Misja

Misja

4 stycznia 1811 roku Napoleon Bonaparte podpisał dyplom przyznający Dezyderemu Chłapowskiemu dziedziczny tytuł barona Cesarstwa Francuskiego. Towarzyszyło mu nadanie nowego herbu i dewizy Bonum adipisci, tueri et prudenter uti (Dążyć do dobra, strzec go i rozsądnie używać). Dezydery liczył wówczas 23 lata. Rozpoczynał się  dla niego nowy etap, związany z przejęciem rodzinnego majątku i poświęceniu się walce o polskość – wytężoną pracą, gdy trzeba chwyceniem za szablę, a przede wszystkim przykładem życia naznaczonego etosem patriotyzmu, honoru, kultu pracy i wierności własnym ideałom. W kręgu potomków późniejszego Generała zrodziła się „chłapowszczyzna”, specyficzna postawa ideowa, u której podstaw leżała praca organiczna oraz pozytywistyczne wartości. Wzór Chłapowskiego obowiązywał nie tylko w gronie rodzinnym, ale stał się z czasem elementem konstytutywnym wielkopolskiego społeczeństwa. Dewiza rodowa Chłapowskich stała się wyznacznikiem postawy życiowej wielu działaczy politycznych, społecznych i kulturalnych XIX i XX wieku. Wśród nich znaczącą rolę odegrało ziemiaństwo, które przejęło rolę depozytariusza tradycji narodowych.

            Powołując fundację przyświecało mi z jednej strony przeświadczenie o potrzebie nie tylko ustawicznego przypominana postaci gen. Dezyderego Chłapowskiego, zapomnianego wielkopolskiego organicznika, ale również odkrywania wspaniałych biografii członków tego rodu. Zadaniu temu służyć ma dokumentowanie i popularyzowanie wiedzy zarówno o tym, jak i innych rodach ziemiańskich, w pierwszej kolejności z obszaru Wielkopolski. Zadaniem Fundacji jest zbieranie źródeł archiwalnych (dokumentów, korespondencji, archiwaliów, fotografii, materiałów ikonograficznych) pokazujących szeroki zakres aktywności ziemiaństwa. Docelowo chciałbym by powstało pod auspicjami Fundacji Muzeum Najdłuższej Wojny Nowoczesnej Europy – centrum dokumentacyjne, w którym znalazłyby się rozproszone w wielu zakątkach Polski i świata pozostałości po dawnych archiwach i bibliotekach dworskich. Umożliwiłoby ono zarówno materialne zachowanie dla przyszłych pokoleń tej spuścizny, jej konserwację, naukowe opracowanie i upublicznienie.

Równie ważne jest edukowanie i popularyzowanie wiedzy nie tylko o ziemiaństwie, jego historii i znaczeniu – co ważne, w duchu całkowitego obiektywizmu i niestronienia od poruszania kwestii problematycznych czy nawet drażliwych – ale w szerszym kontekście przybliżanie dziejów regionu i Polski. Przekazywanie wiedzy zwiększa świadomość, a ta jest niezbędna by docenić wartość materialnego i niematerialnego dziedzictwa przeszłości. Edukowanie służy również budowaniu określonych postaw i tworzeniu wzorców zachowań opartych na ideałach humanizmu i społeczeństwa obywatelskiego. 

Problem zabytków, świadectw historii i kultury, stanowi jeden z najistotniejszych powodów powołania Fundacji. Jej zadaniem będzie nie tylko popularyzowanie tematyki ich ochrony, ale także inicjowanie konkretnych działań skutkujących renowacją wybranych zabytków, a następnie podjęcie zinstytucjonalizowanej opieki nad nimi. 

W ramach powyższych celów, misją Fundacji będzie organizacja konferencji naukowych, sympozjów, działalność wydawnicza i popularyzatorska, inicjatywy upamiętniające ważne postaci i wydarzenia.


Fundacja zarejestrowana została 12 lipca 2019 roku w Sądzie Rejonowym w Poznaniu – Nowe Miasto i Wilda, IX Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego.