoczął się koncert organowy w wykonaniu dr Agnieszki Tarnawskiej. Zabrzmiały utwory mistrzów tego instrumentu wywodzących się z trzech przypominanych tradycji. Koncert rozpoczęły pierwsze zwrotki trzech hymnów.

Następnie wybitna organistka zaprezentowała:

  1. Johanna Sebastiana Bacha – Fantazję i fugę c-mollBWV 537
  2. Jana Pieterszoona Sweelincka – Ballo del GranducaSwWV 319
  3. Dietricha Buxtehude – Passacaglie d-mollBuxWV 161
  4. Felixa Mendelssohna Bartholdy’ego – Sonatę c-moll 65 nr 2, części: Grave, Adagio, Allegro maestoso e vivace, Allegro moderato
  5. Johannesa Brahmsa – O Gott, du frommer Gottze zbioru Elf Choralvorspiele op. post. 122 nr 7
  6. MieczysławaSurzyńskiego – Improwizację na temat polskiej pieśni kościelnej „ Święty Boże” 38

Dr Agnieszka Tarnawska jest absolwentką Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu w klasie organów prof. Sławomira Kamińskiego (2011) oraz klawesynu prof. Marii Banaszkiewicz-Bryły (2015). W latach 2011-2013 odbyła studia Master of Music w klasie organów prof. Arvida Gasta w Musikhochschule Lübeck. W roku 2013 rozpoczęła studia solistyczne Konzertexamen w Hochschule für Musik und Theater Hamburg pod kierunkiem prof. Wolfganga Zerera, zwieńczone uzyskaniem dyplomu z wyróżnieniem w 2016 roku. Tytuł doktora uzyskała w 2019 roku w Akademii Muzycznej w Poznaniu po obronie rozprawy na temat: „Źródła inspiracji stylistycznych i ich egzemplifikacja w kompozycjach na instrumenty klawiszowe Gottlieba Muffata” (promotor: prof. Maria Banaszkiewicz-Bryła). Laureatka konkursów organowych: I Akademickiego Konkursu Organowego Romuald Sroczyński in memoriam w Poznaniu (2008, wyróżnienie), IV Międzynarodowego Konkursu Organowego im. Feliksa Nowowiejskiego w Poznaniu (2010, II nagroda), XVIII Międzynarodowego Konkursu Organowego im. L. Janáčka w Brnie (2012, II nagroda), VIII Międzynarodowego Konkursu Organowego w Korschenbroich (2013, II nagroda), XV Międzynarodowego Konkursu Organowego im. Césara Francka w Haarlem (2017, I nagroda).

Nabożeństwo i koncert zgromadziły około 60 uczestników.


Kilka minut po godzinie 16:00, na dziedzińcu honorowym przed pałacem w Racocie należącym do państwowej Stadniny koni rozpoczęła się trzecia, oficjalna część uroczystości, która zgromadziła ponad 140 osób. Dr Prałat w imieniu Andrzeja Jęcza, prezesa stadniny, przywitał wszystkich gości, wśród których szczególne słowa pozdrowienia skierował do:

Wojciecha Ziemniaka, senatora RP

Anny Markiewicz, Dyrektor Biura Współpracy Międzynarodowej w Urzędzie Marszałkowskim Województwa Wielkopolskiego

Henryka Bartoszewskiego, starosty powiatu kościańskiego

Mirosława Dudy zastępcy wójta gminy Kościan

Joan i Alberta Patijn z Towarzystwa Historycznego van Oranje-Nassau

Dr Marieke Spliethoff kuratorka malarstwa, grafiki i rysunku w Paleis Het Loo

oraz przedstawicieli społeczności lokalnej oraz wszystkich przybyłych na uroczystość.

Przypominając, iż tegoroczna edycja została objęta patronatem honorowym ambasador Królestwa Niderlandów w Polsce Pani Daphne Bergsa, oraz Marszałka Województwa Wielkopolskiego Pana Marszałka Woźniaka, odczytał list przesłany przez Ambasador:

 

Sz. P.

Emilian Prałat

Fundacja „Bonum adipisci” Dążyć do dobra

Drogi Panie Prałat

Drodzy goście dzisiejszego wydarzenia: „Racot. Tygiel kultur”.

Historycznie relacje między Polską a Niderlandami sięgają ponad tysiąca lat i należy podkreślić wspólne kulturowe dziedzictwo, które jest zachowywane po dzień dzisiejszy czego świadectwem są dzisiejsze obchody 225 rocznicy przejścia dóbr racockich w ręce holenderskiej rodziny królewskiej.

Współdzielenie historii, tożsamości zachęca do wzajemnego zrozumienia i szacunku. Od karillonów gdańskich dzwonnic, do dróg stworzonych przez mariannę Orańską na Dolnym Śląsku. Od polderów stworzonych przez menonitów na Żuławach, po groby żołnierzy 1 Dywizji Polskiej gen. Stanisława Maczka w Bredzie, od Krajobrazu z dobrym Samarytaninem Rembrandta w Krakowie, do popiołów Sobiboru. Wszystko to jest częścią historii, naszej wspólnej tożsamości, europejskiej tożsamości.

Świadomośc naszej historii, troska o wspólne dziedzictwo są istotnymi elementami jednoczenia Europy. Pomaga nam to w myśleniu bardziej fundamentalnym i pozwala rozwinąć przyszłość Europy, w której połączenie jedności ze zróżnicowaniem są istotnymi wyznacznikami.

Chciałabym skorzystać z możliwości i uprzejmie wyrazić moją wdzięczność dla Pana działań na rzecz wzbogacenia niderlandzko-holenderskich relacji i życzę państwu bardzo interesującego i inspirującego dnia.

Z poważaniem,

Daphne Bergsma

Ambasador

Następnie głos zabrał senator Ziemniak, który powiedział:

W imieniu władz samorządu Ziemi Kościańskiej wystąpił Mirosław Duda, który mówił:

Ostatnie przemówienie należało do dr Marieke Spliethof, która reprezentowała stronę holenderską. Wspólnie z pozostałymi członkami delegacji na początku swojego wystąpienia przekazała dr Prałatowi album zwierający reprodukcje miniatur portretowych należących do niderlandzkiej rodziny królewskiej, wśród których znajdują się dzieła niegdyś znajdujące się w pałacu w Racocie, a przekazane w latach 30. XX wieku przez prezydenta Mościckiego królowej Wilhelminie. Przybliżyła ich historię, zaprezentowała reprodukcje, a następnie wyraziła uznanie i zadowolenie z faktu, zarówno uroczystości w Racocie, jak i kultywowania pamięci o wyjątkowych polsko-niderlandzkich kontaktach.

Wystąpienie Marieke Spliethof tłumaczył Jerzy Jurczyński:


Po wystąpieniach zebrani goście zostali zaproszeni do przejścia do parku, gdzie odbyła się ceremonia zasadzenia trzech drzew dedykowanych kolejnym właścielom Racotu z trzech narodów: Anotniemu Barnabie Jabłonowskiemu, królowi Willemowi I i księżniczce Zofii. Drzewa ofiarowało Nadleśnictwo Kościan. Pierwsze zasadzili i podlali: Anna Markiewicz, Henryk Bartoszewski i Mirosław Duda, drugie Albert Patijn, a trzecie Joan Patijn i Marieke Spliethof. Ten punkt uroczystości sprawił zebralnym wiele radości i został niezwykle entuzjastycznie przyjęty.


Następnie goście udali się do pałacu, gdzie w dwóch wypełnionych po brzegi salach oczekiwali na kolejny punkt uroczystości, jakim był koncert Archos Quartet – kwartetu smyczkowego z włoskiego Turynu, dla którego koncert w Racocie – zrealizowany dzięki wsparciu Urzędu Marszałkowskiego w ramach programu “Ambasador kultury”, był pierwszym występem w Polsce. Po przywitaniu i przedstawieniu muzyków, tym razem w aranżacji smyczkowej, zabrzmiały trzy hymny:

Zespół tworzą: Filip Jeska – I skrzypce, Roberto D’Auria – II skrzypce, Liza Soppi – altówka, Francesca Fiore – wiolonczela. W trakcie brawurowego, wirtuozerskiego koncertu zabrzmiały:

Stanisława Moniuszki – I Kwartet smyczkowy d-moll: Allegro agitato, Andantino, Scherzo, Allegro assai (Un ballo campestre)

Johannes Bernardus van Bree – III  Kwartet smyczkowy d-moll: Allegro moderato, Scherzo, Vivace, Andante, Allegro un poco agitato

Johannesa Brahmsa – Kwartet smyczkowy Quartetsatz

Ponad godzinny koncert zgromadził bardzo dużą publikę. Zespół należy do jednych z najlepszych grup swojego pokolenia i ma na swoim koncie liczne osiągnięcia.

Kwartet smyczkowy Archos Quartet został założony w listopadzie 2009 roku na uczelni Musikhochschule Lübeck gdzie kształcił się u profesora Heime Müllera członka Artemis Quartet. W roku 2011 kwartet rozpoczął edukację w Staatliche Hochschule für Musik und Darstellende Kunst w Stuttgarcie u członków Vogler Quartett i u profesora Gerharda Schulza (Alban Berg Quartett). Dwa lata pózniej, w roku akademickim 2013/14 młodzi muzycy zostają nagrodzeni stypedium które umożliwia im dalszą edukację w ramach rocznego programu Artists Fellowship na prestiżowej londyńskiej uczelni Guildhall School of Music and Dramma gdzie ich mentorami byli członkowie Belcea Quartet oraz profesorowie Levon Chillingirian i Alasdair Tait. Dalsza droga prowadzi młodych muzyków do lipskiej Hochschule für Musik und Theater “Felix Mendelssohn Bartholdy” gdzie szkolili swoje umiejętności u profesora Franka Reinecke, a także mieli okazję uczyć młodszych studententów tejże uczelni.

Archos Quartet z powodzeniem występował na miedzynarodowych festiwalach takich jak  City of London Festival, Lake District Summer Music International Festival, Salzburg Chamber Music Festival, Musica Ferrara, Settecento Musicale Lucca, Virtuoso Belcanto i Oberstdorfer Musiksommer, a także miał zaszczyt goscić na deskach wielu europejskich scen takich jak Barbican Hall i Milton Court w Londynie, Berliner Ensemble czy też Teatro Comunale di Ferrara we Włoszech.

Kwartet jest lauretem nagród na międzynarodowych konkursach Val Tidone International Chamber Music Competition ‘Tina Orsi Anguissola Scotti’ oraz Virtuoso & Belcanto (Adolfo Betti Prize) oraz stypendystą wielu organizacji: DAAD, Péter Horváth-Stiftung, Yehudi Menuhin “Live Music Now”, DOMS Stiftung Basel oraz „Neustart Kultur“ niemieckiego Ministerstwa Kultury.

W roku 2020, nakładem renomowanej wytwórni Naxos, ukazała się debiutacka płyta zespołu z muzyką włoskiego kompozytora żydowskiego pochodzenia Leone Sinigaglii. Nagrania kwartetu Archos rozbrzmiewają regularnie w takich rozgłośniach radiowych jak BBC, RAI, ORF, Bayerische Rundfunk, NDR oraz SWR.  

Poczas wielu kursów mistrzowskich zespół doskonalił swoje umiejętności pod okiem tak wybitnych artystów jak członkowie Alban Berg Quartett, Belcea Quartett, Cuarteto Casals, Hagen Quartett, Melos Quartett, Vogler Quartett, Voces Intimae, Chilingirian Quartet, Endellion Quartet, Henschel Quartett, Kuss Quartett, Sirius String Quartet, Skampa Quartet, Kwartet Wieniawski, Quatuor Ysaye i profesorów Schmuela Ashkenasi, Eberharda Feltza, Christiane Edinger, Bruna Giuranny, Paula Costese, Wolfganga Redika oraz Eszter Haffner.

23 marca tego roku ukaże się druga płyta zespołu zawierająca pozostałe dzieła kameralne kompozytora Leone Sinigaglia. Planowana jest także premiera płyty z kompozycjami Afreda D’Ambrosio dla wytwórni Tactus oraz kolejny album, tym razem z pogranicza jazzu i muzyki współczesnej, nagrany wspólnie z wybitnym saksofonistą i kompozytorem Danielem Schnyderem.

Po uczcie duchowej, nadeszła pora na ucztę dla ciała. Zadbały o nią Koła Gospodyń Wiejskich z Racotu i Strego Lubosza przy wsparciu sołectwa Racot, które przygotowały wyjątkowy poczęstunek promujący obie tradycje kulinarne. W międzyczasie chętni wspólnie z dr Prałatem mieli okazję zwiedzić pałac oraz poznać jego historię.

Zwieńczeniem wieczoru była projekcja w powozwoni hoenderskiego filmu Dzień, w którym mój ojciec stał się z krzakiem” w reżyserii Nicole van Kilsdonk. Toda (Celeste Holsheimer) mieszka z tatą (Teun Kuilboer) i babcią (Anneke Blok) w mieszkaniu nad piekarnią. Jest szczęśliwą i rezolutną dziewczynką, której największą radością jest pomaganie ojcu w pieczeniu ciastek i wymyślanie dla nich nowych, szalonych nazw. Pewnego dnia ta idylla zostaje jednak przerwana. W kraju wybucha konflikt zbrojny i tata Tody musi wyruszyć na wojnę. Kiedy w mieście robi się niespokojnie, babcia postanawia wysłać wnuczkę do mieszkającej za granicą matki (Noortje Herlaar). 

Uroczystość zakończyła się około 21:30.

19 czerwca w godzinach przedpołudniowych wczesnym popołudniem, goście z Holandii zostali oprowadzeni przez dra Prałata po Kościanie, gdzie obejrzeli zabudowania al. Kościuszki, dawny kompleks pobernardyński, wreszcie rynek i kościół farny. Następnie udali się do Darnowa, Choryni i Wyskoci, by obejrzeć miejscowości, które niegdyś należały do niderlandzkiej rodziny królewskiej i wielkoksiążęcej rodziny saksońko-weimarskiej. W ramach upominku otrzymali książki dedykowane Choryni oraz tegoroczny miód. Przy okazji rozmów, zaoferowali również pomoc w dotarciu do archiwów królewskich i dokumentów dotyczących Racotu!

Fundacja na Szlaku Pracy Organicznej

Fundacja na Szlaku Pracy Organicznej

By |
W dniu 7 czerwca 2023 roku, w historycznym Bazarze poznańskim zainaugurowano Szlak Pracy Organicznej, inicjatywę Urżedu Maarszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego. Znajdzie się na nim 14 lokalizacji – 6 w Poznaniu i 8 poza nim. Z dumą pragniemy poinformować, iż jednym z członków szlaku została Fundacja “Bonum adipisci” – Dążyć do dobra. Prezes Zarządu – dr Emilian Prałat – podpisał w trakcie uroczystości list intencyjny. Bardzo się cieszymy z tego faktu, i mamy nadzieję, że wspólnie z Pałacem Generała Dąbrowskiego w Winnej Górze będziemy mogli skutecznie tworzyć społeczność wielkopolskich organiczników. Szlak ma na celu pokazanie miejsc kluczowych z historycznego znaczenia dla rozwoju idei pracy organicznej, ale zarazem zwrócić uwagę na aktualność tej idei i współczesny jej wymiar. Docelowo ma być rozbudowywany.
Wśród pierwszych jednostek, które współtworzą społeczność szlaku znajdują się:
• Fundacja „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra
• Fundacja im. Julii Woykowskiej
• Gmina Kościan
• Instytut Chemii Bioorganicznej Polskiej Akademii Nauk
• Miasto i Gmina Kórnik
• Muzeum Adama Mickiewicza w Śmiełowie – Oddział Muzeum Narodowego w Poznaniu
• Muzeum Narodowe Rolnictwa i Przemysłu Rolno-Spożywczego w Szreniawie
• Muzeum Pałac w Rogalinie – Oddział Muzeum Narodowego w Poznaniu
• Ośrodek Wiedzy o Regionie we Lwówku
• Poznańskie Centrum Dziedzictwa
• Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk i Wielkopolskie Muzeum Niepodległości
—
Upamiętnienie gen. Taczanowskiego – 27.05.2023

Upamiętnienie gen. Taczanowskiego – 27.05.2023

By |

27 maja 2023 roku w Choryni koło Kościana, odbyła się uroczystość upamiętniająca gen. Edmunda Taczanowskiego i powstańców styczniowych. Jej pomysłodawcą i organizatorem był dr Emilian Prałat oraz Fundacja „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra. Okazją była 160 rocznica wybuchu powstania. Gen. Edmund Taczanowski był dowódcą walk w dawnym województwie Kaliskiem i Mazowieckiem. Ostatnie lata życia spędził w Choryni, gdzie tez zmarł w 1879 roku i gdzie został pochowany. do 1938 roku jego szczątki spoczywały w rodowej krypcie. W tym roku przeniesione zostały na Powązki Wojskowe w Warszawie.


Uroczystość rozpoczęła msza koncelebrowana przez proboszcza parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej ks. Krzysztofa Gogoła i ks. Stanisława Tokarskiego z parafii św. Stanisława Kostki w Racocie. Części stałe mszy wykonał po łacinie Bartosz Małecki. Na tę okoliczność w kościele stanęło castrum doloris – symboliczny katafalk zwieńczony urną, będący nawiązaniem do typowych dla polskiej tradycji ozdobnych opraw uroczystości pogrzebowych. W homilii ks. Gogół nawiązał do biografii Generała przywołując relacje z potyczki o Pyzdry, jaka była pierwszym sukcesem powstańczy Taczanowskiego. Uczestnicy mszy włączyli się również z specjalnie na te okazję przygotowaną modlitwę powszechną. W trakcie mszy obecne były elementy Requiem, którego zwieńczeniem była modlitwa za Edmunda i jego podkomendnych.

Przy castrum doloris warte honorową pełniły poczty sztandarowe ze Społecznej Szkoły Podstawowej im. Edmunda Taczanowskiego, OSP Choryń oraz Stowarzyszenia Historycznego „Gloria victis”.


Drugim punktem uroczystości było odsłonięcie pamiątkowego głazu. Wprowadzenia podkreślającego rolę pamięci i odpowiedzialności za jej przechowanie, dokonał dr Emilian Prałat. Wskazał na fakt związku tego rodzaju miejsc z tożsamością lokalną i ponadregionalną. Podkreślił rolę i znaczenie najwybitniejszego, wielkopolskiego uczestnika powstania. Pomnik ufundowany przez firmę kamieniarską SALAR Jakuba Gościniaka i Fundację odsłoniła Zuzanna Kuźnicka uczennica szkoły noszącej imię Generała, a w imieniu rodziny Taczanowskich – Maria Taczanowska wspólnie z wnuczką.

Kamień pamiątkowy został poświęcony. Następnie złożono pod nim kwiaty i znicze. Wśród delegacji znalazły się przedstawicielstwa:

Sekretarza  Stanu, pełnomocnika Rządu do spraw Polonii i Polaków za Granicą Jana Michała Dziedziczaka – Radosław Dąbrowicz

Wojewody Wielkopolskiego – Zenon Jóźwiak (dyrektor leszczyńskiej Delegatury Urzędu Wojewódzkiego)

Szkoły Społecznej im. E. Taczanowskiego w Biskupicach – Ewa Staszak (dyrektor), Katarzyna Sobańska i Katarzyna Jędrzejewska (nauczycielki), Michał Wojciechowski, Zuzanna Kuźnicka, Julia Sobańska (poczet sztandarowy)

Rodziny Taczanowskich

Gminy Kościan – Andrzej Przybyła (wójt) i Mirosław Duda (zastępca wójta)

Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra – dr Maciej Badura

Przy kościele można było obejrzeć posterową ekspozycję prezentującą archiwalne fotografie z uroczystości przeniesienia zwłok Generała z Choryni do Warszawy.

Następnie uczestnicy uroczystości przeszli przez malowniczy park na dziedziniec przed dworem – obecnie siedzibą DANKO Spółka Hodowli Roślin S.A.


W imieniu gospodarza miejsca, Gości przywitał Leszek Droździel, członek zarządu. Przypomniał on o spuściźnie Generała oraz trosce Spółki nie tylko o obiekty zabytkowe w Choryni (wyremontowane stary i nowy dwór), ale również w innych lokalizacjach na terenie Polski. Sięgając do własnych korzeni związanych z Wilnem, podkreślił rolę historii, zwłaszcza Mickiewicza, w łączeniu zarówno jego wspomnień, jak i wyjątkowego krajobrazu kulturowego Wielkopolski, którego ważną częścią są ziemiańskie rezydencje, obecnie zarządzane przez Spółkę. Zwrócił uwagę na społeczną odpowiedzialność sektora biznesowego w podtrzymywaniu tradycji narodowej i pamięci historycznej. Zaakcentował również współpracę między biznesem a organizacjami pozarządowymi. Następnie życząc udanego spotkania w Choryni, przekazał głos Emilianowi Prałatowi, który przywitał zebranych Gości:

Wojciecha Ziemianka – Senatora RP

Zenona Jóźwiak – dyrektora leszczyńskiej Delegatury Urzędu Wojewódzkiego,

Radosława Dąbrowicza – reprezentującego ministra Jana Dziedziczaka

Henryka Bartoszewskiego – starostę kościańskiego

Andrzeja Przybyłę – wójta gminy Kościan i Mirosława Dudę jego zastępcę

Członków rodziny Taczanowskich – Marię, Antoniego, Anielę, Biankę, Ewę, Radosława Cichego, Teresę Jernalczyk

Wiktora Majchrzaka – dyrektora Zakładu Nasienno-Rolnego Kopaszewo

Ireneusza Kurzawę i Ryszarda Klameckiego – Muzeum Adama Mickeiwicza w Smiełowie

Elżbietę Brukwińską i Paulinę Preiss – DANKO

Straż pożarną, sołtysa oraz wszystkich przybyłych Gości.

 

Następnie głos zabrał Zenon Jóźwiak, który odczytał list od wojewody Michała Zielińskiego:

Poznań, 27 maja 2023 r.

Pan Emilian Prałat

Prezes Zarządu Fundacji „Bonum adipisci” — Dążyć do dobra

Szanowny Panie Prezesie,

dziękuję za zaproszenie na uroczystości w Choryni, upamiętniające generała Edmunda Taczanowskiego, wielkiego patriotę więzionego przez zaborcze władze pruskie, uczestnika Wiosny Ludów i walk wyzwoleńczych we Włoszech, bohatera Powstania Styczniowego, naczelnika wojennego województw kaliskiego i mazowieckiego. Szlak bojowy jego powstańczych oddziałów prowadził przez Pyzdry, Koło, Ignacewo, Łask, Goszczanowo, Czepowo, Pęcherzewek, Sędziejowice i Kruszynę. W każdym z tym miejsc zmagał się z przeważającymi siłami armii Imperium Rosyjskiego. W 160. rocznicę Powstania Styczniowego, stojąc przy głazie upamiętniającym generała, chylimy nasze głowy przed nim i jego żołnierzami, i w modlitwie polecamy ich dusze Bogu, bo poświęcili życie dla idei wolnej, niepodległej i suwerennej Ojczyzny. Powstańcy styczniowi chwycili za broń w akcie ostatecznej niezgody na terror i przemoc caratu. Na pamięci o tysiącu krwawych bitew i potyczek, o 20 tysiącach zabitych, 50 tysiącach zesłanych i wypędzonych, o niszczeniu dóbr kultury i represjach wyrastały następne generacje Polaków, gotowych, by w 1918 roku skutecznie sięgnąć po wolność. Ostatni powstaniec styczniowy zmarł w 1946 roku. Ludzie odeszli, ale pozostaje pamięć. Pomnik generała dla odwiedzających Choryń może stać się zachętą do dalszego poznawania historii, impulsem do włączenia się w działania upamiętniające bohaterów polskiej niepodległości, a dla mieszkańców pozostanie cennym świadectwem nie tak odległej przeszłości, podobnie jak prorocze słowa, zapisane w Choryni właśnie przez Adama Mickiewicza: „Kiedy ziemię despotyzm i duma szalona obleją, jak Moskale redutę Ordona: Karząc plemię zwycięzców zbrodniami zatrute, Bóg wysadzi tę ziemię, jak on swą redutę.” Organizatorom i uczestnikom dzisiejszych uroczystości przekazuję serdeczne życzenia, żeby nasza Ojczyzna i jej obywatele, a także wszyscy nasi sojusznicy — szczególnie ci, którzy dziś tak samo jak niegdyś powstańcy listopadowi i styczniowi, z bronią w ręku walczą z Moskalami — mogli cieszyć się wolnością, niepodległością i dostatkiem.

Z poważaniem

Michał Zieliński

Po nim głos zabrał Andrzej Przybyła, który podziękował organizatorom za podjęcie się trudu przygotowania uroczystości oraz wyraził ogromne zadowolenie z jej charakteru. Słowa wdzięczności skierował tez pod adresem dra Prałata.

Odczytano także list od ministra Dziedziczaka:

Szanowni Organizatorzy,
Szanowni Przedstawiciele władz,
Wszyscy zacni goście,
obecni na dzisiejszej uroczystości.

Szanowni Państwo,

o tym, że Powstanie styczniowe był największym w XIX w. polskim zrywem narodowym
nie trzeba nikomu przypominać. Powstanie to pochłonęło kilkadziesiąt tysięcy ofiar, odciskając
ogromne piętno na kolejnych pokoleniach Polaków. Właśnie dlatego, że powstanie styczniowe było najdłuższym i największym zrywem narodowo-wyzwoleńczym w naszej historii postanowiono upamiętnić postać generała Edmunda Taczanowskiego. Polskiego generała, dowódcy powstańczego i naczelnika wojennego w powstaniu styczniowym, zmarłego właśnie w Choryni. W tym miejscu dziękuję doktorowi Emilianowi Prałatowi oraz Fundacji „Bonum adipisci” Dążyć do dobra, za nieoceniony wkład i troskę o pamięć walczących za naszą wolną Polskę. Dziękuję za inicjatywę i realizację tego pięknego wydarzenia, w którym dziś, możemy uczestniczyć.

Cześć i chwała Bohaterom!!

Z wyrazami szacunku

Jan Dziedziczak

Głos zabrała także Maria Taczanowska, która podkreśliła radość rodziny z możliwości spotkania w Choryni. Wdzięczna za przypominanie postaci Generała, podziękowała organizatorom, zwłaszcza dr Prałatowi oraz rekonstruktorom ze Stowarzyszenia „Gloria victis” za ich obecność. Przypomniała przy tej okazji również historyczny i trudny w dziejach rodziny, związany ze sprzedaż majątku w Choryni przez syna Generała – Władysława.

Kolejnym punktem spotkania była krótka prelekcja poświęcona przybliżeniu sylwetki Edmunda Taczanowskiego oraz jego roli w powstaniu, zarówno styczniowym, jak i w okresie Wiosny Ludów i walk o zjednoczenie Włoch. Dr Prałat przedstawił dane biograficzne, obejmujące zarówno okres poprzedzający, jak i następujący po 1863 roku, a więc również misję dyplomatyczną do Stambułu i próby stworzenia polskich legionów pod sztandarami Turcji Osmańskiej.

Zwieńczeniem uroczystości był koncert zespołu Grupa B(l)acha w składzie: Remigiusz Kuropka (trąbka), Krystian Kruczkowiak (trąbka), Dawid Gałka (puzon), Aleksander Fogt (puzon),  Hubert Humerski (tuba) i Arkadiusz Anioła (perkusja). Artyści przygotowali dwuczęściowy recital, w którym znalazły się utwory wojskowe, patriotyczne oraz rozrywkowe i popularne. Wszystkie poprzedzone były wprowadzającym komentarzem. Gości usłyszeli wiązankę pieśni patriotycznych – Wojenko, wojenko, Bartoszu, Bartoszu  Szara piechota, Ojczyzno ma Walz nr 2 Szostakowicza, a także nieco bardziej radosny repertuar popularny: Can’t take my eyes off you,  Carmen – pieśń torreadora,  Despacito meets Mozart,  Hakunah matata, How deep is your love, New York, New York, Not time to die, Nothing gonna change my love for you,  Rock around the clock, Sound of the silent.

Finał konkursu “Dezydery Chłapowski – życie i dzieło”, edycja 2023

Finał konkursu “Dezydery Chłapowski – życie i dzieło”, edycja 2023

By |

W dniu 30 maja 2023 roku odbył się finał konkursu „Dezydery Chłapowski – życie i dzieło”. Jego organizatorem była Fundacja „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra oraz Stowarzyszenie Oświatowe im. D. Chłapowskiego. Finał odbył się w pałacu w Kopaszewie.

W rywalizacji wzięło udział 18 uczniów z 7 szkół. Punktualnie o 10:00 przystąpiono do etapu pisemnego, który składał się z 15 pytań. Do etapu ustnego zakwalifikowało się 6 uczestników z największą liczbą punktów. Uczniowie odpowiedzieli na 35 pytań.  A oto wyniki:

1 miejsce – Kamil Konik ze Szkoły Podstawowej im. Bohaterów Westerplatte w Czempiniu, klasa 6

2 miejsce – Antonina Wachowska z Zespołu Szkół w Jerce, klasa 6

3 miejsce –  Julia Matuszkowiak z Zespołu Szkół w Jerce, klasa 6

Tytuły finalistów otrzymali:

Konrad Nowak ze Szkoły Podstawowej nr 4 w Kościanie, klasa 7

Amelia Knoska ze Szkoły Podstawowej nr 2 w Kościanie, klasa 6

Tobiasz Ścigacz ze Szkoły Podstawowej nr 4 w Kościanie, klasa 6

 

Wszyscy uczestnicy otrzymali okolicznościowe dyplomy i upominki od Spółki DANKO. Nagrody dla sześciorga finalistów zostaną wręczone 2 czerwca podczas uroczystej sesji Rady Miejskiej Kościana.

Zwycięzcom, uczestnikom, nauczycielom i opiekunom serdecznie gratulujemy! Panu Wiktorowi Majchrzakowi, Beacie Sobczak, Judycie Konik oraz Kamili Włodarczak dziękujemy za pomoc organizacyjną.


 

Koncert 3-majowy w Śmiełowie w ramach konkursu dotacyjnego

Koncert 3-majowy w Śmiełowie w ramach konkursu dotacyjnego

By |

3 maja w Muzeum Adama Mickiewicza w Śmiełowie odbył się koncert pt. „Witaj majowa jutrzenko”, który współfinansowała Fundacja dzięki pozyskaniu środków na realizację zadania publicznego ze środków Gminy Żerków w ramach projektu „Wzmocnienie oferty prokulturowej i prospołecznej w gminie Żerków”. Koncert wykonała Capella Zamku Rydzyńskiego (Mieczysław Leśniczak,Leszek Kaczor –trąbki, Krzysztof Szafran –waltornia, Tomasz Stanisławski –puzon, Marek Walenczewski –tuba, Albert Kołodziejczak – perkusja).

Rozpoczęło go odśpiewanie zwrotki Mazurka Dąbrowskiego. Po nim kolejno zabrzmiały utwory:

Karol Kurpiński – Polonez Rycerski

Melodia ludowa – Witaj majowa Jutrzenko

Karol Kurpiński – Warszawianka

Stanisław Moniuszko – Piosnka Chorążego z opery Hrabina

Władysław Ludwik  Anczyc – Masz strzelców

Władysław Tarnowski – Jak to na wojence

Anonim – Marsz, marsz Polonia (Marsz Czachowskiego) 

Bolesław Wieniawa – Długoszowski – Naprzód Poznański Pułku Pierwszy 

Anonim – U Młynarza Marcina

Mieczysław Leśniczak poprzedził każdy z utworów krótką infromacją przybliżającą okoliczności jego powstania, autora czy znaczenie dla tradycji muzycznej. Koncert podzielony został na trzy części, które przeplatane były anegdotami historycznymi dra Emiliana Prałata odnoszącymi się do okoliczności uchwalenia Konstytucji 3 Maja oraz kolejnych zrywów narodowowyzwoleńczych. W sposób szczególny przypomniano przypadającą w tym roku 160 rocznicę wybuchu powstania styczniowego i osobę związanego z regionem gen. Edmund Taczanowskiego jak również Zbigniewa Gorzeńskiego – powstańca wielkopolskiego.

Na bis zabrzmiały Mazurek F-dur op. 68 nr 3 Fryderyka Chopina, Chór strzelców z opery Wolny strzelec Carla Marii von Webera, Witaj Polsko Jana Pankiewicza oraz Umówiłem się z nią na 9 Henryka Warsa. Większości utworów towarzyszył śpiew prowadzony przez prof. Andrzeja Ogórkiewicza, solisty Teatru Wielkiego w Poznaniu. Mieczysław Leśniczak – kierownik artystyczny zespołu – zagrał również na rogu znajdującym się w zbiorach muzeum.

W koncercie uczestniczyło 197 osób, które zgromadziły się na dziedzińcu honorowym przed siedzibą Muzeum Adama Mickiewicza.


Rewitalizacja grobowca Teofila Eulogiusza Zakrzewskiego w Gryżynie

Rewitalizacja grobowca Teofila Eulogiusza Zakrzewskiego w Gryżynie

By |

W 2022 roku Fundacja podjęła zamiar gruntownej rewitalizacji zabytkowego grobowca rodziny Zakrzewskich w Gryżynie koło Kościana. Jest to miejsce pochówku kilkunastu osób należących do tej rodziny, a bedących związanymi z Gryżyną i pobliskim Osiekiem. Wśród pochowanych osób znalazł się m.in. powstaniec listopadowy i styczniowy Eulogiusz Wyssogota-Zakrzewski. Ze względu na niego grób został  wpisany do ewidencji grobów weteranów walk o Wolność i Niepodległość Polski pod numerem 4621. Fundacja podpisała z Parafią pw. św. Barbary w Gryżynie reprezntowaną przez proboszcza ks. Stanisława Tokarskiego umowę, w oparciu o którą staliśmy się prawnymi użytkownikami grobowca. Równocześnie wspólnie z parafią wystąpiono do Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej z wnioskiem o wydanie zgody na ekshumację osób pochowanych w grobowcu. Po jej uzyskaniu w dniu …. z grobowca wyniesiono cynowe trumny. Po uporządkowaniu wnętrza komory, zostały one w niej ponownie złożone. Przy tej okazji wykonano dokumentację fotograficzną i pomiarową. 

Umowa z parafią otworzyła drogę do pozyskania środków finansowych z Instytutu Pamięci Narodowej. W ramach  dotacji celowej na pokrycie kosztów sprawowania opieki nad grobem weterana  Teofila Eulogiusza Wyssogota-Zakrzewskiego otrzymaliśmy dotację w wysokości 48 191,13 zł. Uprzednio pani Ewelina Maciejczyk przygotowała program prac konserwatorskich, na podstawie którego leszczyńska delegatura Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków wydała pozwolenia na prace konserwatorskie przy zabytku. 17 kwietnia Fundacja podpisała umowę na realizację prac.

Grobowiec ma formę podziemnej komory grobowej, nad którą possadowiono ceglany cokół w formie obustronnych schodków. Na ich szczycie umieszczono piaskowcową rzeźbę.Bryły wyróżniają się swoją ozdobną, ale zarazem prostą formą. Całość została wykonana zgodnie ze sztuką kamieniarską przy użyciu specjalistycznych dłut. Powierzchnia kamienia została dokładnie opracowana, rysunek formy rzeźbiarskiej odpowiednio wyprowadzony, a poszczególne elementy scalone zostały zaprawą wapienno-piaskową. Główna część nagrobka  została osadzona bezpośrednio na ceglanym cokole w formie schodów. W części frontowej schody zostały pogłębione tworząc niszę na płytę z inskrypcją. Po lewej i prawej stronie niszy również znajdują się płyty opatrzone napisami i wykonane z piaskowca oraz metalu. Centralna najwyższa część jest najbardziej ozdobna oraz opatrzona płaskorzeźbionymi przedstawieniami symbolicznymi.

Ogólny stan zachowania można uznać za dostateczny. Wszystkie elementy grobowca są silnie zabrudzone zwłaszcza te wykonane z piaskowca. Powierzchnia płyt jest pociemniała. Ekspozycja na warunki zewnętrzne – wahania temperatury, czynniki biologiczne sprzyja nieustannemu pogarszaniu się stanu grobowca, pogłębianiu się istniejących zniszczeń i powstawaniu nowych. Ponadto piaskowiec należy do grupy mniej trwałych kamieni, które szybko ulegają zabrudzeniom i rozkładowi, w wyniku czego postępuje jego niszczenie co wpływa na stopniowe unieczytelnianie napisów.  Na powierzchni występują ubytki wietrzeniowe i rozwarstwienia struktury kamienia.. Ogólnie widoczna jest tzw. „fałszywa” patyna oraz liczne mikroorganizmy, które wpływają niekorzystnie nie tylko na estetykę obiektu, ale również na stan zachowania. „Fałszywa” patyna oraz grzyby, mchy i porosty niszczą wierzchnią warstwę kamienia, a zarazem oryginalną i najcenniejszą powłokę opracowaną przez samego artystę. Dodatkowo osłabiają strukturę kamienia i powodują jego osypywanie się. Ponadto centralna część nagrobka osadzona jest na ceglanej podstawie w formie schodków, która uległa znacznemu zniszczeniu. W wyniku postępującej degradacji spoina została uzupełniona wadliwą zaprawą cementową co powoduje postępowanie destrukcji cegły.

Głównym założeniem prac konserwatorskich jest dokładne przeprowadzenie zabiegów mających na celu odzyskanie właściwości technicznych, a także dawnych walorów estetycznych i plastycznych. Konieczne jest zatrzymanie przyczyn powstałych zniszczeń i zabezpieczenie obiektu przed dalszym rozwijaniem się procesów degradacyjnych. Proces ten obejmuje zarówno prace o charakterze technicznym jak i konserwację estetyczną. Ważnym czynnikiem prac konserwatorskich jest dokładne przebadanie i przeanalizowanie przyczyn zniszczeń zabytkowej struktury i powstrzymanie w miarę możliwości tych procesów. Prace będą służyły głównie zatrzymaniu procesów destrukcji. 


KALENDARIUM PRAC

W dniu 17 kwietnia 2023 roku rozpoczęły się prace konserwatorskie przy grobowcu rodziny Zakrzewskich. Zanim przystąpiono do etapu oczyszczania należało wykonać szereg zabiegów mających na celu odgrzybienie oraz odglonienie powierzchni. Zastosowano związki chemiczne przeznaczone do walki z mikroorganizmami, ogólnie zwanymi biocydami, pamiętano o wszelkich zasadach bezpieczeństwa. Odpowiednio dobierano środek, pamiętając jak bardzo istotny jest ten etap w procesie konserwacji. Aktywność mikroorganizmów jest dosyć złożonym i poważnym procesem, który ma niewątpliwie ogromny wpływ na rozwój zmian mineralnych materiału, a w konsekwencji nawet rozpad skalnych materiałów i całkowitą destrukcję zabytków. Dezynfekcję powierzchni kamienia przeprowadzono kilkukrotnie preparatem grzybo-, bakterio- i glonobójczym firmy Remmers (BFA REMMERS). Preparat zawiera mieszaninę niebezpiecznych substancji z dodatkami nie stwarzającymi zagrożenia: ≤ 1% czwartorzędowe związki amonowe, benzylo-C8-18-alkilodimetylowe, chlorki; ≥ 0,05-<0,1% 1,2-benzoizotiazol-3(2H)-on; ≥ 0,025-<0,1% 2-metylo-2H-izotiazol-3-on oraz < 5 % kationowych środków powierzchniowo czynnych, metyloizotiazolon, benzoizotiazolon. Środek ten nie ma działania hydrofobizującego i doskonale działa na kamieniu przez długi okres. Zabieg ten przeprowadzono kilkukrotnie metodą natryskową stosując niezbędne przy tym zadaniu środki ochrony osobistej, takie jak: specjalistyczna maska z filtrem cząsteczkowym P2, gumowe rękawice ochronne oraz okulary szczelne, a także kombinezon ochronny o odpowiednim przeznaczeniu. W trakcie pracy okazało się, iż niezbędne jest powtórzenie zabiegu po upływie ok jednej doby. Zabieg więc powtórzono. W kolejnym etapie spłukano preparat jednocześnie oczyszczając powierzchnię, stosując do tego celu myjkę ciśnieniową.

Następnie po wyschnięciu kamienia oceniono iż konieczne będzie powtórzenie zabiegu odglonienia. Zdecydowano o zastosowaniu innego jeszcze preparatu również firmy Remmers (GLONOSAN/ Grünbelag-Entferner, REMMERS). Preparat zawiera większe stężenie niebezpiecznych substancji działających na glony, takich jak: ≥ 1-<2,5% czwartorzędowe związki amonowe,benzylo-C8-18- alkilodimetylowe, chlorki oraz < 5 % kationowych środków powierzchniowo czynnych. Następnie po upłynięciu doby zabieg powtórzono. Nie wymagał on spłukiwania wodą, ponieważ nie zawiera w swoim składzie chlorku. Zastosowano preparat w rozcieńczeniu z wodą 1:1. W tym czasie powierzchnię należało ochronić przed deszczem – dlatego, też przygotowano namiot, wykorzystując do tego celu wodoodporną plandekę. Kamień pozostawiono tak na ponad ok 2 doby. Po upływie odpowiedniego czasu oddziaływania powierzchnię piaskowca ponownie oczyszczano z wykorzystaniem myjki ciśnieniowej (firmy KARCHER), a także gorącą parą poprzez wykorzystanie profesjonalnej parownicy (firmy KARCHER). 


W kolejnym etapie – zastosowano nadtlenek wodoru 35%, stosując go w reakcji utleniania zachodzącej pod wpływem czynnika chemicznego / bakteriobójczego.. Zastosowano go w formie natrysku oraz w okładach jako środek bakteriobójczy oraz odplamiający. Czynność tę można również powtórzyć w kolejnych etapach. Po przeprowadzeniu szeregu działań na powierzchni piaskowca można było ocenić stan obiektu i przystąpić do planowania kolejnych koniecznych zabiegów. Stwierdzono, iż powierzchnia na tym etapie mimo kilkukrotnego stosowania różnych preparatów w dalszym ciągu jest mocno zszarzała. Podejrzewa się iż na powierzchni mogą znajdować się warstwy zawierające jony metali ciężkich takich jak: np. żelazo, miedź, ołów i inne. Wynikać to może ze względu na bliskość umiejscowienia pomnika od ulicy, z której opary oleju silnikowego ale też sadzy mogły osiadać na powierzchni. Powoduje to ciemne, tłuste i trudne do usunięcia plamy. Wymaga to zastosowania kolejnych preparatów przeznaczonych konkretnie do tego celu. Dla pewności pobrano próbkę w celu przeprowadzenia badań laboratoryjnych. W przypadku potwierdzenia teorii o obecności metali ciężkich zaleca się zastosowanie środka firmy Remmers Clean Galena, który z powodzeniem jest stosowany w katedrze Notre Dame w Paryżu. Planowane były również próby doczyszczania powierzchni stosując metodę ablacyjnego oczyszczania laserem. Impuls lasera jest wystarczająco mocny, aby oczyścić trudne nawarstwienia, a jednocześnie usuwanie powłok odbywa się przez odparowanie nie wpływając na obrabianą powierzchnię, tym samym zapobiegając uszkodzeniom.  Pobrano próbkę do badań, wyniki potwierdziły przypuszczenia o występowaniu na powierzchni pomnika metali ciężkich – po przedyskutowaniu problemu w gronie konserwatorów zdecydowano się na użycie metody doczyszczania laserowego – co z powodzeniem jest aktualnie i powszechnie stosowaną metodą. W tym samym czasie kiedy przeprowadzono zabiegi oczyszczające przystąpiono do usuwania wtórnych cementowych tynków, które byłby znacznie popękane i stanowiły zbyt szczelną izolację dla ceglanej konstrukcji. W wyniku czego cegła była w dosyć kiepskiej kondycji. Usunięto również wtórne cementowe spoiny, które też przyczyniły się do destrukcji cegły. Zastosowano metodę mechaniczną. Wykorzystano do tego celu narzędzia takie jak: młotki i dłuta; a także elektronarzędzie w postaci szlifierki kontowej – uważając przy tym szczególnie aby nie uszkodzić cegły. Po usunięciu cementowych nawarstwień oceniono stan zachowania ceglanej konstrukcji i zdecydowano o konieczności zastosowania impregnacji wzmacniającej. Do tego celu wybrano środek krzemoorganiczny firmy Remmers KSE 100 następnie KSE 300 metodą natrysku. W międzyczasie przeprowadzono również zabieg mający na celu wytworzenie sztucznej izolacji wprowadzonej w obiekt w płynie. Dopiero po swobodnym odparowaniu rozpuszczalnika (do ok. 3 tyg.) możliwe były kolejne zabiegi, tj. sklejenie pęknięć i wypełnienie ich masą sztucznego kamienia, a także wykonanie dużych i drobnych uzupełnień w zaprawie dobierając odpowiednią masę sztucznego kamienia pod względem kolorystycznym jak i fakturalnym. Każde z uzupełnień zostało dokładnie opracowane, tak, aby odpowiadało formą i fakturą do oryginału. Uzupełnienie brakujących ubytków powierzchni pomnika, wykonano kitem mineralnym firmy Optolith (Optosan NSR) dobranym strukturą i kolorem do kamienia. Uzupełnienia ubytków cegły wykonano stosując nowe cegły dopasowane do istniejących już w obiekcie oraz zaprawy mineralnej barwionej w masie firmy Optolith (Optosan NSR). W końcowym etapie scalono kolorystyczne uzupełnienia farbami Keim Lazur ze spoiwem Soldalit Fiksative. Tą samą metodą i farbami wypełniono napisy, które były na tyle czytelne, że nie ulegało wątpliwości co do ich treści. Niestety częściowo inskrypcja pozostaje nieczytelna. W kolejnym etapie zabezpieczono powierzchnię kamienia oraz cegieł zarówno pierwotnego jak i nowych elementów z kamienia – preparatem hydrofobizującym w celu nadania mu właściwości hydrofobowych. Działanie to polegało na zmniejszeniu chłonności porowatego materiału przez wytworzenie na powierzchni cienkiej powłoki, powodującej zwiększenie kąta zwilżania między ścianką kapilar a kroplami wody. Efektem czego hydrofobizacja spowodować powinna zbieranie się kropelek wody na powierzchni impregnowanego materiału. Hydrofobizacja kamienia została wykonana preparatem firmy Remmers WS metodą powlekania. Następnie sarkofagi przeniesione do kostnicy na czas konserwacji – po wcześniejszym zabezpieczeniu wróciły ponownie do krypty. Do zabezpieczenia powierzchni zastosowano żywice sztuczną o doskonałych właściwościach fizykochemicznych – Paraloid B72 w toluenie. Następnie wykonane nowe elementy według zaproponowanych zmian zostały zamontowane na obiekcie. Zastosowano wysokiej klasy klej SuperElastic S2 firmy OPTOLITH przeznaczony do obiektów zabytkowych oraz kotwy metalowe, na których zamontowane zostały płyty kamienne oraz zastosowano klej w sylikonie dla montażu płyt metalowych.


Upamiętnienie gen. Taczanowskiego

Upamiętnienie gen. Taczanowskiego

By |

 

W roku 2023 mija 160 rocznica wybuchu jednego z najtragiczniejszych polskich zrywów narodowych – Powstania Styczniowego. Jednym z jego bohaterów – bardzo niesłusznie za życia ocenianym i hołubionym po śmierci – był gen. Edmund Taczanowski, urodzony w Wieczynie w powiecie pleszewskim, mieszkaniec podkościańskiej Choryni. To właśnie w tej miejscowości, w krypcie pod kościołem został pochowany w 1879 roku. W 75 lat po rozpoczęciu powstania, postanowiono o przeniesieniu jego szczątków do Warszawy, gdzie po dzień dzisiejszy spoczywają na cmentarzu powązkowskim.

Z inicjatywy dra Emiliana Prałata i Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra 27 maja 2023 roku odbędzie się uroczystość dedykowana osobie Edmunda Taczanowskiego i powstańcom. Rozpocznie ją uroczysta Msza za Generała i uczestników tego zrywu. W kościele na tę okazję powstanie castrum doloris – ozdobny, rozbudowany katafalk, na którym stanie symboliczna urna z prochami Generała. Części stałe mszy sprawowanej przez ks. Krzysztofa Gogoła wykonane będą po łacinie.

Po zakończeniu mszy, przed kościołem odsłonięty zostanie pomnik przypominający osobę Taczanowskiego i fakt jego spoczywania w choryńskiej krypcie. Następnie obecne delegacje złożą kwiaty.

Między kościołem a dworem będzie można się zapoznać z okolicznościową wystawą dedykowaną Taczanowskiemu. Na dziedzińcu przed dworem odbędzie się część oficjalna uroczystości związana z przemówieniami zaproszonych gości oraz okolicznościową prelekcją odnoszącą się do dziejów powstania. Ostatnim punktem uroczystości będzie koncert kwintetu blaszanego Grupa B(lacha), która wykona utwory inspirowane zarówno tradycją wojskową i patriotyczną, jak i – w ramach radosnego celebrowania pamięci wybitnego Wielkopolanina – kompozycje nieco lżejsze.

Zapraszamy do wzięcia udziału w wyjątkowej uroczystości i zapoznania się z losami współcześnie nieco zapomnianego bohatera Ziemi Kościańskiej, naczelnika powstania w dawnym województwie kaliskim.

Fundacja Ambasadorem Kultury

Fundacja Ambasadorem Kultury

By |

Międzynarodową wymianę kulturalną samorząd województwa wielkopolskiego realizuje od początku swego istnienia. Z biegiem lat nabrała ona charakteru systemowego w postaci programu grantowego pn. „Ambasador kultury”. Fundacja “Bonum adipisci” – Dążyć do dobra aplikowała w edycji 2023 i uzyskała dofinansowanie zgłoszonego projektu w kwocie 15.000,00 zł. W jego ramach programu artyści z Wielkopolski, którzy otrzymali zaproszenia do udziału w międzynarodowych wydarzeniach artystycznych, mogą uzyskać wsparcie finansowe związane z przygotowaniem i przeprowadzeniem swoich prezentacji. Możliwe jest także pozyskanie dofinansowania na realizację wydarzeń z udziałem artystów zza granicy. To właśnie w drugiej kategorii Fundacja odniosła sukces. Udało się nam pozyskać środki na zorganizowanie koncertu Archos Quartet, który uświetni tegoroczne obchody inicjatywy “Racot. Tygiel kultur” zaplanowane na 18 czerwca.

Zespół tworzą: Filip Jeska – I skrzypce, Roberto D’Auria – II skrzypce, Claudio Laureti – altówka, Francesca Fiore – wiolonczela

Kwartet smyczkowy Archos Quartet został założony w listopadzie 2009 roku na uczelni Musikhochschule Lübeck gdzie kształcił się u profesora Heime Müllera członka Artemis Quartet. W roku 2011 kwartet rozpoczął edukację w Staatliche Hochschule für Musik und Darstellende Kunst w Stuttgarcie u członków Vogler Quartett i u profesora Gerharda Schulza (Alban Berg Quartett). Dwa lata pózniej, w roku akademickim 2013/14 młodzi muzycy zostają nagrodzeni stypedium które umożliwia im dalszą edukację w ramach rocznego programu Artists Fellowship na prestiżowej londyńskiej uczelni Guildhall School of Music and Dramma gdzie ich mentorami byli członkowie Belcea Quartet oraz profesorowie Levon Chillingirian i Alasdair Tait. Dalsza droga prowadzi młodych muzyków do lipskiej Hochschule für Musik und Theater “Felix Mendelssohn Bartholdy” gdzie szkolili swoje umiejętności u profesora Franka Reinecke, a także mieli okazję uczyć młodszych studententów tejże uczelni.

Archos Quartet z powodzeniem występował na miedzynarodowych festiwalach takich jak  City of London Festival, Lake District Summer Music International Festival, Salzburg Chamber Music Festival, Musica Ferrara, Settecento Musicale Lucca, Virtuoso Belcanto i Oberstdorfer Musiksommer, a także miał zaszczyt goscić na deskach wielu europejskich scen takich jak Barbican Hall i Milton Court w Londynie, Berliner Ensemble czy też Teatro Comunale di Ferrara we Włoszech.

Kwartet jest lauretem nagród na międzynarodowych konkursach Val Tidone International Chamber Music Competition ‘Tina Orsi Anguissola Scotti’ oraz Virtuoso & Belcanto (Adolfo Betti Prize) oraz stypendystą wielu organizacji: DAAD, Péter Horváth-Stiftung, Yehudi Menuhin “Live Music Now”, DOMS Stiftung Basel oraz „Neustart Kultur“ niemieckiego Ministerstwa Kultury.

W roku 2020, nakładem renomowanej wytwórni Naxos, ukazała się debiutacka płyta zespołu z muzyką włoskiego kompozytora żydowskiego pochodzenia Leone Sinigaglii. Nagrania kwartetu Archos rozbrzmiewają regularnie w takich rozgłośniach radiowych jak BBC, RAI, ORF, Bayerische Rundfunk, NDR oraz SWR.  

Poczas wielu kursów mistrzowskich zespół doskonalił swoje umiejętności pod okiem tak wybitnych artystów jak członkowie Alban Berg Quartett, Belcea Quartett, Cuarteto Casals, Hagen Quartett, Melos Quartett, Vogler Quartett, Voces Intimae, Chilingirian Quartet, Endellion Quartet, Henschel Quartett, Kuss Quartett, Sirius String Quartet, Skampa Quartet, Kwartet Wieniawski, Quatuor Ysaye i profesorów Schmuela Ashkenasi, Eberharda Feltza, Christiane Edinger, Bruna Giuranny, Paula Costese, Wolfganga Redika oraz Eszter Haffner.

23 marca tego roku ukaże się druga płyta zespołu zawierająca pozostałe dzieła kameralne kompozytora Leone Sinigaglia. Planowana jest także premiera płyty z kompozycjami Afreda D’Ambrosio dla wytwórni Tactus oraz kolejny album, tym razem z pogranicza jazzu i muzyki współczesnej, nagrany wspólnie z wybitnym saksofonistą i kompozytorem Danielem Schnyderem.

Michał Chłapowski w Zarządzie Fundacji

Michał Chłapowski w Zarządzie Fundacji

By |

W związku ze śmiercią Stanisława Chłapowskiego i wygaśnięciem Jego członkostwa w Zarządzie, w dniu 28 lutego 2023 roku odbyło się nadzwyczajne walne zebranie Rady i Zarządu. W jego trakcie gotowość podjęcia pracy w Fundacji wyraził Michał Jan Chłapowski, syn Stanisława. Jego akces do Zarządu został przyjęty jednogłośnie i z dniem 1 marca wszedł on do władz.

Cieszymy się, że w naszych szeregach pojawił się przedstawiciel młodej generacji rodziny Chłapowskich, a zarazem osoba, która podjęła zobowiązania śp. Stanisława.    

ŚP. Stanisław Chłapowski

ŚP. Stanisław Chłapowski

By |

Z ogromnym żalem zawiadamiamy, iż 23 lutego 2023 roku, po krótkiej chorobie zmarł Stanisław Chłapowski, członek zarządu Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra, społecznik, człowiek wielkiego serca, godny kontynuator idei pracy organicznej i pamięci rodu Chłapowskich. Bezkompromisowy, niewzruszony w swych poglądach, otwarty na drugiego człowieka, społecznik, prawy i nieobojętny…
Zgodnie z dewizą rodową: Dążył do dobra, strzegł go i roztropnie używał…
Cześć Jego pamięci.
 

Ten dzień miał nastąpić za 20 lat. Nikt się nie spodziewał, że akurat ta okoliczność zgromadzi nas wokół drogiego nam Staszka. Informacja sprzed tygodnia do wielu z nas jeszcze nie dociera. W wielu budzi sprzeciw, może i złość, żal. Jednak wszyscy, którzy tu stoją znaleźli się tu ze względu na znajomość ze Stanisławem, z głębokiego do Niego szacunku, sympatii i tego, że dla tu zgromadzonych osób stał się ważną częścią naszych indywidualnych historii.

Wielu z nas mogło spotkać Staszka przy pracy, w warsztacie, z nieodłączną fajką, pieczołowicie pielęgnującego stare meble, z swoistą wręcz czułością przywracającego życie temu, co inni spisaliby na straty. Umiejętności konserwatorskie były nie tylko pochodną jego wykształcenia, ale przede wszystkim pasji, dokładności i cierpliwości, które należały do jednych z Jego głównych cech charakteru. Te zaś łączyły się z opanowaniem, sumiennością i rzetelnością, które uwidaczniały się we wszystkich działaniach, jakie podejmował. Tym większe budziły i budzą one uznanie, kiedy przypomnimy sobie momenty, w których Staszek burzył się wewnętrznie widząc niesprawiedliwość, fałsz, obłudę, zawłaszczanie wolności i kłamstwo. I chociaż całym sobą nie zgadzał się z tym złem, to jednak zawsze był opanowany, racjonalny i rzeczowy w swej ocenie i wypowiadanych słowach. Wyważenie i roztropność, życiowa mądrość, szły w parze z wyjątkową osobowością, niezwykle ciepłą, serdeczną, otwartą i pełną życzliwości względem każdego, nawet tego, z kim się nie zgadzał lub z którym nie podzielał tych samych poglądów. Było w tym coś niezwykle humanistycznego i rzadkiego w dzisiejszych czasach. Nie wynikało to wyłącznie z wychowania i zasad wyniesionych z rodzinnego domu, a będących kontynuacją wspaniałych tradycji rodu, z którego się wywodził, ale  wydaje się, że było czymś naturalnym, co przez to wychowanie pobudzone, w sposób całkowicie spontaniczny rozwinęło się i ukształtowało Staszka.

            Równie wielką pasją i miłością Stanisława była natura. Las, spacery po nim, chłonięcie całym sobą piękna stworzenia. Kochał psy, koty, konie, a natura i piękno otaczającego świata, dosłownie porywały Staszka na długie godziny. Wędrówki z żoną, synami i wnukami, zabawy z psem i radość bycia częścią tego świata, dawały mu wiele radości i wytchnienia. A ten świat, mimo że wielki, miał również dla Staszka wymiar bardzo konkretny i namacalny, niezwykle bliski – dom. Najpierw w Poznaniu na ul. Konopnickiej, gdzie mieszkał prawie 60 lat. Dom Stanisława Jana i Wandy, rodziców Staszka, tętnił życiem za sprawą kolejnych Jego braci i sióstr: Kazika, Mieczka, Antka, Marysi, Janinki, Franka, Elżuni. Z Rodzicami i Rodzeństwem Staszek był niesamowicie zżyty. Atmosfera domu na Konopnickiej przeniosła się też do Chomęcić na ulicę Polną, gdzie Staszkowie zbudowali swój mały raj, enklawę, którą zbudował wspólnie z Jadzią. Dom otwarty, pełen ciepła i przesycony życiem. Pamiątki w nim zgromadzone są świadectwem ciągłości między Turwią, Szołdrami, Poznaniem i Chomęcicami. Opowiadają historię rodziny, ale i Staszka. W meblach pamiętających kilka pokoleń odnajdujemy ślady Jego pracy. Kolejne pokolenia dzięki Jego trudowi przejmą ten szczególny depozyt pamięci, pamięci również o Nim. Dom przy Polnej stał się również enklawą przyrody. Praca  w ogrodzie, długie godziny spędzone na pielęgnacji własnego małego raju, były dla Staszka autentycznym odpoczynkiem. I mówiąc o tym, nie mogę nie przywołać tak bliskiej, płynącej we krwi Chłapowskich, miłości do ziemi. Ogród Staszka, choć niewielki w porównaniu z dawnym majętnościami Jego rodu, był, jest i będzie świadectwem Jego pracy. Pracy, z której korzystali jego najbliżsi, ale i wszyscy, których wspólnie z Jadzią zapraszał do swego domu.

            Stanisław był demokratą, człowiekiem honoru, cywilnej i ludzkiej odwagi. Zło nazywał złem, piętnował krzywdę i niesprawiedliwość, daleki od wszelkich partykularyzmów szedł utartą ścieżką, która nie była pozbawiona wybojów, trudnych chwil i być może sytuacji, w których inni zboczyliby ze swej drogi. Taką postawą zaskarbił sobie szacunek i uznanie. Był jednym z współtwórców poznańskiego  oddziału Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego. Troska o innych, empatia i wielkie, społecznikowskie serce pociągnęły Staszka do włączenia się w działalność Stowarzyszenia Oświatowego im. Dezyderego Chłapowskiego, w którego działania angażował się od samego początku. Był przedstawiciele rodu, który w największym stopniu włączał się w działania Stowarzyszenia, stając się zarazem kuratorem funduszu stypendialnego rodziny. Był obecny na wszystkich konkursach wiedzy o życiu i dziele Generała, brał udział w inicjatywach podejmowanych przez Stowarzyszenie, służył swoją radą i roztropnością czerpiąc przy tej okazji wiele siły i satysfakcji z kontaktów z młodymi ludźmi. Przez wiele kadencji był przewodniczącym komisji rewizyjnej. Dążenie do dobra splotło również nasze drogi. Stanisław, od momentu powołania do życia w 2019 roku Fundacji “Bonum adipisci” – Dążyć do dobra, należał do jej zarządu. Był i jest naszą podporą. Częste rozmowy, wspólnie podejmowane decyzje, liczne pomysły i wspólne inicjatywy, czyniły z Niego prawdziwie zaangażowanego w działania Fundacji społecznika. Jego śmierć, jest dla nas wielką stratą. Podczas wielu uroczystości godnie reprezentował Fundację i swój ród, stając się symbolem trwałości i aktualności etosu “chłapowszczyzny”. Rokroczna obecność na uroczystościach w Turwi, udział w Kopaszewskiej Drodze Krzyżowej czy w ostatnich latach nieocenione wsparcie w działaniach związanych z renowacją nekropolii Chłapowskich w Rąbiniu, to zaledwie kilka okoliczności, które chcę przywołać, a które stwarzały okazję do poznania Stanisława, jako człowieka skromnego, pracowitego, uśmiechniętego, bliskiego rozmówcy, który widział w nim przede wszystkim partnera. Podobno nie ma osób niezastąpionych. Życie pokazuje, że zawsze pustka w jakiś sposób jest uzupełniana. Jednak śmierć Stanisława wydaje się tę pustkę tworzyć wyjątkowo wielką, a ból po Jego stracie jest szczególnie dotkliwy…

            Dzisiaj kiedy stoimy nad grobem Staszka ilość wspomnień, dobrych myśli z Nim związanych, w naturalny sposób wywołuje łzy. I nie powinno ich zabraknąć, bo są świadectwem znaczenia Staszka dla nas wszystkich. Ale stojąc dzisiaj w tym miejscu, naszą serdeczną troską chcemy również objąć najbliższych Staszka – żonę, synów, wnuki – rodzinę, która miała dla Niego wartość najwyższą. Patrząc na miłość jaka łączyła, łączy i łączyć będzie Jadzię i Staszka, mając w pamięci wszystkie drobne i wydawałoby się niezauważalne gesty, słowa świadczące o Jego ustawicznym zauroczeniu trwającym 50 lat, możemy być pewni, że teraz, także w tym momencie Staszek jest tu z nami. I pewnie patrzy na nas teraz z nieodłączną fajką, uśmiecha się zza wąsa i patrzy oczyma, w których była, w których jest radość. Niech i w nas jej nie zabraknie. I kiedy wyschną łzy, niech je zastąpi radość z możliwości spotkania na naszych drogach Staszka. Bądźmy wdzięczny za świadectwo Jego życia, za każde dobro, którego razem z Nim doświadczaliśmy.

Drogi Staszku – do zobaczenia!

 

Emilian Prałat

3.03.2023

fot. Jakub Jniszewski


Nekrologii

http://nekrologi.wyborcza.pl/0,11,,556248,Stanis%C5%82aw-Ch%C5%82apowski-kondolencje.html

https://www.nekrologi.net/nekrologi/stanislaw-chlapowski/60576715

https://www.koscian.pl/Odszedl_Sp._Stanislaw_Chlapowski,19074.html

Msze za śp. Stanisława Chłapowskiego w kaplicy w Turwi

23 kwietnia 2023, godz. 9.30 od Fundacji ”Bonum adipisci” – Dążyć do dobra

14 maja 2023, godz. 0.30 od rodziny Prałatów

 

Nagroda Samorządu Województwa Wielkopolskigo

Nagroda Samorządu Województwa Wielkopolskigo

By |

W ramach konkursu Samorządu Województwa Wielkopolskiego pn. „Działania proekologiczne i prokulturowe  w ramach strategii rozwoju województwa wielkopolskiego” XXIII edycja 2022 rok, Fundacja otrzymała nagrodę w kategorii II – projekty dotyczące lokalnego oddziaływania w zakresie działalności prokulturowej – o znaczeniu kulturowym, historycznym, nawiązującym do tradycji za zrealizowanie projektu “Rewitalizacja nekropolii rodu Chłapowskich. Na drodze do Wielkopolskiego Szlaku Pracy Organicznej”. Nagroda w wysokości 9.000 zł zostanie przeznaczona na wkłady własne w projektach, które Fundacja składa w konkursach ministerialnych, wojewódzkich i samorządowych.

W trakcie uroczystej gali konkursu, nagrodę w imieniu Fundacji odebrał dr Emilian Prałat.

Inauguracja miejsca pamięci w Jarogniewicach – relacja

Inauguracja miejsca pamięci w Jarogniewicach – relacja

By |

 

O 11:50 na dukcie prowadzącym do miejsca pamięci w Jarogniewicach zaczęli zbierać się goście przybyli na uroczystość ponownej inauguracji zrewitalizowanego miejsca. O tej godzinie wystawiono również wartę honorową przy pomniku (złożoną z rekonstruktorów z Grupy Rekonstrukcji Historycznych Tschuff). O 11:55 wprowadzono poczty sztandarowe z:

  • Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu (Damian Fonrobert, Marek Dobroczyński, Milena Sworowska)
  • 1 LO im. Oskara Kolberga w Kościanie (Wojciech Wińszewski, Magdalena Bajsztok, Maja Brylska, p. Marcin Bernard opiekun)
  • OSP Głuchowo (Jan Ratajczak, Józef Kowalczak, Andrzej Dziubalski)
  • Szkoły Podstawowej im. Bohaterów Westerplatte w Czempiniu (Aleksander Grabny, Marta Nowaczyk, Nikola Wilk)
  • Zespołu Szkół Gminy Kościan Przedszkola i Szkoły Podstawowej w Starych Oborczyskach (Adam Czeszak, Maja Skuracka, Paulina Walkowiak)
  • Polskiego Stronnictwa Ludowego oddział Mosina (Piotr Grabarkiewicz, Karol Ciężki)
  • Koła Łowieckiego „Żbik” z Mosiny (Jerzy Falbierski, Jakub Stortz)
  • Szkoły Podstawowej im. Heleny Gieburowskiej w Głuchowie (Kacper Wojtkowiak, Julia Man, Jessica Zaporowska)
  • Koła Łowieckiego „Drop”

Punktualnie o 12:00 zabrzmiał hymn państwowy przy akompaniamencie Orkiestry Dętej „Parada” z Czempinia pod batutą Pawła Drozdy, ze śpiewem Agnieszki Szymańskiej. Chwilę później dr Emilian Prałat, prezes Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra oraz pomysłodawca rewitalizacji miejsca, zabrał głos. W swoich słowach przypomniał okoliczności zbrodni, jaka związana jest z miejscem pamięci w Jarogniewicach. Następnie powitał zebranych, wśród których znaleźli się:

  • Andrzej Wawer reprezentujący Michała Jana Dziedziczaka, sekretarza Stanu, pełnomocnika Rządu do spraw Polonii i Polaków za Granicą
  • Tomasz Ławniczak, poseł na Sejm RP
  • Małgorzata Kurowska, Zastępca Dyrektora ds. Ekonomicznych Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych
  • Konrad Malicki, burmistrz Gminy Czempiń
  • Maciej Głochowiak, przewodniczący rady miasta Czempinia
  • Wojciech Chałupka, naczelnik Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa IPN oddziału w Poznaniu
  • Dorota Lew Pilarska, członek Rady Powiatu Kościańskiego
  • Dawid Olejniczak, przewodniczący Rady Miasta Kościana
  • Mirosław Duda, wicewójt Gminy Kościan
  • Maciej Handkiewicz, nadleśniczy Nadleśnictwa Konstantynowo
  • Andrzej Zakrzewski, komendant Powiatowy Policji w Kościanie
  • kpt. Szymon Klemenski, komendant powiatowy Państwowej Straży Pożarnej w Kościanie
  • Marian Zalejski, dyrektor Wielkopolskiego Centrum Neuropsychiatrycznego
  • Tomasz Marciniak, proboszcz parafii pw. św. Katarzyny w Głuchowie
  • Dr Maciej Badura z Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra

oraz mieszkańcy Jarogniewic i powiatu kościańskiego. Następnie prowadzący poprosił o zabranie głosu gości. Wojciech Chałupka z poznańskiego IPN wyraził uznanie i zadowolenie z faktu odnowienia miejsca oraz przypomniał konieczność podejmowania dalszych działań na rzecz ochrony i upamiętniania miejsc walki i męczeństwa. Podziękował organizatorom – Fundacji i wspierającego ją Nadleśnictwa Konstantynowo – za przeprowadzenie prac rewitalizacyjnych oraz organizację uroczystości. Poseł Ławniczak w obszernej wypowiedzi przypomniał losy Wielkopolski czasów II wojny światowej i represji, jakich doznali mieszkańcy Kraju Warty, jak wówczas nazywano region. Zwrócił uwagę na fakt przesiedlenia blisko 17% polskiej ludności i prób zastąpienia ich niemieckimi kolonizatorami. Podkreślił masowość działań wymierzonych przeciwko polskiemu społeczeństwu, jego elitom, inteligencji, ale i osób najsłabszych. Dyrektor Kurowska podziękowała za realizację dzieła renowacji oraz podkreśliła, że leśnicy pamiętają o miejscach, podobnych do tego w Jarogniewicach, akcentując, że na terenie Lasów Państwowych jest wiele podobnych lokalizacji. Nadleśniczy Handkiewicz z kolei przypomniał okoliczności nawiązania współpracy z Fundacją w lipcu tego roku, kiedy podpisano umowę w oparciu o którą, Fundacja mogła przeprowadzić prace. Podziękował przy tej okazji Ministerstwu Kultury za dofinansowanie prac, a Fundacji za zrealizowanie projektu. Dorota Lew-Pilarska zwróciła uwagę na sprzeczność, jaka wiąże się z lasem, który współcześnie kojarzy się niemal wyłącznie z przestrzenią rekreacyjną, natomiast przykład Jarogniewic dobitnie świadczy, jak wiele podobnych i nieodkrytych miejsc pełnych smutku i żałoby znajduje się nie tylko na terenie powiatu kościańskiego. Również ona podziękowała za podjęcie inicjatywy rewitalizacji miejsca. Jako ostatni wystąpił burmistrz Malicki, który przypomniał o rajdach rowerowych, w ramach których młodzież szkolna z terenu gminy poznaje historię miejsc pamięci na terenie powiatu i gminy w szczególności. Podziękował również osobiście dr. Prałatowi, społecznemu opiekunowi zabytków, za kolejne działania związane z troską o dziedzictwo kulturowe regionu.


O 12:40 nastąpiło symboliczne odsłonięcie zrewitalizowanego miejsca. Dokonali jej: Tomasz Ławniczak, Małgorzata Kurowska, Konrad Malicki i Maciej Badura. Ksiądz Marciniak odmówił modlitwę za zmarłych oraz poświęcił miejsce. Po tym akcie odczytano apel pamięci:

Stajemy dziś do uroczystego Apelu Pamięci w Jarogniewicach, na ziemi skrywającej prochy i pamięć o tych, których zbrodnicza ręka uśmierciła w imię szaleńczej, pseudonaukowej ideologii, w myśl której dla słabych i chorych nie ma miejsca w społeczeństwie. Pochylmy w zadumie głowy i wyszeptajmy w naszych myślach wspomnienie o tych, którzy choć nieobecni, tu, w tym miejscu są obecni by przypominać nam o najważniejszym z praw: nie zabijaj.

Przywołuję ofiary września 1939 roku, ludność cywilną miast i wsi, walecznych obrońców granic Rzeczpospolitej, harcerzy, sanitariuszy i ochotników, którzy na wezwanie do obrony Polski chwycili za broń, by walczyć o niepodległość i suwerenność, ale i o przyszłość – także naszą.

Cześć ich pamięci! Chwała Bohaterom

Wzywam potomków Abrahama, ludność żydowską, Romów i Sinthi, Polaków, Słowian i przedstawicieli narodów, którzy stracili życie w trakcie walk, w wyniku eksterminacji, czystek etnicznych, okupacji, w obozach pracy i koncentracyjnych.

Cześć ich pamięci! Chwała Bohaterom

Wyzywam 200 000 ofiar zbrodniczej akcji T4, w tym zamordowanych w tym miejscu, których eksterminowano w imię wiary w to, że na świecie nie ma miejsca dla osób chorych, upośledzonych, niesamodzielnych. Przywołuję tych, którzy potrzebowali troski, opieki i czułej obecności społeczeństwa, a którzy w imię szalonej teorii zostali zepchnięci na margines i uznanie za niegodnych życia.

Cześć ich pamięci! Chwała Bohaterom

Wzywam najmłodsze ofiary nazistowskiego terroru, zamordowanych mieszkańców Ziemi Kościańskiej, rozstrzelanych w trakcie publicznych egzekucji, zakatowanych w więzieniach, ofiary eksperymentów medycznych, powstańców z getta, ulic Warszawy i tych wszystkich, którzy przeciwstawili się fali zła, jaka w 1939 roku zalała Polskę. Przywołuję Partyzantów i harcerzy, walczących o życie drugiego człowieka: lekarzy, pielęgniarki, sanitariuszki, księży kapelanów i siostry zakonne niosące posługę medyczną i duchową.

Cześć ich pamięci! Chwała Bohaterom

Wzywam mieszkańców tej ziemi zamordowanych, zastrzelonych i wypędzonych z domów rodzinnych i zgładzonych w hitlerowskich obozach koncentracyjnych lub radzieckich łagrach. Do Was się zwracam, potomni! Pamiętajcie ofiarę krwi i życia złożoną na ołtarzu Ojczyzny przez żołnierzy i ludność cywilną, przez naszych przodków, którzy godnie wypełnili swój obowiązek wobec Ojczyzny.

