region – FUNDACJA BONUM ADIPISCI

3,2,1 START! Rozpoczynamy realizację projektu pn. “Wzmocnienie oferty kulturalnej dla mieszkańców gminy Żerków”. Dzięki współpracy z Gminą oraz Muzeum Adama Mickiewicza w Śmiełowie, 14 kwietnia 2024 o godzinie 16:00 odbył się wyjątkowy koncert!

Beatgirls String Trio zrodziło się w 2013 roku podczas koncertów w Szwajcarii wraz z orkiestrą Alex Big Band pod batutą uznanego artysty Aleksandra Maliszewskiego. Artystki, dzięki pełnej kobiecości ekspresji muzycznej ilustrują poprzez dźwięki swych instrumentów niesamowicie bogatą w emocje muzykę. Pod tą nazwą kryje się nie tylko nawiązanie do zespołu The Beatles, których własne aranżacje utworów wykonują artystki. „Beat” w języku angielskim oznacza „uderzenie”, „puls”. Muzyka jest niczym naturalny rytm życia – uderzenie serca – jest zmienna; jednym razem spokojna, delikatna, innym razem energiczna, szybka i żywiołowa. Pełne namiętności, ekspresji i wyrazu trzy instrumenty, to trzy różne charaktery. Połączenie ich razem w jedną muzyczną całość oraz bogate doświadczenie w grze scenicznej sprawią, że pozostaniecie Państwo pod wrażeniem wykonywanej przez zespół muzyki, jako wyraz jedynej w swej rodzaju ekspansji niezapomnianych emocji, których dostarczyć mogą jedynie Beatgirls String Trio.

Maria Murawa-Fraska ukończyła z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu a także Policealne Studium Piosenkarskie im. Czesława Niemena w ZSM, ponadto studiowała także muzykologię na Wydziale Historycznym na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza również w Poznaniu. Swoje umiejętności prezentowała na wielu konkursach skrzypcowych, na których zdobywała czołowe miejsca nie tylko jako solistka, ale również kameralistka. Współpracowała z licznymi orkiestrami i zespołami kameralnymi m.in. Kwartet Pegasus czy Sun Flower Orchestra biorąc udział w festiwalach o randze międzynarodowej : Festiwal Muzyki Filmowej, Poznańska Wiosna Muzyczna, Circus Conelli w Szwajcarii. W latach 2005-2010 swoje życie zawodowe związała z orkiestrą Teatru Wielkiego im. S. Moniuszki w Poznaniu. Od 2008 r. prowadzi klasę skrzypiec w PSM I i II stopnia w Zespole Szkół Muzycznych w Poznaniu w tym w słynnej Poznańskiej Szkole Talentów wraz z dr Janem Romanowskim. W życiu zawodowym działalność pedagogiczna przynosi jej najwięcej satysfakcji . Jest uznanym i cenionym pedagogiem. Jej uczniowie są laureatami kilkudziesięciu nagród na ogólnopolskich i międzynarodowych konkursach skrzypcowych. W 2013 roku rozpoczęła również współpracę jako konsultant merytoryczny w Impresariacie Muzycznym – Jan Romanowski w ramach pozaszkolnych form edukacji. Jest wykładowcą kursów muzycznych w Żychlinie a także jurorem na ogólnopolskich konkursach skrzypcowych w Zduńskiej Woli. Współpracuje ze Stowarzyszeniem Jazz Poznań i legendarną Poznańską Piętnastką gdzie występuje w roli koncertmistrza orkiestry smyczkowej. Oprócz skrzypiec, jej nośnikiem emocji jest głos, osiągając liczne sukcesy sceniczne m.in. zdobywając nagrodę główną a także w kolejnych edycjach nagrodę publiczności w programie telewizyjnym „Zostań Gwiazdą Kabaretu” prezentując się w repertuarze piosenek aktorskich. Koncertuje wraz z zespołem Beatgirls String Trio jak również solo w kraju i za granicą.

Natalia Janik – jej życiowym credo są skrzypce i muzyka. Muzyczne ambicje zwieńczyła zdobyciem dyplomu Poznańskiej Akademii Muzycznej. Zawsze najlepiej odnajdowała się grając w zespołach muzycznych. Pragnąc zdobywać doświadczenie, współpracuje z takimi orkiestrami, jak Orkiestra Kameralna L’Autunno, Orkiestra Teatru Muzycznego w Poznaniu, International Lutosławski Youth Philharmony czy zespołami rozrywkowymi: Tango Nuevo Quintet i Damroka. Brała udział w festiwalach : Transatlantyk w Poznaniu, 47 Międzynarodowy Festiwal Folkloru w Zgrzebiu, Solidarność Różnorodności w Gdańsku, Circus Conelli w Szwajcarii.

Aleksandra Awtuszewska – wiolonczelistka: absolwentka poznańskiej Szkoły Talentów, oraz Akademii Muzycznej w Poznaniu, stypendystka włoskiej Academia Musicale Chigiana. Razem z kwartetem smyczkowym koncertowała w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Współpracowała z Aleksander Maliszewski Band, orkiestrami : orkiestrą Opery na Zamku w Szczecinie, Sinfoniettą Polonia, Le Quattro Stagioni. Brała udział w Polskim wydaniu „Must be the music” razem z zespołem Dominiki Barabas. Przez 10 lat pracowała w orkiestrze Teatru Wielkiego w Poznaniu, gdzie poszerzała swoje umiejętności, a także technikę gry pod wodzą najlepszych dyrygentów Polskich i zagranicznych. Od roku 2018 koncentruje się na grze w małych zespołach i projektach solowych. Poszerza swój warsztat pracy grając również na wiolonczeli elektrycznej, stosuje looper i multiefekt gitarowy do eksperymentowania z dźwiękiem. Przez ponad cztery lata współpracowała z zespołem „Tre Voci” koncertując na najważniejszych scenach w całej Polsce. Bierze udział w projekcie „Kolęda jest Kobietą” u boku basistki Joanny Dudkowskiej, wokalistki Kasi Pakowskiej i perkusistki Gosi Marciniak, z którymi w grudniu zeszłego roku wydała płytę z polskimi kolędami i pastorałkami. Ważną działalnością a zarazem pasją jest pedagogika. Z sukcesami kształci młodych adeptów sztuki gry wiolonczelowej w Zespole Szkół Muzycznych w Poznaniu.

Maria Murawa-Fraska, Natalia Janik i Aleksandra Awtuszewska, czyli Beatgirls String Trio swoim występem 28 kwietnia 2024 roku w Muzeum Adama Mickiewicza w Śmiełowie, oczarowały licznie zebraną (126 osób) publiczność. Po przywitaniu gości przez dra Emiliana Prałata, przybliżono biografie artystyczne wykonawczyń, po czym rozpoczął się blisko godzinny koncert. Pomiędzy poszczególnymi utworami Natalia Janik opowiadała o okolicznościach ich powstania, przybliżała kompozytorów i wykonawców, wspominała o kulturowym i artystycznym ich znaczeniu. Spotkanie przerodziło się w speaking concert, co spotkało się z bardzo żywiołowym i pozytywnym przyjęciem. Nie zabrakło bisu oraz owacji na stojąco!

W trakcie koncertu składającego się z dwóch części zabrzmiały następujące utwory:

Johannes Brahms – Taniec Węgierski

Pietro Mascagni – Intermezzo z opery „Rycerskość wieśniacza”

Jan Sebastian Bach – Aria na strunie G lub Antonio Vivaldi – Fantazja na temat Wiosny

Wolfgang Amadeusz Mozart – Eine Kleine Nachtmusik

Anton Dvorak – Humoreska

Ennio Morricone – Obój Gabriela z filmu „Misja”

Henry Mancini „Moon river”

Waldemar Kazanecki – Walc Barbary z filmu „Noce i dnie”

Wojciech Kilar – Walc Trędowata

Carlos Gardel – Tango „Por una cabeza” z filmu „Zapach kobiety”

Alan Menken- Colors of the Wind z bajki „Pocahontas”

Leonard Cohen „Hallelujah”

28 kwietnia 2024 roku o godzinie 16:00 wnętrza pałacu w Śmiełowie rozbrzmiały muzyką w wykonaniu “Romantic Trio”.

Zespół kameralny „Romantic Trio”, w składzie dwoje skrzypiec i fortepian, powstał w 2019 roku z myślą o wykonywaniu głównie muzyki romantycznej i neoromantycznej. Artyści sięgają po utwory znanych kompozytorów jak A. Dworzak, M. Moszkowski, F. Kreisler, ale nie tylko. Ideą zespołu jest także przywracanie blasku zapomnianym dziełom i ich twórcom. Muzycy nie ograniczają się jednak do wyżej opisanego repertuaru i grają również utwory np. A Vivaldiego, G. Gershwina czy A. Piazzoli.

Dr hab. Dorota Kwiecińska, prof. Akademii Muzycznej w Poznaniu. Studia na Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu ukończyła z wyróżnieniem w 1989 roku i została zaangażowana na stanowisku asystenta w klasie prof. Michała Grabarczyka. W trakcie studiów brała udział w konkursach skrzypcowych: Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. C. Curci w Neapolu (1988), oraz im. H. Wieniawskiego w Poznaniu (1991). Brała także udział w kursach mistrzowskich w Żaganiu i Łańcucie. W roku 1990 uzyskała stopień doktora w dziedzinie sztuki i została zatrudniona na stanowisku adiunkta. W 1991 roku rozpoczęła pracę w Państwowym Liceum Muzycznym im. Mieczysława Karłowicza w Poznaniu oraz w latach 1992 – 1997 w Szkole Muzycznej I i II stopnia w Lesznie na stanowisku kierownika sekcji smyczkowej. W roku 1995 została powołana przez Ministerstwo Kultury i Sztuki do pełnienia funkcji konsultanta szkolnictwa artystycznego pierwszego i drugiego stopnia. Jako pedagog jest zapraszana na kursy i warsztaty muzyczne, które prowadzi w Nysie, Kłodzku, Żaganiu, Płocku, Zielonej Górze, Wągrowcu. Większość kształconych przez panią Dorotę Kwiecińską-Erenz absolwentów ukończyło studia z wynikiem bardzo dobrym i obecnie prowadzi działalność zawodową zarówno w Polsce jak i poza granicami będąc np.: kameralistą i członkiem Orkiestry Symfonicznej w Poznaniu, koncertmistrzem w Orkiestrze Symfonicznej w Bochum (Niemcy), w Filharmonii Kaliskiej, jako muzyk koncertujący, kameralista oraz pracownik Filharmonii Zielonogórskiej, jako pedagog w PSM I i II stopnia w Zielonej Górze, jako muzyk koncertujący w Lubeck (Niemcy), koncertmistrz w Polskiej Orkiestrze Sinfonia Juventus w Warszawie, członek Orkiestry Symfonicznej w Dallas (USA). Osiągnięcia dydaktyczne Pani Doroty Kwiecińskiej-Erenz wiążą się nierozłącznie z jej działalnością artystyczną, którą rozpoczęła już w czasie studiów i rozwijała dalej. Brała udział w koncercie wymiennym między Akademią Muzyczną w Poznaniu, a Hochschule für Musik w Hamburgu. Uczestniczyła w Festiwalu Młodych Talentów w Tarnowie. Grała z Orkiestrami Filharmonii Rzeszowskiej, Poznańskiej, Szczecińskiej, Białostockiej, Kaliskiej, a także w Zespołach Kameralnych. Głównie jednak koncentruje się na występach solowych. Nagrany dla TVP program z cyklu „Roman Lasocki przedstawia” był emitowany również w telewizji moskiewskiej. W 2013 roku otrzymała tytuł doktora habilitowanego sztuk muzycznych w dyscyplinie artystycznej instrumentalistyka. Obecnie pracuje na stanowisku profesora na AM w Poznaniu oraz nauczyciela w Państwowym Liceum Muzycznym im. Mieczysława Karłowicza w Poznaniu.

Marlena Lewandowska-Kamyszek – ukończyła z wyróżnieniem poznańską Akademię Muzyczną w klasie fortepianu. Potem doskonaliła swą grę pod kierunkiem prof. J. Stompla w Katowicach. Jest laureatką konkursu im. K. Szymanowskiego w Łodzi. Uczestniczyła w międzynarodowych kursach i konkursach muzycznych: w Epinal, Getyndze, Weimarze i Zurychu. Brała udział w Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku. W 1997 roku obroniła doktorat w zakresie muzyki kameralnej. Otrzymała różne stypendia w tym stypendium Ministra Kultury i Sztuki czy stypendium Wojewody Poznańskiego. Obecnie koncertuje głównie jako kameralistka. Współpracuje ze znanymi skrzypkami, altowiolistami i wokalistami. Uczestniczy jako akompaniator w konkursach krajowych i międzynarodowych oraz festiwalach. Pracuje jako adiunkt w Akademii Muzycznej w Poznaniu. W 2022 roku otrzymała Medal Komisji Edukacji Narodowej.

Waldemar Abucewicz – rozpoczął studia w 1983 na Wydziale Teorii i Kompozycji Bydgoskiej Akademii muzycznej. Powrócił jednak do skrzypiec by w roku 1990 ukończyć poznańską Akademię Muzyczną w klasie skrzypiec prof. Michał Grabarczyka. Następnie kontynuował naukę w hamburskiej Hochschule Für Musik und Theather pod kierunkiem prof. Isabelli Petrosjan. W Hamburgu występował jako kameralista oraz zastępca koncertmistrza Hamburger Mozartorchester.
Po powrocie do kraju udzielał się jako koncertmistrz Toruńskiej Orkiestry Kameralnej a później Orkiestry Teatru Wielkiego w Poznaniu. Od roku 2005 oddaje się kameralistyce i działalności pedagogicznej w Zespole Szkòł Muzycznych w Poznaniu. Jest muzykiem Orkiestry Polskiego Radia “Amadeus” w Poznaniu. W 2015 roku wraz z pianistką Aleksandrą Mazurek został laureatem II nagrody w kategorii Kameralistyka na III International Master Competition for Music Teachers w Warszawie.

Koncert zespołu „Romantic Trio” był wyjątkową ucztą muzyczną na poziomie najlepszych filharmonii. W trakcie ponad godzinnego koncertu, który zgromadził 126 słuchaczy, artyści zaprezentowali niezwykle bogaty, zróżnicowany, ale i wymagający program. Poprzedziło go powitanie gości przez dra Emiliana Prałata, który przybliżył poszczególnych kompozytorów, a pomiędzy kolejnymi utworami zaprezentował sylwetki wykonawców. Koncert był ucztą dla melomanów. Poza utworami polskich kompozytorów, nie zabrakło dzieł wielkich światowych kompozytorów.

Podczas koncertu zabrzmiały utwory:

Maurycy Moszkowski – Trio op. 76 na dwoje skrzypiec i fortepian (Allegro energico, Allegro moderato, Lento assai, Molto vivace)

Anton Dworzak – Fritx Kreisler – Taniec Słowiański nr 3

Józef Kotek – Utwory charakterystyczne op. 5 (Polonez, Duo d’Amour)

Edward Elgar – La capricieuse op. 17

Fryderyk Chopin – Mazurek C – dur op. 24 nr 2

Nigel Hess – „Lawendowe Wzgórza”

Reinhold Gliere – Walc

Igor Frołow – Divertissement

Artur Łukasik – obecnie student Akademii Muzycznej w Katowicach w klasie kontrabasu prof Jana Kotuli. Jest laureatem wielu prestiżowych konkursów m.in.:

I Nagroda I Edycji Ogólnopolskiego Konkursu Kontrabasowego CEA’ Warszawa’2016
I Nagroda z wyróżnieniem – Polskie Spotkania Kontrabasowe’ 2016, 2018
I Nagroda – III Ogólnopolski Turniej Wiolonczeli i Kontrabasu Warszawa 2014
I Nagroda VI Ogólnopolski Konkurs Kontrabasowy im. W. Gadzińskiego Katowice 2015, 2017
II Nagroda Międzynarodowy Konkurs Kontrabasowych Osobowości Wrocław’2016
I Nagroda Międzynarodowy Konkurs Instrumentów Smyczkowych Elbląg’2017
Nagroda specjalna Ogólnopolski konkurs im A. B. Ciechańskiego Poznań 2017

Jest także laureatem Nagrody Specjalnej im. Anny Knapik na XXXV Jubileuszowym Festiwalu TYDZIEŃ TALENTÓW dla wyróżniającego się wykonawcy koncertu Tarnowskie Talenty – /Tarnów-Kąśna Dolna ’ 2017/
Jest kilkukrotnym stypendystą Prezesa Rady Ministrów oraz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia artystyczne a także beneficjentem programu stypendialnego Fundacji Sapere Auso.
W Roku 2017 został także stypendystą Programu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Młoda Polska”.

Joanna Błażej-Łukasik – jest absolwentką Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie fortepianu prof. Marcina Koziaka. Swoją grę doskonaliła pod kierunkiem I. Rolanowskiej, J. Łukowicza, W. Obidowicza, R. Baksta, M. Cieniawy i J. Gorbatego. Od czasu studiów koncertuje jako solistka i kameralistka biorąc udział w wielu prestiżowych festiwalach w Polsce i Europie. W swym dorobku posiada także nagrania dla Polskiego Radia i Telewizji Polskiej a także unikatowe nagrania CD z muzyką mało znanych kompozytorów polskich m.in. Ignacego Krzyżanowskiego, Jana Kleczyńskiego oraz Józefa Ignacego Kraszewskiego. Jej bogaty repertuar obejmuje szeroki wachlarz muzyki klasycznej ze szczególnym uwzględnieniem muzyki polskiej. Jest cenioną kameralistką i akompaniatorką – uzyskała wiele nagród i wyróżnień na prestiżowych konkursach oraz festiwalach instrumentalnych.

5 maja 2024 roku w samo południe po raz drugi zorganizowano koncert dedykowany przypadającemu w tygodniu poprzedzającym Świętu Konstytucji 3 Maja. Podczas koncertu zatytułowanego „Piano kontra bas” Joanna Błażej-Łukasik (fortepian) i Artur Łukasik (kontrabas) zaprezentowali niezwykle żywiołowy i zróżnicowany program, który dla wielu osób był zaskoczeniem, zwłaszcza w zakresie możliwości kontrabasu, który nie jest z reguły postrzegany, jako instrument dominujący. Podczas koncertu goście usłyszeli utwory kompozytorów, których dzieła są rzadko prezentowane i trafiają najczęściej do wąskich, wyrobionych muzycznie uszu. W Śmiełowie każdemu z nich towarzyszyła opowieść tworzące niezwykle interesujący kontekst dla poszczególnych kompozycji, dzięki czemu goście mogli nie tylko poznać ten wyjątkowy repertuar, ale również bardziej go docenić. Oboje artystów z wielką wirtuozerią wykonali godzinny koncert, który został bardzo dobrze odebrany i nagrodzony oklaskami.

Podczas koncertu zabrzmiały:

– Adolf Mišek:

Sonata na kontrabas i fortepian e-moll op.6

-Giovanni Bottesini: Elegia nr 1 D-dur

– Giovanni Bottesini: Elegia nr 3 e-moll

– Giovanni Bottesini: Fantasia “La Sonnambula”

Andrzej Tatarski ukończył z wyróżnieniem studia pianistyczne w klasie prof. Olgi Iliwickiej-Dąbrowskiej w Akademii Muzycznej w Poznaniu w 1968 roku. W latach 1969-1970, jako stypendysta rządu francuskiego, przebywał w Paryżu, gdzie swoje umiejętności pianistyczne doskonalił pod kierunkiem sławnego artysty i pedagoga prof. Vlado Perlemutera. Prowadzi intensywną działalność artystyczną jako solista i kameralista. Koncertował w krajach Europy, Ameryki i Azji (m.in. w Austrii, Belgii, Bułgarii, Czechach, Francji, Hiszpanii, na Jamajce, w Japonii, Korei Płd., na Kubie, w Monako, Niderlandach, Niemczech, Norwegii, Rosji, Słowacji, Słowenii, Szwajcarii, Turcji, Ukrainie, USA, na Węgrzech, w Wielkiej Brytanii, we Włoszech). Uczestniczył w renomowanych festiwalach muzycznych, takich jak: Poznańska Wiosna Muzyczna, Warszawska Jesień, Dni Kompozytorów Krakowskich, Dni Muzyki Karola Szymanowskiego w Zakopanem, Festiwal Pianistyki Polskiej w Słupsku, Międzynarodowy Festiwal Chopinowski w Dusznikach.

W zróżnicowanym i rozległym repertuarze solowym i kameralnym pianisty znaczącą rolę odgrywa muzyka polska. Artysta dokonał wielu prawykonań utworów współczesnych kompozytorów polskich. Angażuje się także w propagowanie twórczości zapomnianej. W kręgu zainteresowań Andrzeja Tatarskiego pozostaje również muzyka francuska. Szczególnie bliska jest pianiście twórczość wybitnego kompozytora XX wieku Oliviera Messiaena – którego cykle: Sześć szkiców ptasich, Katalog ptaków, a także utwory: Déchiffrage II oraz Zapomniane ofiary wykonał jako pierwszy polski pianista. W repertuarze pianisty znajduje się 28 utworów na fortepian i orkiestrę, które prezentował pod batutą najwybitniejszych polskich dyrygentów, m. in.: Andrzeja Boreyko, Mirosława Błaszczyka, Tomasza Bugaja, Renarda Czajkowskiego, Agnieszki Duczmal, Jerzego Katlewicza, Witolda Krzemieńskiego, Krzysztofa Missony, Grzegorza Nowaka, Marka Pijarowskiego, Pawła Przytockiego, Wojciecha Rajskiego, Stefana Stuligrosza, Tadeusza Wojciechowskiego.

Działalność pedagogiczną prowadził w latach 1968-2018 w Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu. W 1989 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Pełnił funkcje kierownika Katedry Kameralistyki (1995-1999) oraz Katedry Fortepianu (1999-2005).

Odznaczony został Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji i Edukacji Narodowej, Nagrodą Specjalną Ministra Kultury za „nieocenioną działalność artystyczną na rzecz kultury narodowej”.

Koncert Mistrzowie. Paderewski, Chopin i wielcy wirtuozi fortepianu odbył się 2 czerwca, o godzinie 17:00 w Muzeum Adama Mickiewicza w Śmiełowie. Wzięły w nich udział 132 osoby! Na początku spotkania dr Emilian Prałat nadmienił, iż koncert stanowi otwarcie roku jubileuszu 125 rocznicy wizyty w Śmiełowie Henryka Sienkiewicza i 100 Ignacego Jana Paderewskiego. Następnie przybliżył sylwetkę prof. Andrzeja Tatarskiego. Po Mazurku A-dur głos zabrała prof. Janina Tatarska, która przybliżyła związki i kontakty Paderewskiego z Wielkopolską, Poznaniem i Śmiełowem. Zaprezentowała również wyjątkową pamiątkę, jaką jest fotografia ofiarowana przez Paderewskiego promotorowi jego doktoratu honoris causa, jaki otrzymał w 1924 roku. Fotografia opatrzona podpisem Paderewskiego jest własnością Państwa Tatarskich, którzy zgodzili się wypożyczyć ją na wystawę, jaka rozpocznie się w Śmiełowie 1 września. Zgodnie z zamysłem Pianisty, wybrzmiewały kolejno dzieła napisane przez Paderewskiego, następnie jego artystycznego wzoru, jakim był Fryderyk Chopin, wreszcie w ostatniej części rozbrzmiały raz jeszcze dzieła Mistrza. Ponad 1,5 godzinny koncert nagrodzono owacjami na stojąco.

Program koncertu:

część I

Ignacy Jan Paderewski – Menuet G-dur (Humoresques de Concert op.14 nr 1)

Ignacy Jan Paderewski – Mazurek e- moll (Tańce polskie op.5 nr 2 )

Ignacy Jan Paderewski – Mazurek a- moll (Tańce polskie op, 9 nr 2 )

Ignacy Jan Paderewski – Mazurek A- dur (Tańce polskie op. 9 nr 3 )

Ignacy Jan Paderewski – Legenda (Miscellanea op. 16 nr 1)

cześć II

Fryderyk Chopin – Polonez c- moll Op. 40 nr2

Fryderyk Chopin- opr. F. Liszt Trzy pieśni: Życzenie, Pierścień, Hulanka

Karol Szymanowski – Etiuda b- moll op. 4 nr 3

część III

Ignacy Jan Paderewski – Nokturn B- dur (Miscellanea op.16 nr4 )

Ignacy Jan Paderewski – Krakowiak fantastyczny (Humoreques de Concert op. 14 nr 6)

Ignacy Jan Paderewski – Melodia (Humoresques de Concert op. 14 nr 6)

Ignacy Jan Paderewski – Polonez H – dur (Tańce polskie op. 9 nr 6)

W ramach projektu “Muzyczne pożegnanie wakacji” w dniu 1 września 2024 roku odbył się zorganizowany przez Fundację we współpracy z Muzeum Adama Mickiewicza w Śmiełowie, koncert w wykonaniu Joanny Aleksandrowicz, towarzyszący wernisażowi wystawy 125/100 ŚMIEŁÓW – SIENKIEWICZ – PADEREWSKI.

W ramach 90 minutowego koncertu zabrzmiały:

Szyba, musical Metro, Janusz Stokłosa, Maria Miklaszewska, Agata Maria, Miklaszewska-Idziak, Leslie Bricusse, Frank Wildhorn
Bring on the men musical Jekyll & Hyde, Leslie Bricusse,Frank Wildhorn
Lato Joanna Aleksandrowicz,Sebastian Galus Mira Mańka
Walc na orkiestrę Bogusław Antoni Madey
Zagraj Antoś tango Janusz Wojciech Korczak
The winner takes it all, Benny Andersson, Bror Goran, Björn Ulvaeus, Benny Andersson, Bror Goran, Björn Ulvaeus
Mimo Burz Joanna Aleksandrowicz, Sebastian Galus, Mira Mańka
On tak ładnie kradnie Seweryn Krajewski Agnieszka Osiecka
Vabank Henryk Kuźniak Jacek Chmielnik
Wiatr, Sebastian Galus, Joanna Aleksandrowicz, Mira Mańka
Kołysanka Mira Mańka, Sebastian Galus Mira Mańka
Noce i dnie Waldemar, Kazanecki

Obchody 150-rocznicy urodzin Alfreda Chłapowskiego – relacja

By Adminus | 29 sierpnia 2024

W roku 2024 mija 150 rocznica urodzin Alfreda Chłapowskiego, posła na Sejm, ministra rolnictwa, ambasadora RP w Paryżu. Z inicjatywy dra Emiliana Prałata i Fundacji „Bonum adipisci”- Dążyć do dobra podjęto działania zmierzające do gruntownej rewitalizacji jego grobowca. Dzięki środkom pozyskanym z Rządowego Programu Odbudowy Zabytków, udało się zrealizować bardzo szeroki zakres prac. Zaprezentowano je przy okazji uroczystości rocznicowych.

Rozpoczęły się one o godzinie 15:00 od wprowadzenia pocztów sztandarowych do kościoła pw. św. Mikołaja, przy którym spoczywa Alfred, jego matka Maria oraz syn Jan. Mszę w intencji Heleny i Alfreda Chłapowskich oraz zmarłych z rodziny sprawował ks. Krzysztof Lewandowski. W liturgię, zwłaszcza modlitwę wiernych, aktywnie włączyli się uczestnicy mszy. W kazaniu Celebrans przytoczył obszerne fragmenty wspomnień Heleny z okresu, kiedy była więziona wspólnie z mężem w kościańskim więzieniu. Po mszy uczestnicy przeszli na teren przykościelny. Dr Prałat wezwał zebranych do odśpiewania hymnu państwowego, czemu towarzyszyło wciągnięcie flagi na maszt ufundowany przez Fundację. Akompaniowały Orkiestra Dęta OSP w Kościanie i Orkiestra Dęta „Parada” z Czempinia – obie pod batutą Pawła Drozdy. Następnie prowadzący przypomniał kulturowe, społeczne i symboliczne znaczenie grobu dla polskiej tradycji oraz przywołał fakt odnowienia miejsca w bieżącym roku. Przypomniał także rolę tego i innych cmentarzy i grobów w tworzeniu i wzmacnianiu tożsamości i autoidentyfikacji. W dalszej części odczytano apel pamięci, a bezpośrednio po nim rozpoczęła się ceremonia składania kwiatów i zniczy, w której uczestniczyli:

Dawid Murek, reprezentujący Agatę Sobczyk, wojewodę wielkopolską,

Artur Opas, starosta kościański,

Jan Szczepaniak, przewodniczący Rady Gminy Kościan i Łukasz Mikołajczyk, sekretarz gminy,

Piotr Ruszkiewicz, Dawid Olejniczak i Kazimierz Józefowski w imieniu mieszkańców Kościana,

Izabela Chłapowska i Halina Łakoma w imieniu mieszkańców Bonikowa,

Beata Kubacka wraz z uczniami Zespołu Szkół Gminy Kościan w Bonikowie,

Łukasz Urbaniak w imieniu Szkoły Podstawowej nr 4 w Kościanie,

Jolanta Borowiak i Danuta Zakrzewska z Koła Gospodyń Wiejskich w Bonikowie,

Członkinie Stowarzyszenia im. Kościańskiej Rezerwy Skautowej,

Emilian Prałat w imieniu Fundacji.

Ceremonię zakończyło odegranie na trąbce sygnału „Cisza”. Po chwili osobistej refleksji i wykonaniu zdjęć, zebrani goście poprowadzi przez orkiestry udali się do pobliskiej szkoły. Tam muzycy zagrali pieśń „Szara piechota”. O 16:30 rozpoczęła się trzecia część obchodów. Dr Prałat przywitał przybyłych na spotkanie gości. Dawid Murek odczytał list okolicznościowy od Wojewody, starosta Opas przypominając sylwetkę Alfreda podziękował za odnowienie jego grobowca, a przewodniczący Szczepaniak zwrócił się w serdecznych słowach podziękowania do dra Prałata i Fundacji wyrażając uznanie dla podjętego trudu związanego z pracami rewitalizacyjnymi i utrwalaniem pamięci o bohaterze. Prowadzący spotkanie odczytał następnie listy okolicznościowe od Marszałka Sejmu, Ministra Spraw Zagranicznych, Ambasadora RP w Paryżu oraz Ambasadora Zakonu Maltańskiego w Polsce. Następnie w formie multimedialnej prezentacji przedstawił główne etapy prac związanych z grobowcem oraz podziękował wszystkim, którzy na różnych etapach włączyli się w prace.

Dopełnieniem tej części był koncert trio smyczkowego Beatgirls Sting Trio tworzony przez Marię Murawę-Fraska, Aleksandrę Awtuszewską i Natalię Janik-Zajmę. W programie koncertu znalazły się utwory polskie i francuskie: Edith Piaf – La vien rose; Claude Debussy – Clair de lune; Ives Montand – Pod dachami Paryża; Gabriel Faure – Pavane; Indilla – Derniere danse; George Bizet – Habanera z opery Carmen; Temat z serialu Polskie drogi; Walc z filmu Trędowata; Por una cabeza; Wojciech Kilar – Polonez z filmu Pan Tadeusz).

Zwieńczeniem uroczystości był bankiet kawowy przygotowany przez KGW Bonikowo.

Rewitalizacja grobowca Alfreda Chłapowskiego w Bonikowie

By Adminus | 21 czerwca 2024

W 2023 roku z inicjatywy dra Emiliana Prałata powstał wniosek, który w imieniu Fundacji złożono do programu „Polski Ład”. Otrzymano promesę na sfinansowanie kompleksowej rewitalizacji grobowca. 26 września 2023 roku ogłoszono wyniki. Od tego momentu usiłujemy wspólnie z Gminą Kościan przeprowadzić procedurę formalną, która pozwoli na wykorzystanie środków i przeprowadzenie zaplanowanych prac. W chwili obecnej czekamy na stanowisko Gminy w przedmiocie przekazania przyznanej dotacji i wywołania przez Radę Gminy uchwały na przeprowadzenie prac konserwatorskich.

Poniżej zamieszczamy kalendarium dotychczasowych wydarzeń:

15-23.08.2024 w zakładzie kamieniarskim oczyszczono mechanicznie i chemicznie wszystkie elementy kamienne, co pozwoliło na usunięcie warstw brudu i zanieczyszczeń biologicznych. Polerowaniu poddano płyty nagrobne Marii i Jana. Natomiast od nowa wycięto płytę nagrobną Alfreda wg projektu dra Prałata. Wycięto również nowe cokoły pod płytę Jana i Alfreda. W dalszej kolejności na nowej platformie cokołowej grobowca ponownie osadzono wszystkie elementy kamienne. Dotychczasowy cokół pod płytą Marii przesunięto na środek grobowca. Po jego bokach usytuowano płyty Jana i Alfreda. Zawieszono również odnowione w firmie MAKRI kute łańcuchy. W ramach prac wykończeniowych wokół grobowca wysypano ziemię, która została obsiana trawą. W ten sposób usunięto szpecące betonowe wylewki znajdujące się przed grobowcem, a pochodzące z lat 50. XX wieku. W ramach poprawy estetyki miejsca, zamontowano również masz flagowy oraz polsko-angielską tablicę informacyjną przybliżającą historię Chłapowskich z Bonikowa.

13-14.08.2024 prace demontażowe i rozbiórkowe przy grobowcu. Po zdemontowaniu wszystkich elementów kamiennych (płyt nagrobnych, słupków oraz belek granitowych), przystąpiono do rozbiórki powojennej, betonowej wylewki oraz elementów lastykowych (podstawy pod tablicę Alfreda oraz cokołu nagrobka Jana). Gruz został zutylizowany, a tablice przewiezione do zakładu kamieniarskiego GRANIT-MAR należącego do Mirosława Grysia, z którym Fundacja podpisała umowę na wykonanie prac. Demontażu dokonała firma “Ultimate work” Patryka Łakomego. Po usunięciu warstwy wierzchniej okazało się, iż grobowiec składa się z dwóch sąsiednich komór – starszej, w której spoczywają Maria i Jan oraz nowszej z pochówkiem Alfreda. Obie komory posiadały podwójne stropy – pierwotny i wtórny, powojenny, wykonany przez syna Ambasadora – również Alfreda. W stropie komory Marii znajdował się otwór, przez który możliwe było zajrzenie do jego wnętrza, wykonanie dokumentacji fotograficznej oraz pomiarowej. W komorze znajduje się podwójna, metalowa trumna Marii oraz drewniana, zdekompletowana, z uwidocznionymi szczątkami, trumna Jana. W komorze Alfreda wykonano otwór sondażowy. Wnętrze grobu było wypełnione częściowo wodą, wobec czego nie było możliwe ocenienie stanu pochówku. Oba otwory zostały zabezpieczone. W kolejnym dniu na wypoziomowanej powierzchni grobowca założono metalową kratownicę, wykonano szalowanie i wylano nowy strop.

2.07.2024 wydanie przez leszczyńską Delegaturę Wielkopolskiego Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków pozwolenia na prace przy grobowcu Alfreda Chłapowskiego

18.06.2024 złożenie w leszczyńskiej Delegaturze Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków programu prac dla zabytkowego grobowca rodziny Chłapowskich. Program opracował: dr Emilian Prałat, nadzór konserwatorski zadeklarowała Katarzyna Korn-Ubysz, która wcześniej na zlecenie Fundacji pracowała przy nekropolii w Rąbiniu i grobowcu Zakrzewskich w Gryżynie.

5.06.2024 decyzja Wielkopolskiej Wojewódzkiej Konserwator Zabytków o wpisie grobowca rodziny Chłapowskich – miejscu spoczynku ambasadora Alfreda Chłapowskiego do rejestru zabytków województwa wielkopolskiego.

30.05.2024 wyrażenie zgody przez potomków Alfreda Chłapowskiego na ekshumację niezbędną w związku z zamiarem rewitalizacji krypty.

14.01.2024 podpisanie przez Fundację z Parafią pw. św. Mikołaja w Bonikowie umowy użyczenia grobowca, dającej Fundacji formalne prawo do podejmowania działań przy nim

10 piesza Kopaszewska Droga Krzyżowa

By Adminus | 8 czerwca 2024

Dopiero co po prezentacji książki dra Emiliana Prałata „Miejsca i Sztuka. Kopaszewo” pojawił się spontaniczny pomysł przywrócenia tradycji pieszego pielgrzymowania szlakiem konduktu żałobnego Zofii Koźmianowej i wzniesionej na nim kalwarii, a już po raz 10 wyruszymy na ten wyjątkowy szlak pielgrzymkowo-kulturowy. W roku 2024 mija również 160 rocznica od ufundowania drogi krzyżowej. Zapraszamy zatem do udziału w kolejnej edycji. Jak co roku poza aspektem religijnym równorzędnym jest wątek historyczny i kulturowy, o którym będziemy mówić w trakcie wędrówki pomiędzy poszczególnymi śródpolnymi i śródleśnymi kapliczkami.

Podczas tegorocznej wędrówki chcemy kwestować na rzecz odnowienia nagrobka weterana wojen napoleońskich i powstania listopadowego, podkomendnego gen. Chłapowskiego – Antoniego Chrząszczewskiego, którego bardzo już zniszczony i zaniedbany nagrobek, znajduje się na cmentarzu w Wyskoci.

Obchody 150 rocznicy urodzin Alfreda Chłapowskiego

By Adminus | 8 czerwca 2024

5 października 2024 roku mija 150 rocznica urodzin Alfreda Chłapowskiego. Z inicjatywy dra Emiliana Prałata i Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra zaplanowano uroczystości rocznicowe dedykowane tej wyjątkowej postaci. Dzięki współpracy z Parafią pw. św. Mikołaja w Bonikowie i zaangażowaniu ks. Krzysztofa Lewandowskiego, życzliwości Sołectwa Bonikowa i grona wspierających osób, zaplanowaliśmy szczególne spotkanie.

W trakcie uroczystości zostanie poświęcony i ponownie symbolicznie “zainaugurowany”, odnowiony dzięki pozyskanym przez Fundację z Rządowego Programu Odbudowy Zabytków i Gminy Kościan środkom, grobowiec Alfreda Chłapowskiego.

Alfred (1874–1942) Chłapowski był spadkobiercą majątku bonikowskiego, synem Marii z Ponińskich i Stefana. Po ukończeniu w 1894 roku matury w Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, kształcił się na uniwersytetach w Berlinie, Paryżu, Halle i Monachium. Studiował rolnictwo, prawo i ekonomię. Był globtroterem. Podróżował po Europie, Azji i Afryce. W 1896 roku kupił Chłapowo – wieś, z której wywodzi się cały ród Chłapowskich. W 1897 roku współzakładał „Gazetę Polską” w Kościanie. Od 1905 roku był członkiem Stowarzyszenia „Straż”. Rok później zaangażował się w założenie „Kuriera Poznańskiego”. Między 1904 a 1909 rokiem był posłem do parlamentu niemieckiego z okręgu średzko-wyrzyskiego. Od 1905 do 1914 roku przewodził Kołu Rolniczemu w Kościanie, a w 1914 i 1919–1920 był wicepatronem Koła. Po wojnie zasiadał we władzach Centralnego Towarzystwa Gospodarczego. W 1907 roku poślubił Helenę Mielżyńską. W 1912 roku małżonkowie zlecili Rogerowi Sławskiemu zadanie przebudowy posiadłości w Bonikowie. Alfred był kawalerem maltańskim. Podczas wielkiej wojny zajmował się szpitalami wojskowymi w Serbii i Macedonii. W 1918 roku został Komendantem Obwodowym Straży Ludowej, a rok później delegatem na Polski Sejm Dzielnicowy. W 1920 roku zawiązano Zjednoczenie Producentów Rolnych, którego współtwórcą była Chłapowski. Rok później powstał Bank Cukrownictwa. Przewodzenie jego radzie nadzorczej powierzono Alfredowi. Wysokie kompetencje w zakresie ekonomii i świetna znajomość rynku cukrowniczego, zaowocowały powierzeniem mu przewodnictwa Rady Naczelnej Przemysłu Cukrowniczego w Polsce. W 1922 roku wybrano go do parlamentu z listy Klubu Chrześcijańsko-Narodowego. 27 października 1923 desygnowano go na ministra rolnictwa w rządzie Wincentego Witosa. W marcu kolejnego roku został posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym RP we Francji. Dzięki jego zabiegom paryska placówka została podniesiona do rangi ambasady. W 1936 roku, w związku z nieprzychylną postawą ministra Józefa Becka, Chłapowski został odwołany i przeszedł na emeryturę. Jak zauważa Dezydery Chłapowski, w posiadaniu Alfreda i Heleny znajdowała się największa w zestawieniu wszystkich członków rodu, ilość posiadanej ziemi i majętności.

Podczas misji dyplomatycznej, źle prowadzony przez plenipotenta majątek został zadłużony, w następstwie czego konieczna była sprzedaż Chłapowa i Szczodorowa, a zarząd powierzono Mieczysławowi Chłapowskiemu z Kopaszewa. W czasie kampanii wrześniowej Chłapowscy zostali aresztowani. Chorujący Alfred zmarł 19 lutego 1940 roku w Kościanie. Pochowany został w Bonikowie. Helena została zwolniona z aresztu, przedostała się do Włoch, dalej Paryża, Anglii i Stanów Zjednoczonych. Po wojnie zamieszkała w Paryżu. Zmarła 10 sierpnia 159 roku w Evian. Małżeństwo doczekało się czworga dzieci: Teresy (1910–1980), Krystyna (1911–1995), Jana Anzelma (1914–1923) i Alfreda (1917–1988).

Delegacje oraz osoby pragnące zabrać głos, prosimy o zgłoszenia w punkcie informacyjnym przed kościołem. Będzie można tam wpisać się na listę oraz dokonać wpisu w księdze pamiatkowej.

15:00 Msza święta w intencji rodziny Chłapowskich w kościele w Bonikowie. Bezpośrednio po niej przejście na teren przykościelny.

16:00 Uroczystość przy grobowcu Chłapowskich:

odegranie hymnu państwowego i wciągnięcie flagi;
zagajenie;
poświęcenie grobowca i modlitwa za zmarłych;
apel pamięci;
składanie kwiatów;
przemarsz w stronę szkoły

W budynku Szkoły Podstawowej w Bonikowie oraz na otaczającym ją terenie odbędzie się druga część uroczystości. Składać się na nią będą:

powitanie zaproszonych i przybyłych na uroczystość Gości;
prelekcja z prezentacją poświęcona osobie Alfreda Chłapowskiego oraz pracom rewitalizacyjnym przy jego grobowcu;
wystąpienia zaproszonych Gości:
- potomkowie rodziny Chłapowskich,
- przedstawiciele władz centralnych i wojewódzkich,
- starosta kościański,
- wójt Gminy Kościan,
koncert zespołu Beatgirls String Trio (w programie utwory polskie i francuskie: Edith Piaf – La vien rose; Claude Debussy – Clair de lune; Ives Montand – Pod dachami Paryża; Gabriel Faure – Pavane; Indilla – Derniere danse; George Bizet – Habanera z opery Carmen; Temat z serialu Polskie drogi; Walc z filmu Trędowata; Por una cabeza; Wojciech Kilar – Polonez z filmu Pan Tadeusz)
bankiet kawowy (przygotowany przez Koło Gospodyń Wiejskich w Bonikowie), który będzie zarazem okazją do rozmów i spotkania.

Beatgirls String Trio zrodziło się w 2013 roku podczas koncertów w Szwajcarii wraz z orkiestrą Alex Big Band pod batutą uznanego artysty Aleksandra Maliszewskiego. Artystki, dzięki pełnej kobiecości ekspresji muzycznej ilustrują poprzez dźwięki swych instrumentów niesamowicie bogatą w emocje muzykę.

Pod tą nazwą kryje się nie tylko nawiązanie do zespołu The Beatles, których własne aranżacje utworów wykonują artystki. „Beat” w języku angielskim oznacza „uderzenie”, „puls”. Muzyka jest niczym naturalny rytm życia – uderzenie serca – jest zmienna; jednym razem spokojna, delikatna, innym razem energiczna, szybka i żywiołowa.

Pełne namiętności, ekspresji i wyrazu trzy instrumenty, to trzy różne charaktery. Połączenie ich razem w jedną muzyczną całość oraz bogate doświadczenie w grze scenicznej sprawią, że pozostaniecie Państwo pod wrażeniem wykonywanej przez zespół muzyki, jako wyraz jedynej w swej rodzaju ekspansji niezapomnianych emocji, których dostarczyć mogą jedynie Beatgirls String Trio.

Ze względów organizacyjnych uprzejmie prosimy o wypełnienie krótkiej ankiety – dotyczy ona osób i delegacji składających kwiaty oraz osób planujących wystąpienie w trakcie części oficjalnej. Pozwoli nam to na uniknięcie pomyłek, niepominięcie kogokolwiek i sprawniejsze zorganizowanie uroczystości.

Szanowny Panie Doktorze,

pragnę złożyć szczere wyrazy wdzięczności Panu oraz Pana Fundacji za upamiętnienie 150. rocznicy narodzin Ambasadora Alfreda Chłapowskiego. Poza miłością i służbą ojczyźnie – Polsce, dziedzictwo Ambasadora Chłapowskiego, jako członka Zakonu Kawalerów Maltańskich, jest głęboko zakorzenione w jego niezachwianym zaangażowaniu w pomoc ludziom w potrzebie. W czasie pierwszej wojny światowej, jako delegat Śląskiego Domu Zakonu Kawalerów Maltańskich przy Czerwonym Krzyżu, Chłapowski wspierał i wspomagał bezpośrednio działania na Galicji, na Litwie, w Serbii, w Macedonii, oraz we Francji. Wraz ze swą żoną Heleną również zapewniali paczki pomocowe zmobilizowanym do armii Polakom. Wysiłek Chłapowskiego, polegający przede wszystkim na zapewnieniu rannym żołnierzom oraz cywilom niezbędnej pomocy oraz zaopatrzenia medycznego, był niezwykle istotny w kontekście kryzysu zdrowotnego będącego następstwem wielkiej wojny.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, starania Ambasadora Chłapowskiego utorowały drogę do utworzenia Polskiego Związku Zakonu Kawalerów Maltańskich w 1920 roku, którego Alfred Chłapowski został vice-prezydentem. W ten sposób kontynuował on tradycję przeoratu polskiego ustanowionego w roku 1774, zrzeszając wszystkich Kawalerów polskiego rodowodu żyjących w Polsce jak i zagranicą. Dziś Związek Zakonu Kawalerów Maltańskich jest dynamiczną organizacją prowadzącą wiele medycznych oraz społecznych projektów w całym kraju, jak i szereg inicjatyw humanitarnych na terenie oraz na rzecz Ukrainy. W roku 1929, w uznaniu jego wyjątkowej kariery oraz wkładu w działalność Zakonu, Ambasadorowi Chłapowskiemu nadano najwyższy tytuł oraz rangę w ramach Zakonu Kawalerów Maltańskich, tj. Baliw Wielkiego Krzyża Honoru i Dewocji w Posłuszeństwie.

Myśląc o życiu Ambasadora Chłapowskiego pamiętać należy jak jego altruistyczny duch oraz ideały wciąż inspirują nas dzisiaj. Jego praca nie tylko złagodziła ludzkie cierpienie podczas jednego z najciemniejszych okresów w historii Europy, ale również stanowiła grunt pod pracę późniejszych szpitalników Zakonu Kawalerów Maltańskich w Polsce. Niech ta rocznica służy jako przypomnienie wartości, które Alfred Chłapowski sobą reprezentował: współczucie, służba, oraz poświęcenie wyższemu dobru.

Z żalem muszę Państwa poinformować, że nie jestem w stanie osobiście uczestniczyć w zaplanowanej uroczystości. Niemniej zapewniam Państwa, że 24. sierpnia 2024 myślami będę z Państwem podczas uhonorowania pamięci oraz trwałego wpływu pracy Alfreda Chłapowskiego. Życzę Państwu udanego dnia pełnego inspiracji jak i refleksji, w nadziei że to wydarzenie przyczyni się do wzbudzenia w ludziach zaangażowania w ideały, których piewcą oraz ucieleśnieniem był Ambasador Chłapowski.

Z poważaniem,

Niels Carl A. Lorijn

Ambasador Suwerennego Rycerskiego Zakonu Szpitalników Świętego Jana, z Jerozolimy, z Rodos i z Malty

Grobowiec Chłapowskich w Bonikowie w rejestrze zabytków

By Adminus | 5 czerwca 2024

Z radością informujemy, że na wniosek Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra, Wielkopolska Wojewódzka Konserwator Zabytków wpisała w dniu 5 czerwca 2024 roku do rejestru zabytków naszego województwa znajdujący się w Bonikowie grobowiec rodziny Chłapowskich – miejsce spoczynku ambasadora RP we Francji Alfreda Chłapowskiego. Przygotowana przez dra Emiliana Prałata dokumentacja stała się podstawą do wszczęcia postępowania oraz złożyła się na zebrany w toku procedury materiał. Fundacja podpisała z Parafią w Bonikowie umowę, w oparciu o którą jest użytkownikiem obiektu. Ze strony parafii oraz potomków ambasadora udzielono dr Prałatowi stosownych pełnomocnictw do występowania w postępowaniach związanych z przeprowadzeniem prac rewitalizacyjnych grobowca połączonych z ekshumacją pochowanych w nim osób.

Bardzo cieszy nas wpis do rejestru, bowiem nie tylko pozwoli lepiej chronić to wyjątkowe miejsce, ale zarazem umożliwi wykorzystanie środków pozyskanych przez Fundację w ramach programu „Polski Ład”. Niebawem pojawi się ogłoszenie związane ze zleceniem prac przy grobowcu.

Album o Turwi – konkurs i poszukiwania zdjęć

By Adminus | 23 maja 2024

Zapraszamy do włączenia się w wyjątkową inicjatywę. Przygotowujemy album fotograficzny – Turew. Kolebka pracy organicznej, który powstaje w ramach projektu realizowanego przez Fundację w ramach programu “Praca organiczna – dziedzictwo Wielkopolan” koordynowanego przez Pałac Generała Dąbrowskiego w Winnej Górze.

Chcielibyśmy zaprosić Państwa do włączenia się w to wyjątkowe wydawnictwo, które ma pokazać piękno Turwi i jej okolic, jak również ukazać to szczególne miejsce, które za sprawą życia i działalności Dezyderego Chłapowskiego, stało się kolebką pracy organicznej. Wiemy, że są wśród Państwa utalentowane osoby, które potrafią uchwycić tak ulotne piękno naszego regionu.

Niestety nie możemy nagrodzić wszystkich zdjęć i ich twórców. Jednak dla autora/autorki zdjęcia, które zyska najwięcej głosów w plebiscycie na najlepsze trzy ilustracje książki, przewidujemy nagrody pieniężne odpowiednio w kwocie 800 złotych (1 miejsce), 500 zł (2 miejsce), 300 zł (trzecie miejsce).

Czego szukamy?

Chcemy zebrać sto fotografii Turwi i jej okolic (pałacu Chłapowskich, parku, zadrzewień śródpolnych, pomników, prac polowych, osób i otoczenia w promieniu miejscowości – TUREW – GOŁĘBIN – WRONOWO – BŁOCISZEWO – RĄBIŃ – KOPASZEWO – WYSKOĆ), najlepiej w różnych porach roku.

Jakie parametry muszą mieć zdjęcia?

Format tiff., jpg., rozdzielczość > 300 dpi.

Jak wziąć udział w projekcie?

Prześlij zdjęcia jako osobne pliki lub za pomocą np. wetransfer na adres bonumadipisci@gmail.com. Zdjęcia powinny być ponumerowane. Do zdjęć dołącz plik word, w którym znajdzie się numer zdjęcia, tytuł, jaki mu nadałaś/łeś, datę wykonania, miejsce, twoje imię i nazwisko. Na zdjęcia czekamy do 15 lipca.

Wysłałem/łam zdjęcia. Co dalej?

Do 30 lipca wybierzemy spośród przesłanych zdjęć, setkę, która trafi do albumu. Po dopełnieniu formalności trafią one do grafika, który przygotuje je do składu i druku.

Jeżeli Twoje zdjęcie sią nam spodoba, wyślemy do Ciebie umowę licencyjną. Zachowujesz prawa autorskie, natomiast prawa majątkowe przechodzą na Fundację. Nie mamy środków by móc zapłacić Ci za zdjęcie, ale otrzymasz od nas egzemplarz albumu. Co jeszcze zyskasz? Dzięki Twojemu talentowi utrwalimy dla potomnych kawałek naszego „tu i teraz”. Dzięki Tobie zapisze się kolejna karta historii. Zaprosimy Cię na oficjalną prezentację książki. W trakcie tego spotkania otrzymasz egzemplarz publikacji.

Relacja z promocji książki “Ród historii – historia rodu. Archiwum rodu Żółtowskich. Życie rodzinne” – 2.09.2023, Jarogniewice

By Adminus | 2 września 2023

2 września 2023 roku w Jarogniewicach, na terenie dawnej siedizby rodu Żółtowskich, a obecnie Domu Pomocy Społecznej, odbyła się prezentacja publikacja dra Emiliana Prałata Ród historii – historia rodu. Archiwum rodu Żółtowskich. Życie rodzinne, wydanej przez Archiwum Państwowe w Lesznie, przy współudziale Powiatu Kościańskiego, Gminy Śmigiel i Fundacji “Bonum adipisci” – Dążyć do dobra. Uroczystość zgromadziła ponad 150 osób.

Kilka minut po godzinie 15:00 rozpoczęła się pierwsza część spotkania, które otwarła dyrektor DPS Katarzyna Michalewicz. Jako gospodyni miejsca powitała zebranych gości, przypominając historię miejsca, które od blisko 80 lat jest domem dla wielu potrzebujących osób:

Szanowni Państwo,

już po raz drugi mamy zaszczyt gościć Państwa na terenie Domu Pomocy społecznej w Jarogniewicach na uroczystościach zwianych z inauguracja książki Pana dr Emiliana Prałata pt. Ród historii – historia Rodu. Domu, który może poszczycić się niezwykła historia, zarówno ta związana z historią związana z rodzina Państwa Żółtowskich , która będziemy mogli poznać dzięki książka Pana Emiliana, jak i tą związana z niemalże 80 letnią historią niesienia pomocy osoba chorym i niepełnosprawnym. Tak więc mam nadzieję że dzisiejsze spotkanie przyniesie Państwu wiele satysfakcji, radości oraz dumy płynącej z naszych korzeni. Dumy, która towarzyszy nam każdego dnia kiedy to przekraczamy progi naszego domu. Osobiście sama nie mogę się doczekać chwili, kiedy to będą mogła wsiąść do ręki książkę Pana Emiliana i zapoznać się z jej treścią. Jestem przekonana że tak jak jego wszystkie poprzednie pozycje będzie wyjątkowa . Zupełnie tak jak on sam. Jednak jako Dyrektor Domu Pomocy Społecznej, mogę Państwa zapewnić, ze i obecnie w naszym domu żyją niezwykli i utalentowani ludzie. W trakcie przerwy kawowej chcielibyśmy przedstawić Państwu pracę jednego z nich. Będą to rzeźby Pana Michała Lutkowskiego, człowieka o wielu talentach, niezwykłej pomysłowości oraz zaangażowaniu. Na naszej wystawie będziecie też Państwo mogli obejrzeć prace Państwa Ewy i Marcina Michalewiczów – zaprzyjaźnionych z naszym domem artystów z Kościana. Ludzi o wielkiej wrażliwości i otwartym sercu. Życzę Państwu niezwykłych wrażeń dzisiejszego dnia oraz gratuluje Panu Emilianowi kolejnego dzieła. To cudownie że są tacy wspaniali ludzie. Ludzie którzy zarażają swą wrażliwości i miłości do lokalnej historii wszystkich innych.

Następnie przekazała głos dr Elżbiecie Olender, dyrektor Archiwum Państwowego, która przywitała zebranych gości. Wśród nich znaleźli się licznie przybyli potomkowie rodu:

nestrorka rodziny Anna z Żółtowskich Ulatowska, Teresa, Maciej i Paweł Jakubowscy, Maja Mroszczak, Janina, Anna Katarzyna i Zbigniew Urbaniakowie, Anna i Piotr Ulatowscy, Barbara i Piotr Olczykowie, Olga Sobas, Dorota i Adam Byszewscy, a także:

Zenon Jóźwiak – dyrektor leszczyńskiej delegatury Wielkopolskiego Urzędu Wojewódzkiego

Henryk Bartoszewski – starosta kościański

Piotr Filipowicz reprezentujący Burmistrz Śmigla Panią Małgorzatę Adamczak

Konrad Malicki – burmistrz Gminy Czempiń

Prof. Miron Urbaniak, recenzent książki

Janina Chodera, redaktorka książki

Ireneusz Kurzawa – reprezentujący Muzeum Adama Mickiewicza w Śmiełowie oraz mieszkańcy regionu.

Dyrektor Olender przypomniała, iż promowane wydawnictwo to trzeci z kolei tom, jaki powstał we współpracy z dr Prałatem. Podkreśliła także wsparcie samorządów i radość z możliwości upublicznienia unikatowych zbiorów rodu Żółtowskich. Podziękowała również dyrektor Michalewicz za możliwość drugiej z kolei gościny w Jarogniewicach. Następnie przekazała głos dr Prałatowi, który podziękował Starostwu Powiatowemu w Kościanie, Gminie Śmigiel i Fundacji za wsparcie finansowe wydawnictwa. Minutą ciszy uczczono również pamięć zmarłej w kwietniu tego roku Marii z Żółtowskich Glińskiej, której wspomnienia znalazły się w książce. O zabranie głosu poproszeni zostali kolejno: w imieniu rodziny Pani Teresa z Żółtowskich Jakubowska, starosta Henryk Bartoszewski, burmistrz Konrad Malicki i prof. Miron Urabaniak.

2.09.2023 Jarogniewice - wystąpienie Teresy Jakubowskiej

2.09.2023 Jarogniewice - wystąpienie starosty Henryka Bartoszewskiego

2.09.2023 Jarogniewice - wystąpienie burmistrza Czempinia Konrada Malickiego

2.09.2023 Jarogniewice - wystąpienie prof. Mirona Urbaniaka

Po wystąpieniach gości, dyrektor Olender i Autor wręczyli Annie Ulatowskiej, Teresie Jakubowskiej, Mai Mroszczak, Henrykowi Bartoszewskiemu, Piotrowi Filipowiczowi, Janinie Choderze oraz Katarzynie Michalewicz egzemplarze książki oraz symboliczną różę. Głos zabrał dr Prałat:

2.09.2023 Jarogniewice - wystąpienie dra Emiliana Prałata

Po części oficjalnej goście mogli wziąć udział w bankiecie kawowym, który był zarazem okazją do zdobycia autografu w książce oraz rozmowy z potomkami rodu Żółtowskich, jak również do spaceru po parku jarogniewickim. Trzecim punktem uroczystości był koncert zespołu Grupa B(l)acha w składzie: Remigiusz Kuropka (trąbka), Arkadiusz Nogalski (trąbka), Dawid Gałka (puzon), Aleksander Fogt (puzon), Hubert Humerski (tuba) i Arkadiusz Anioła (perkusja), który zaprezentował wyjątkowe aranżacje najsłynniejszych utworów muzyki filmowej i popularnej.

Zwieńczeniem dnia było zwiedzanie pałacu Żółtowkich w Głuchowie, który udostępniła obecna jego właścicielka Pani Bożena Pokropska. Goście obejrzeli wspólnie z Autorem parter oraz fragment piętra. Pałac nie jest na co dzień dostępny, a jego stan wymaga zakrojonych na szeroką skalę prac rewitalizacyjnych. Tym bardziej była to wspaniała okazja do zerknięcia do jednego z najciekawszych wnętrz rezydencjonalnych w południowej Wielkopolsce.

Na zakończenie dnia dr Prałat zaprosił potomków rodziny Żółtowskich do wspólnego, pamiątkowego zdjęcia na tarasie pałacu.

Nocne zwiedzanie Ziemi Kościańskiej 2023 – relacja

By Adminus | 27 lipca 2023

Czwarta edycja Nocnego zwiedzania Ziemi Kościańskiej za nami!

Pomysłodawcą przedsięwzięcia jest dr Emilian Prałat, który poprzez Fundację „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra. On też pełnił funkcję przewodnika podczas tegorocznej edycji. Miała ona nieco odmienną formułę, która wiązała się z przypadającymi na ten rok rocznicami.

Fot. Anna Ryl i Zbigniew Warczok – Arpiniu

O godzinie 18:00 rozpoczęło się oprowadzanie po pałacu w Czerwonej Wsi. Już na początku uczestnicy zobaczyli na wieży widokowej wyjątkową postać, która przy odgłosie muzyki z musicalu „Phantom of the opera” wzbudziła niemałe zainteresowanie. Była to zła czarownica z bajki „Śpiąca królewna” Walta Disneya. W jej rolę wcieliła się aktorka współpracująca na co dzień z Event Fabrica i Krainą Bajek, dzięki których uprzejmości ta wyjątkowa postać mogła się pojawić w dawnym pałacu Chłapowskich.

Jego historia została przypomniana na parterze budynku. Zebrani poznali dzieje pałacu, jego budowniczego i mieszkańców. Następnie zeszli do oświetlonych świecami piwnic, gdzie uczestnicy zwiedzania usłyszeli legendy związane z regionem, a następnie odkrywając kolejne pomieszczenia zobaczyli w nich kołowrotek, jabłko i zasłonięte lustro, które znajdowało się w piwnicy pod wieżą. Po zdjęciu z niego zasłony pojawiła się w nim postać złej czarownicy, która wyłoniła się z drugiej kondygnacji piwnic i która zagadnęła gości. Po obejrzeniu pałacu zebrani udali się na teren przykościelny, gdzie dr Prałat opowiedział o tutejszej nekropolii oraz dziejach samej miejscowości – jednej z najstarszych na terenie powiatu kościańskiego.

Fot. Anna Ryl i Zbigniew Warczok – Arpiniu

Drugim punktem zwiedzania był zabytkowy, drewniany, XVII-wieczny kościół w Starym Gołębinie. Miejscowość ta pojawiła się po raz pierwszy na szlaku. Zebrani poznali historię parafii, niegdyś dedykowanej św. Urszuli i jej 11 tysiącom Towarzyszek, zobaczyli efekty niedawnej konserwacji ołtarza głównego. Unikatowy wystrój kościoła urzekł gości, zwłaszcza portrety fundatorów i bardzo wyróżniająca się na tle całości kaplica rodziny Szołdrskich – ostatnich właścicieli dóbr gołębińskich przed II wojną światową. Z nimi związany był ostatni punkt wizyty w miejscowości, a mianowicie krypta zbudowana pod kaplicą, do której zwiedzający mogli zejść. Zobaczyli w niej trzy pochówki Szołdrskich – liczące ponad 100 lat.

Fot. Anna Ryl i Zbigniew Warczok – Arpiniu

Trzecim etapem była wizyta w Gryżynie. Miejscowość ta pojawiła się na trasie już w ubiegłym roku, jednak w tym również zaskoczyła uczestników zwiedzania. O godzinie 20:00 otworzyły się główne wrota kościoła, który został gruntownie pokazany. Goście zobaczyli m.in. krucyfiks ufundowany przez rodzinę Engestroemów, chrzcielnicę ze starego, barokowego kościoła, weszli na emporę organową, a także na dzwonnicę i sklepienia kościoła! W ramach niespodzianki osoba siedząca a miejscu numer 29 otrzymała upominek w postaci zestawu książek związanych z regionem, płytę „Sentymentalna trąbka” oraz torbę.

Zwieńczeniem wieczoru było koncert w kościele parafialnym w Racocie. Rozpoczął się on o 22:30. Wystąpił sekstet instrumentów dętych blaszanych Grupa B(l)acha w składzie: Remigiusz Kuropka (trąbka), Arkadiusz Nogalski (trąbka), Dawid Gałka (puzon), Aleksander Fogt (puzon), Hubert Humerski (tuba) i Arkadiusz Anioła (perkusja), który zaprezentował wyjątkowe aranżacje najsłynniejszych utworów muzyki filmowej i popularnej. Zabrzmiały:

Zacznij od Bacha Zbigniewa Wodeckiego

Pieśń torreadora Georgea Bizeta

Walc nr 2 Dymitra Shostakovicha

Mieszanka melodii filmowych

Nie czas umierać Billie Eilish

New York, New York Franka Sinatry

Nothing gonna change my love Georgea Bensona

Can’t take my eyes of you Frankiego Vallie

Despacito meets Mozart

How deep is your love Calvina Harrisa

Hakuna matata

Sound of the silence Simona & Garfunkela

Cherry pink and apple blossom Eddie Calverta

Wyjątkowości koncertu dodał wystrój świątyni, która rozświetlona dziesiątkami świec.

Tytułem podsumowania i statystyki:

Czerwona Wieś – 176 gości

Stary Gołębin – 163 gości

Gryżyna – 154 gości

Racot – 89 gości

Słowa podziękowania kierujemy w stronę: dra Macieja Badury, ks. Stanisława Tokarskiego, ks. Błażeja Bartczaka, Aleksandra Wosickiego, Żanety Olszewskiej, Małgorzaty Maćkowiak Bartczak, Event Fabryka – za pomoc organizacyjną, wsparcie i wszelki trud włożony w realizację przedsięwzięcia.

Relacja z trzeciej edycji inicjatywy “Racot. Tygiel kultur”

By Adminus | 19 czerwca 2023

18 czerwca 2023 roku odbyła się trzecia edycja inicjatywy „Racot. Tygiel kultur”. Jej pomysłodawcą i organizatorem był dr Emilian Prałat oraz prowadzona przez niego Fundacja „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra. Tegoroczne obchody związane były z 225 rocznicą przejścia dóbr racockich w ręce niderlandzkiej rodziny królewskiej.

Uroczystości rozpoczęło nabożeństwo ekumeniczne sprawowane w miejscowym kościele, który na przestrzeni wieków służył Polakom, Holendrom i Niemcom, katolikom i protestantom. Poprowadzili je ks. Stanisław Tokarski, pastor Waldemar Gabryś ze wspólnoty leszczyńskiej i ojciec Daniel Wańczyk, benedyktyn z Lubinia. Na organach akompaniowała dr Agnieszka Tarnawska. Uri caritas et amor kanon z Taize rozpoczął wspólną modlitwę. Na wstępie przedstawiciele trzech wyznań – prawosławnego, katolickiego i protestanckiego do historycznej chrzcielnicy wlali wodę, na znak jedności i wspólnoty w sakramencie chrztu. Następnie, po krótkim wprowadzeniu, wyrażono wpsólnie akt skruchy. Pierwsze czytanie z ks. Jeremiasza wygłoszono po polsku (odczytał je Jerzy Juryczński z Fundacji Dziedzictwa Księżniczki Marianny Orańskiej), drugie natomiast z Listu św. Pawła do Efezjan po holendersku (odczytane przez Alberta Patijna z Towarzystwa Historycznego van Oranje Nassau). Po czytaniach nastąpiło ekumeniczne wyznanie wiary oraz modlitwa powszechna odczytywana po polsku i holendersku.

Bezpośrednio po nabożeństwie rozpoczął się koncert organowy w wykonaniu dr Agnieszki Tarnawskiej. Zabrzmiały utwory mistrzów tego instrumentu wywodzących się z trzech przypominanych tradycji. Koncert rozpoczęły pierwsze zwrotki trzech hymnów.

Hymny Polski, Niderlandów i Niemiec na organach - gra dr Agnieszka Tarnawska

Następnie wybitna organistka zaprezentowała:

Johanna Sebastiana Bacha – Fantazję i fugę c-mollBWV 537
Jana Pieterszoona Sweelincka – Ballo del GranducaSwWV 319
Dietricha Buxtehude – Passacaglie d-mollBuxWV 161
Felixa Mendelssohna Bartholdy’ego – Sonatę c-moll 65 nr 2, części: Grave, Adagio, Allegro maestoso e vivace, Allegro moderato
Johannesa Brahmsa – O Gott, du frommer Gottze zbioru Elf Choralvorspiele op. post. 122 nr 7
MieczysławaSurzyńskiego – Improwizację na temat polskiej pieśni kościelnej „ Święty Boże” 38

Dr Agnieszka Tarnawska jest absolwentką Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu w klasie organów prof. Sławomira Kamińskiego (2011) oraz klawesynu prof. Marii Banaszkiewicz-Bryły (2015). W latach 2011-2013 odbyła studia Master of Music w klasie organów prof. Arvida Gasta w Musikhochschule Lübeck. W roku 2013 rozpoczęła studia solistyczne Konzertexamen w Hochschule für Musik und Theater Hamburg pod kierunkiem prof. Wolfganga Zerera, zwieńczone uzyskaniem dyplomu z wyróżnieniem w 2016 roku. Tytuł doktora uzyskała w 2019 roku w Akademii Muzycznej w Poznaniu po obronie rozprawy na temat: „Źródła inspiracji stylistycznych i ich egzemplifikacja w kompozycjach na instrumenty klawiszowe Gottlieba Muffata” (promotor: prof. Maria Banaszkiewicz-Bryła). Laureatka konkursów organowych: I Akademickiego Konkursu Organowego Romuald Sroczyński in memoriam w Poznaniu (2008, wyróżnienie), IV Międzynarodowego Konkursu Organowego im. Feliksa Nowowiejskiego w Poznaniu (2010, II nagroda), XVIII Międzynarodowego Konkursu Organowego im. L. Janáčka w Brnie (2012, II nagroda), VIII Międzynarodowego Konkursu Organowego w Korschenbroich (2013, II nagroda), XV Międzynarodowego Konkursu Organowego im. Césara Francka w Haarlem (2017, I nagroda).

Nabożeństwo i koncert zgromadziły około 60 uczestników.

Kilka minut po godzinie 16:00, na dziedzińcu honorowym przed pałacem w Racocie należącym do państwowej Stadniny koni rozpoczęła się trzecia, oficjalna część uroczystości, która zgromadziła ponad 140 osób. Dr Prałat w imieniu Andrzeja Jęcza, prezesa stadniny, przywitał wszystkich gości, wśród których szczególne słowa pozdrowienia skierował do:

Wojciecha Ziemniaka, senatora RP

Anny Markiewicz, Dyrektor Biura Współpracy Międzynarodowej w Urzędzie Marszałkowskim Województwa Wielkopolskiego

Henryka Bartoszewskiego, starosty powiatu kościańskiego

Mirosława Dudy zastępcy wójta gminy Kościan

Joan i Alberta Patijn z Towarzystwa Historycznego van Oranje-Nassau

Dr Marieke Spliethoff kuratorka malarstwa, grafiki i rysunku w Paleis Het Loo

oraz przedstawicieli społeczności lokalnej oraz wszystkich przybyłych na uroczystość.

Przypominając, iż tegoroczna edycja została objęta patronatem honorowym ambasador Królestwa Niderlandów w Polsce Pani Daphne Bergsa, oraz Marszałka Województwa Wielkopolskiego Pana Marszałka Woźniaka, odczytał list przesłany przez Ambasador:

Sz. P.

Emilian Prałat

Fundacja „Bonum adipisci” Dążyć do dobra

Drogi Panie Prałat

Drodzy goście dzisiejszego wydarzenia: „Racot. Tygiel kultur”.

Historycznie relacje między Polską a Niderlandami sięgają ponad tysiąca lat i należy podkreślić wspólne kulturowe dziedzictwo, które jest zachowywane po dzień dzisiejszy czego świadectwem są dzisiejsze obchody 225 rocznicy przejścia dóbr racockich w ręce holenderskiej rodziny królewskiej.

Współdzielenie historii, tożsamości zachęca do wzajemnego zrozumienia i szacunku. Od karillonów gdańskich dzwonnic, do dróg stworzonych przez Mariannę Orańską na Dolnym Śląsku. Od polderów stworzonych przez menonitów na Żuławach, po groby żołnierzy 1 Dywizji Polskiej gen. Stanisława Maczka w Bredzie, od Krajobrazu z dobrym Samarytaninem Rembrandta w Krakowie, do popiołów Sobiboru. Wszystko to jest częścią historii, naszej wspólnej tożsamości, europejskiej tożsamości.

Świadomość naszej historii, troska o wspólne dziedzictwo są istotnymi elementami jednoczenia Europy. Pomaga nam to w myśleniu bardziej fundamentalnym i pozwala rozwinąć przyszłość Europy, w której połączenie jedności ze zróżnicowaniem są istotnymi wyznacznikami.

Chciałabym skorzystać z możliwości i uprzejmie wyrazić moją wdzięczność dla Pana działań na rzecz wzbogacenia niderlandzko-holenderskich relacji i życzę państwu bardzo interesującego i inspirującego dnia.

Z poważaniem,

Daphne Bergsma

Ambasador

Następnie głos zabrał senator Ziemniak, który powiedział:

W imieniu władz samorządu Ziemi Kościańskiej wystąpił Mirosław Duda, który mówił:

Wystąpienie zastępcy wójta gminy Kościan Mirosława Dudy

Ostatnie przemówienie należało do dr Marieke Spliethof, która reprezentowała stronę holenderską. Wspólnie z pozostałymi członkami delegacji na początku swojego wystąpienia przekazała dr Prałatowi album zwierający reprodukcje miniatur portretowych należących do niderlandzkiej rodziny królewskiej, wśród których znajdują się dzieła niegdyś znajdujące się w pałacu w Racocie, a przekazane w latach 30. XX wieku przez prezydenta Mościckiego królowej Wilhelminie. Przybliżyła ich historię, zaprezentowała reprodukcje, a następnie wyraziła uznanie i zadowolenie z faktu, zarówno uroczystości w Racocie, jak i kultywowania pamięci o wyjątkowych polsko-niderlandzkich kontaktach.

Wystąpienie Marieke Spliethof tłumaczył Jerzy Jurczyński:

Po wystąpieniach zebrani goście zostali zaproszeni do przejścia do parku, gdzie odbyła się ceremonia zasadzenia trzech drzew dedykowanych kolejnym właścicielom Racotu z trzech narodów: Antoniemu Barnabie Jabłonowskiemu, królowi Willemowi I i księżniczce Zofii. Drzewa ofiarowało Nadleśnictwo Kościan. Pierwsze zasadzili i podlali: Anna Markiewicz, Henryk Bartoszewski i Mirosław Duda, drugie Albert Patijn, a trzecie Joan Patijn i Marieke Spliethof. Ten punkt uroczystości sprawił zebranym wiele radości i został niezwykle entuzjastycznie przyjęty.

Następnie goście udali się do pałacu, gdzie w dwóch wypełnionych po brzegi salach oczekiwali na kolejny punkt uroczystości, jakim był koncert Archos Quartet – kwartetu smyczkowego z włoskiego Turynu, dla którego koncert w Racocie – zrealizowany dzięki wsparciu Urzędu Marszałkowskiego w ramach programu “Ambasador kultury”, był pierwszym występem w Polsce. Po przywitaniu i przedstawieniu muzyków, tym razem w aranżacji smyczkowej, zabrzmiały trzy hymny:

Zespół tworzą: Filip Jeska – I skrzypce, Roberto D’Auria – II skrzypce, Liza Soppi – altówka, Francesca Fiore – wiolonczela. W trakcie brawurowego, wirtuozerskiego koncertu zabrzmiały:

Stanisława Moniuszki – I Kwartet smyczkowy d-moll: Allegro agitato, Andantino, Scherzo, Allegro assai (Un ballo campestre)

Johannes Bernardus van Bree – III Kwartet smyczkowy d-moll: Allegro moderato, Scherzo, Vivace, Andante, Allegro un poco agitato

Johannesa Brahmsa – Kwartet smyczkowy Quartetsatz

Ponad godzinny koncert zgromadził bardzo dużą publikę. Zespół należy do jednych z najlepszych grup swojego pokolenia i ma na swoim koncie liczne osiągnięcia.

Kwartet smyczkowy Archos Quartet został założony w listopadzie 2009 roku na uczelni Musikhochschule Lübeck gdzie kształcił się u profesora Heime Müllera członka Artemis Quartet. W roku 2011 kwartet rozpoczął edukację w Staatliche Hochschule für Musik und Darstellende Kunst w Stuttgarcie u członków Vogler Quartett i u profesora Gerharda Schulza (Alban Berg Quartett). Dwa lata pózniej, w roku akademickim 2013/14 młodzi muzycy zostają nagrodzeni stypedium które umożliwia im dalszą edukację w ramach rocznego programu Artists Fellowship na prestiżowej londyńskiej uczelni Guildhall School of Music and Dramma gdzie ich mentorami byli członkowie Belcea Quartet oraz profesorowie Levon Chillingirian i Alasdair Tait. Dalsza droga prowadzi młodych muzyków do lipskiej Hochschule für Musik und Theater “Felix Mendelssohn Bartholdy” gdzie szkolili swoje umiejętności u profesora Franka Reinecke, a także mieli okazję uczyć młodszych studententów tejże uczelni.

Archos Quartet z powodzeniem występował na miedzynarodowych festiwalach takich jak City of London Festival, Lake District Summer Music International Festival, Salzburg Chamber Music Festival, Musica Ferrara, Settecento Musicale Lucca, Virtuoso Belcanto i Oberstdorfer Musiksommer, a także miał zaszczyt gościć na deskach wielu europejskich scen takich jak Barbican Hall i Milton Court w Londynie, Berliner Ensemble czy też Teatro Comunale di Ferrara we Włoszech.

Kwartet jest laureatem nagród na międzynarodowych konkursach Val Tidone International Chamber Music Competition ‘Tina Orsi Anguissola Scotti’ oraz Virtuoso & Belcanto (Adolfo Betti Prize) oraz stypendystą wielu organizacji: DAAD, Péter Horváth-Stiftung, Yehudi Menuhin “Live Music Now”, DOMS Stiftung Basel oraz „Neustart Kultur“ niemieckiego Ministerstwa Kultury.

W roku 2020, nakładem renomowanej wytwórni Naxos, ukazała się debiutancka płyta zespołu z muzyką włoskiego kompozytora żydowskiego pochodzenia Leone Sinigaglii. Nagrania kwartetu Archos rozbrzmiewają regularnie w takich rozgłośniach radiowych jak BBC, RAI, ORF, Bayerische Rundfunk, NDR oraz SWR.

Poczas wielu kursów mistrzowskich zespół doskonalił swoje umiejętności pod okiem tak wybitnych artystów jak członkowie Alban Berg Quartett, Belcea Quartett, Cuarteto Casals, Hagen Quartett, Melos Quartett, Vogler Quartett, Voces Intimae, Chilingirian Quartet, Endellion Quartet, Henschel Quartett, Kuss Quartett, Sirius String Quartet, Skampa Quartet, Kwartet Wieniawski, Quatuor Ysaye i profesorów Schmuela Ashkenasi, Eberharda Feltza, Christiane Edinger, Bruna Giuranny, Paula Costese, Wolfganga Redika oraz Eszter Haffner.

23 marca tego roku ukaże się druga płyta zespołu zawierająca pozostałe dzieła kameralne kompozytora Leone Sinigaglia. Planowana jest także premiera płyty z kompozycjami Afreda D’Ambrosio dla wytwórni Tactus oraz kolejny album, tym razem z pogranicza jazzu i muzyki współczesnej, nagrany wspólnie z wybitnym saksofonistą i kompozytorem Danielem Schnyderem.

Po uczcie duchowej, nadeszła pora na ucztę dla ciała. Zadbały o nią Koła Gospodyń Wiejskich z Racotu i Starego Lubosza przy wsparciu sołectwa Racot, które przygotowały wyjątkowy poczęstunek promujący obie tradycje kulinarne. W międzyczasie chętni wspólnie z dr Prałatem mieli okazję zwiedzić pałac oraz poznać jego historię.

Zwieńczeniem wieczoru była projekcja w powozowni holenderskiego filmu Dzień, w którym mój ojciec stał się z krzakiem” w reżyserii Nicole van Kilsdonk. Toda (Celeste Holsheimer) mieszka z tatą (Teun Kuilboer) i babcią (Anneke Blok) w mieszkaniu nad piekarnią. Jest szczęśliwą i rezolutną dziewczynką, której największą radością jest pomaganie ojcu w pieczeniu ciastek i wymyślanie dla nich nowych, szalonych nazw. Pewnego dnia ta idylla zostaje jednak przerwana. W kraju wybucha konflikt zbrojny i tata Tody musi wyruszyć na wojnę. Kiedy w mieście robi się niespokojnie, babcia postanawia wysłać wnuczkę do mieszkającej za granicą matki (Noortje Herlaar).

Uroczystość zakończyła się około 21:30.

19 czerwca w godzinach przedpołudniowych wczesnym popołudniem, goście z Holandii zostali oprowadzeni przez dra Prałata po Kościanie, gdzie obejrzeli zabudowania al. Kościuszki, dawny kompleks pobernardyński, wreszcie rynek i kościół farny. Następnie udali się do Darnowa, Choryni i Wyskoci, by obejrzeć miejscowości, które niegdyś należały do niderlandzkiej rodziny królewskiej i wielkoksiążęcej rodziny saksońko-weimarskiej. W ramach upominku otrzymali książki dedykowane Choryni oraz tegoroczny miód. Przy okazji rozmów, zaoferowali również pomoc w dotarciu do archiwów królewskich i dokumentów dotyczących Racotu!

Upamiętnienie gen. Taczanowskiego – 27.05.2023

By Adminus | 1 czerwca 2023

27 maja 2023 roku w Choryni koło Kościana, odbyła się uroczystość upamiętniająca gen. Edmunda Taczanowskiego i powstańców styczniowych. Jej pomysłodawcą i organizatorem był dr Emilian Prałat oraz Fundacja „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra. Okazją była 160 rocznica wybuchu powstania. Gen. Edmund Taczanowski był dowódcą walk w dawnym województwie Kaliskiem i Mazowieckiem. Ostatnie lata życia spędził w Choryni, gdzie tez zmarł w 1879 roku i gdzie został pochowany. do 1938 roku jego szczątki spoczywały w rodowej krypcie. W tym roku przeniesione zostały na Powązki Wojskowe w Warszawie.

Uroczystość rozpoczęła msza koncelebrowana przez proboszcza parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej ks. Krzysztofa Gogoła i ks. Stanisława Tokarskiego z parafii św. Stanisława Kostki w Racocie. Części stałe mszy wykonał po łacinie Bartosz Małecki. Na tę okoliczność w kościele stanęło castrum doloris – symboliczny katafalk zwieńczony urną, będący nawiązaniem do typowych dla polskiej tradycji ozdobnych opraw uroczystości pogrzebowych. W homilii ks. Gogół nawiązał do biografii Generała przywołując relacje z potyczki o Pyzdry, jaka była pierwszym sukcesem powstańczy Taczanowskiego. Uczestnicy mszy włączyli się również z specjalnie na te okazję przygotowaną modlitwę powszechną. W trakcie mszy obecne były elementy Requiem, którego zwieńczeniem była modlitwa za Edmunda i jego podkomendnych.

Przy castrum doloris warte honorową pełniły poczty sztandarowe ze Społecznej Szkoły Podstawowej im. Edmunda Taczanowskiego, OSP Choryń oraz Stowarzyszenia Historycznego „Gloria victis”.

Drugim punktem uroczystości było odsłonięcie pamiątkowego głazu. Wprowadzenia podkreślającego rolę pamięci i odpowiedzialności za jej przechowanie, dokonał dr Emilian Prałat. Wskazał na fakt związku tego rodzaju miejsc z tożsamością lokalną i ponadregionalną. Podkreślił rolę i znaczenie najwybitniejszego, wielkopolskiego uczestnika powstania. Pomnik ufundowany przez firmę kamieniarską SALAR Jakuba Gościniaka i Fundację odsłoniła Zuzanna Kuźnicka uczennica szkoły noszącej imię Generała, a w imieniu rodziny Taczanowskich – Maria Taczanowska wspólnie z wnuczką.