Cześć ich pamięci! Chwała Bohaterom

Przyzywam naszych przodków, członków naszych rodzin, przyjaciół i znajomych, przedstawicieli władz polskich, inteligencji, nauczycieli, działaczy społecznych, kulturalnych i polityków, którzy niosąc kaganek pamięci narodowej, kultury i wiedzy, zostali skazani na śmierć. Niech ich postacie i bohaterskie czyny utrwalone w naszej świadomości i tradycji oręża polskiego będą przykładem wierności ich powołaniu.

Cześć ich pamięci! Chwała Bohaterom


Zwieńczeniem apelu było zagranie na trąbce utworu „Cisza” oraz ceremonia składania wieńców przez delegacje, wśród których znalazły się reprezentacje:

  • Kancelarii Prezesa Rady Ministrów (reprezentowanego przez ministra Dziedziczaka zastępowanego przez Andrzeja Wawra)
  • Sejmu RP (Tomasz Ławniczak)
  • Lasów Państwowych (Małgorzata Kurowska i Maciej Handkiewicz)
  • Nadleśnictwa Konstantynowo (Paweł Gawron, Wojciech Fabisiak i Krzysztof Białek)
  • Instytutu Pamięci Narodowej (Wojciech Chałupka)
  • Powiatu Kościańskiego (Dorota Lew Pilarska)
  • Gminy Czempiń (Konrad Malicki, Maciej Głochowiak)
  • Miasta Kościana (Dawid Olejniczak i Gabriela Andrzejewska)
  • Gminy Kościan (Mirosław Duda)
  • Komendy Powiatowej Policji (Andrzej Zakrzewski)
  • Państwowej Straży Pożarnej w Kościanie (Szymon Klemenski)
  • Straży Miejskiej w Kościanie (Maciej Szymczak)
  • Wielkopolskiego Centrum Neuropsychiatrycznego (Marian Zalejski)
  • Szkoły Podstawowej w Głuchowie (Mirosława Kajoch)
  • Szkoły Podstawowej w Czempiniu (Beata Będzińska i Gerwazy Konopczyński)
  • Hufca ZHP w Kościanie (Izabela Chłapowska, Hieronim Talikadze)
  • Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra (z dr. Maciejem Badurą)

Na zakończenie Agnieszka Szymańska zaśpiewała pieśń „Moja Ojczyzna jest w niebie tam”. Dr Prałat podziękował wszystkim, którzy włączyli się w organizację uroczystości, zaprosoznym gościom, leśnikom, orkiestrze dętej, pocztom sztandarowym, straży leśnej, mediom i p. Filipowi Bączkiewiczowi za dokumentację fotograficzną. Zarazem podziękował p. Jackowi Grześkowiakowi, który zaprojektował tablicę w formie napisu “T4”, która została zaprezentowana gościom, a która w najbliższym czasie zostanie trwale zamontowana w pobliżu pomnika. Po podziękowania nastąpiło wyprowadzenie sztandarów oraz zakończenie pierwszej części uroczystości. Zebrani goście mogli wpisać się do okolicznościowej księgi pamiątkowej. O 14:15 w kościele parafialnym w Głuchowie rozpoczęła się Msza św. w intencji ofiar II wojny światowej w powiatu kościańskiego sprawowana przez ks. Stanisława Tokarskiego.


Fot. Filip Bączkiewicz (z logotypem Fundacji), Adam Stryjakowski

Kopaszewska Droga Krzyżowa AD 2022 – relacja

Kopaszewska Droga Krzyżowa AD 2022 – relacja

By |

VIII piesza Kopaszewska Droga Krzyżowa odbyła się 5 września 2022 roku. Tak, jak rok wcześniej, zorganizowała ją Fundacja „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra. Tegoroczne jej hasło – „Per pedes apostolorum – Pieszo na wzór apostołów” nawiązywało zarówno do tematu wędrówki, przemierzania wielu różnych dróg, tych motywowanych względami wiary, takich jak szlaki pielgrzymkowe prowadzące do wielu sanktuariów, jak i tych ścieżek, które naznaczone są ucieczką przed wojną, kataklizmem, biedą czy  w poszukiwaniu pracy i lepszego życia. Wszystkie te drogi przeplatają się z życiową drogą pątników.

O 12:30 rozpoczęła się Msza św. w intencji pielgrzymów sprawowana przez ks. Krzysztofa Gogoła, proboszcza parafii pw. św. Katarzyny w Choryni. Licznie zebrani uczestnicy tegorocznej edycji – w liczbie blisko 250 – na zakończenie mszy usłyszeli pozdrowienie przekazane przez ks. abpa Stanisława Gądeckiego. O 13:30 rozpoczęła się zasadnicza peregrynacja. Zwyczajowo przy każdej kolejnej stacji pątnicy przy akompaniamencie gitarowym Leszka Majchrzaka i siostry Viannei ze zgromadzenia Sióstr Służebniczek Niepokalanego Poczęcia NMP wykonywali fragment pieśni „Matko, która nas znasz”, a następnie odczytywali rozważania ułożone przez dra Emiliana Prałata. On też prowadził część historyczną – między poszczególnymi kapliczkami piechurzy poznali historie Santiago de Compostella, sanktuariów w Borku Wielkopolski, Lubiniu, Osiecznej, Górce Duchownej czy Starych Oborzyskach. W połowie drogi wędrowcy spędzili chwilę czasu na modlitwie w kościele w Rąbiniu, a następnie obejrzeli efekty tegorocznych prac rewitalizacyjnych nekropolii Chłapowskich – odnowione nagrobki Balbiny Knychałowej, rodziny Niklasów, Kaszewskich, Anny Wytyk i Marianny Hertmanowskiej. Darowizny składane na działalność statutową Fundacji w kwocie 1583,60 zł przeznaczone zostały w całości na pokrycie kosztów renowacji. Następnie pątnicy przeszli do pobliskiej świetlicy, gdzie mogli się pokrzepić gorącą zupą i chwilę odetchnąć. Około 16:40 wyruszono w drogę powrotną. W Rogaczewie do piechurów dołączył ks. Stanisław Tokarski z Racotu, który opowiedział o swoim powołaniu i wędrówce jako duszpasterza. Do Kopaszewa pielgrzymi dotarli około 19:00. Na zakończenie podziękowano wszystkim organizatorom i zaproszono do kolejnej edycji – 10 września 2023 roku. Zwieńczeniem spotkania były certyfikaty pielgrzyma i okolicznościowe pocztówki, a także kawa i domowe ciasto.

—

Słowa wdzięczności kierujemy pod adresem: Emiliana Prałata, Macieja Badury, Joanny Ziętkiewicz, Leszka Majchrzaka, Małgorzaty Maćkowiak-Bartczak, Marii Prałat, Lucyny Jaszkiewicz, sióstr Zacharii i Viannei ze Zgromadzenia Sióstr Służebniczek, OSP Kopaszewo, Zbigniewa Gołembki, Anny Sonnenberg, sołectwa Rąbiń, wszystkich Pań przygotowujących ciasta.

Święto Wojska Polskiego 2022 – relacja

Święto Wojska Polskiego 2022 – relacja

By |

15 sierpnia 2022 o godzinie 16:00 rozpoczęły się gminne obchody Święta Wojska Polskiego w Turwi, które zorganizowała Fundacja „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra przy wsparciu Gminy Kościan i miejscowego sołectwa. Kwadrans wcześniej rekonstruktorzy ze Stowarzyszenia im. Kościańskiej Rezerwy Skautowej wystawili wartę honorową przy pomniku upamiętniającym poległych w latach 1914–1920 oraz dwóch generałów wywodzących się z Turwi. Uroczystość rozpoczęło wprowadzenie sztandarów i odśpiewanie hymnu państwowego przy akompaniamencie Orkiestry OSP z Kościana pod batutą Mariana Drozdy. Następnie dr Emilian Prałat przywitał zaproszonych gości, wśród których znaleźli się:

  • Jan Michał Dziedziczak, poseł na Sejm RP, sekretarz Stanu, pełnomocnik Rządu do spraw Polonii i Polaków za Granicą;
  • Henryk Bartoszewski, starosta kościański
  • Dorota Słowińska, wicestarosta kościański
  • Stefan Żurkiewicz, wicestarosta kościański
  • Andrzej Przybyła, wójt gminy Kościan
  • Mirosław Duda, zastępca wójta gminy Kościan
  • Jan Szczepaniak, przewodniczący rady gminy Kościan
  • Marcin Kowalski, Mirosław Mądry, Henryk Michalski, Tomasz Klem, radni gminy Kościan
  • Arkadiusz Sobczak z Gozdowa, miejsca gdzie pochowany jest gen. Grudzielski
  • dr Maciej Badura i Stanisław Chłapowski z Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra
  • oraz licznie zebrani mieszkańcy Turwi.

Po powitaniu prowadzący przypomniał wyjątkowość święta, które w bieżącym roku obchodzone jest po raz 30 od momentu jego ponownego ustanowienia. Podkreślił również wyjątkowość tegorocznej uroczystości, a to za sprawą uhonorowania dwóch wywodzących się z Turwi generałów – Chłapowskiego i Grudzielskiego: „Niewiele jest w Polsce miejscowości, zwłaszcza tak małych, które mogłyby się poszczycić posiadaniem dwóch mieszkańców, którzy sięgnęli stopni generalskich, i których zasługi znajdowałyby się w szkolnych podręcznikach. Turew taką miejscowością jest, co stanowi dla nas wszystkich autentyczny powód do domu”.

Następnie głos zabrał Henryk Bartoszewski, który mówił o wyjątkowości święta, z którym związana była również inicjatywa wydania książki upamiętniającej poległych z Ziemi Kościańskiej, które dwa egzemplarze zaprezentował starosta. Mówił o znaczeniu wojny polsko-bolszewickiej oraz konieczności zachowana pamięci o tamtych wydarzeniach. Nie omieszkał zwrócić uwagę na bardzo dużą frekwencję podczas uroczystości, wskazując, iż jest to największa tego rodzaju celebracja na terenie powiatu. Dodał również, iż jest to zarazem święto miejscowości, w trakcie którego uhonorowany zostanie wysokim odznaczeniem jeden z mieszkańców. Wywołał następnie ministra Jana Dziedziczaka, prosząc go o zabranie głosu. W swym wystąpieniu zwrócił on uwagę na elementy budujące tożsamość narodową oraz rolę tradycji, do której należy upamiętnianie bohaterów. Po wystąpieniu przystąpił do wręczenia dr. Prałatowi odznaczenia „Zasłużony dla Kultury Polskiej” przyznanego przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Po dekoracji głos zabrał Andrzej Przybyła, który podziękował mieszkańcom za ich liczny udział oraz wyraził dumę z faktu, iż Gmina Kościan może się poszczycić za sprawą Turwi, wywodzeniem się z jej obszaru dwóch wybitnych wojskowych. Podziękował również Emilianowi Prałatowi i Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra za organizację uroczystości.