Kamień pamiątkowy został poświęcony. Następnie złożono pod nim kwiaty i znicze. Wśród delegacji znalazły się przedstawicielstwa:

Sekretarza Stanu, pełnomocnika Rządu do spraw Polonii i Polaków za Granicą Jana Michała Dziedziczaka – Radosław Dąbrowicz

Wojewody Wielkopolskiego – Zenon Jóźwiak (dyrektor leszczyńskiej Delegatury Urzędu Wojewódzkiego)

Szkoły Społecznej im. E. Taczanowskiego w Biskupicach – Ewa Staszak (dyrektor), Katarzyna Sobańska i Katarzyna Jędrzejewska (nauczycielki), Michał Wojciechowski, Zuzanna Kuźnicka, Julia Sobańska (poczet sztandarowy)

Rodziny Taczanowskich

Gminy Kościan – Andrzej Przybyła (wójt) i Mirosław Duda (zastępca wójta)

Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra – dr Maciej Badura

Przy kościele można było obejrzeć posterową ekspozycję prezentującą archiwalne fotografie z uroczystości przeniesienia zwłok Generała z Choryni do Warszawy.

Następnie uczestnicy uroczystości przeszli przez malowniczy park na dziedziniec przed dworem – obecnie siedzibą DANKO Spółka Hodowli Roślin S.A.

W imieniu gospodarza miejsca, Gości przywitał Leszek Droździel, członek zarządu. Przypomniał on o spuściźnie Generała oraz trosce Spółki nie tylko o obiekty zabytkowe w Choryni (wyremontowane stary i nowy dwór), ale również w innych lokalizacjach na terenie Polski. Sięgając do własnych korzeni związanych z Wilnem, podkreślił rolę historii, zwłaszcza Mickiewicza, w łączeniu zarówno jego wspomnień, jak i wyjątkowego krajobrazu kulturowego Wielkopolski, którego ważną częścią są ziemiańskie rezydencje, obecnie zarządzane przez Spółkę. Zwrócił uwagę na społeczną odpowiedzialność sektora biznesowego w podtrzymywaniu tradycji narodowej i pamięci historycznej. Zaakcentował również współpracę między biznesem a organizacjami pozarządowymi. Następnie życząc udanego spotkania w Choryni, przekazał głos Emilianowi Prałatowi, który przywitał zebranych Gości:

Wojciecha Ziemianka – Senatora RP

Zenona Jóźwiak – dyrektora leszczyńskiej Delegatury Urzędu Wojewódzkiego,

Radosława Dąbrowicza – reprezentującego ministra Jana Dziedziczaka

Henryka Bartoszewskiego – starostę kościańskiego

Andrzeja Przybyłę – wójta gminy Kościan i Mirosława Dudę jego zastępcę

Członków rodziny Taczanowskich – Marię, Antoniego, Anielę, Biankę, Ewę, Radosława Cichego, Teresę Jernalczyk

Wiktora Majchrzaka – dyrektora Zakładu Nasienno-Rolnego Kopaszewo

Ireneusza Kurzawę i Ryszarda Klameckiego – Muzeum Adama Mickeiwicza w Smiełowie

Elżbietę Brukwińską i Paulinę Preiss – DANKO

Straż pożarną, sołtysa oraz wszystkich przybyłych Gości.

Następnie głos zabrał Zenon Jóźwiak, który odczytał list od wojewody Michała Zielińskiego:

Poznań, 27 maja 2023 r.

Pan Emilian Prałat

Prezes Zarządu Fundacji „Bonum adipisci” — Dążyć do dobra

Szanowny Panie Prezesie,

dziękuję za zaproszenie na uroczystości w Choryni, upamiętniające generała Edmunda Taczanowskiego, wielkiego patriotę więzionego przez zaborcze władze pruskie, uczestnika Wiosny Ludów i walk wyzwoleńczych we Włoszech, bohatera Powstania Styczniowego, naczelnika wojennego województw kaliskiego i mazowieckiego. Szlak bojowy jego powstańczych oddziałów prowadził przez Pyzdry, Koło, Ignacewo, Łask, Goszczanowo, Czepowo, Pęcherzewek, Sędziejowice i Kruszynę. W każdym z tym miejsc zmagał się z przeważającymi siłami armii Imperium Rosyjskiego. W 160. rocznicę Powstania Styczniowego, stojąc przy głazie upamiętniającym generała, chylimy nasze głowy przed nim i jego żołnierzami, i w modlitwie polecamy ich dusze Bogu, bo poświęcili życie dla idei wolnej, niepodległej i suwerennej Ojczyzny. Powstańcy styczniowi chwycili za broń w akcie ostatecznej niezgody na terror i przemoc caratu. Na pamięci o tysiącu krwawych bitew i potyczek, o 20 tysiącach zabitych, 50 tysiącach zesłanych i wypędzonych, o niszczeniu dóbr kultury i represjach wyrastały następne generacje Polaków, gotowych, by w 1918 roku skutecznie sięgnąć po wolność. Ostatni powstaniec styczniowy zmarł w 1946 roku. Ludzie odeszli, ale pozostaje pamięć. Pomnik generała dla odwiedzających Choryń może stać się zachętą do dalszego poznawania historii, impulsem do włączenia się w działania upamiętniające bohaterów polskiej niepodległości, a dla mieszkańców pozostanie cennym świadectwem nie tak odległej przeszłości, podobnie jak prorocze słowa, zapisane w Choryni właśnie przez Adama Mickiewicza: „Kiedy ziemię despotyzm i duma szalona obleją, jak Moskale redutę Ordona: Karząc plemię zwycięzców zbrodniami zatrute, Bóg wysadzi tę ziemię, jak on swą redutę.” Organizatorom i uczestnikom dzisiejszych uroczystości przekazuję serdeczne życzenia, żeby nasza Ojczyzna i jej obywatele, a także wszyscy nasi sojusznicy — szczególnie ci, którzy dziś tak samo jak niegdyś powstańcy listopadowi i styczniowi, z bronią w ręku walczą z Moskalami — mogli cieszyć się wolnością, niepodległością i dostatkiem.

Z poważaniem

Michał Zieliński

Po nim głos zabrał Andrzej Przybyła, który podziękował organizatorom za podjęcie się trudu przygotowania uroczystości oraz wyraził ogromne zadowolenie z jej charakteru. Słowa wdzięczności skierował tez pod adresem dra Prałata.

Odczytano także list od ministra Dziedziczaka:

Szanowni Organizatorzy,
Szanowni Przedstawiciele władz,
Wszyscy zacni goście,
obecni na dzisiejszej uroczystości.

Szanowni Państwo,

o tym, że Powstanie styczniowe był największym w XIX w. polskim zrywem narodowym
nie trzeba nikomu przypominać. Powstanie to pochłonęło kilkadziesiąt tysięcy ofiar, odciskając
ogromne piętno na kolejnych pokoleniach Polaków. Właśnie dlatego, że powstanie styczniowe było najdłuższym i największym zrywem narodowo-wyzwoleńczym w naszej historii postanowiono upamiętnić postać generała Edmunda Taczanowskiego. Polskiego generała, dowódcy powstańczego i naczelnika wojennego w powstaniu styczniowym, zmarłego właśnie w Choryni. W tym miejscu dziękuję doktorowi Emilianowi Prałatowi oraz Fundacji „Bonum adipisci” Dążyć do dobra, za nieoceniony wkład i troskę o pamięć walczących za naszą wolną Polskę. Dziękuję za inicjatywę i realizację tego pięknego wydarzenia, w którym dziś, możemy uczestniczyć.

Cześć i chwała Bohaterom!!

Z wyrazami szacunku

Jan Dziedziczak

Głos zabrała także Maria Taczanowska, która podkreśliła radość rodziny z możliwości spotkania w Choryni. Wdzięczna za przypominanie postaci Generała, podziękowała organizatorom, zwłaszcza dr Prałatowi oraz rekonstruktorom ze Stowarzyszenia „Gloria victis” za ich obecność. Przypomniała przy tej okazji również historyczny i trudny w dziejach rodziny, związany ze sprzedaż majątku w Choryni przez syna Generała – Władysława.

Kolejnym punktem spotkania była krótka prelekcja poświęcona przybliżeniu sylwetki Edmunda Taczanowskiego oraz jego roli w powstaniu, zarówno styczniowym, jak i w okresie Wiosny Ludów i walk o zjednoczenie Włoch. Dr Prałat przedstawił dane biograficzne, obejmujące zarówno okres poprzedzający, jak i następujący po 1863 roku, a więc również misję dyplomatyczną do Stambułu i próby stworzenia polskich legionów pod sztandarami Turcji Osmańskiej.

Zwieńczeniem uroczystości był koncert zespołu Grupa B(l)acha w składzie: Remigiusz Kuropka (trąbka), Krystian Kruczkowiak (trąbka), Dawid Gałka (puzon), Aleksander Fogt (puzon), Hubert Humerski (tuba) i Arkadiusz Anioła (perkusja). Artyści przygotowali dwuczęściowy recital, w którym znalazły się utwory wojskowe, patriotyczne oraz rozrywkowe i popularne. Wszystkie poprzedzone były wprowadzającym komentarzem. Gości usłyszeli wiązankę pieśni patriotycznych – Wojenko, wojenko, Bartoszu, Bartoszu Szara piechota, Ojczyzno ma Walz nr 2 Szostakowicza, a także nieco bardziej radosny repertuar popularny: Can’t take my eyes off you, Carmen – pieśń torreadora, Despacito meets Mozart, Hakunah matata, How deep is your love, New York, New York, Not time to die, Nothing gonna change my love for you, Rock around the clock, Sound of the silent.

Finał konkursu “Dezydery Chłapowski – życie i dzieło”, edycja 2023

By Adminus | 30 maja 2023

W dniu 30 maja 2023 roku odbył się finał konkursu „Dezydery Chłapowski – życie i dzieło”. Jego organizatorem była Fundacja „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra oraz Stowarzyszenie Oświatowe im. D. Chłapowskiego. Finał odbył się w pałacu w Kopaszewie.

W rywalizacji wzięło udział 18 uczniów z 7 szkół. Punktualnie o 10:00 przystąpiono do etapu pisemnego, który składał się z 15 pytań. Do etapu ustnego zakwalifikowało się 6 uczestników z największą liczbą punktów. Uczniowie odpowiedzieli na 35 pytań. A oto wyniki:

1 miejsce – Kamil Konik ze Szkoły Podstawowej im. Bohaterów Westerplatte w Czempiniu, klasa 6

2 miejsce – Antonina Wachowska z Zespołu Szkół w Jerce, klasa 6

3 miejsce – Julia Matuszkowiak z Zespołu Szkół w Jerce, klasa 6

Tytuły finalistów otrzymali:

Konrad Nowak ze Szkoły Podstawowej nr 4 w Kościanie, klasa 7

Amelia Knoska ze Szkoły Podstawowej nr 2 w Kościanie, klasa 6

Tobiasz Ścigacz ze Szkoły Podstawowej nr 4 w Kościanie, klasa 6

Wszyscy uczestnicy otrzymali okolicznościowe dyplomy i upominki od Spółki DANKO. Nagrody dla sześciorga finalistów zostaną wręczone 2 czerwca podczas uroczystej sesji Rady Miejskiej Kościana.

Zwycięzcom, uczestnikom, nauczycielom i opiekunom serdecznie gratulujemy! Panu Wiktorowi Majchrzakowi, Beacie Sobczak, Judycie Konik oraz Kamili Włodarczak dziękujemy za pomoc organizacyjną.

Koncert 3-majowy w Śmiełowie w ramach konkursu dotacyjnego

By Adminus | 3 maja 2023

3 maja w Muzeum Adama Mickiewicza w Śmiełowie odbył się koncert pt. „Witaj majowa jutrzenko”, który współfinansowała Fundacja dzięki pozyskaniu środków na realizację zadania publicznego ze środków Gminy Żerków w ramach projektu „Wzmocnienie oferty prokulturowej i prospołecznej w gminie Żerków”. Koncert wykonała Capella Zamku Rydzyńskiego (Mieczysław Leśniczak,Leszek Kaczor –trąbki, Krzysztof Szafran –waltornia, Tomasz Stanisławski –puzon, Marek Walenczewski –tuba, Albert Kołodziejczak – perkusja).

Rozpoczęło go odśpiewanie zwrotki Mazurka Dąbrowskiego. Po nim kolejno zabrzmiały utwory:

Karol Kurpiński – Polonez Rycerski

Melodia ludowa – Witaj majowa Jutrzenko

Karol Kurpiński – Warszawianka

Stanisław Moniuszko – Piosnka Chorążego z opery Hrabina

Władysław Ludwik Anczyc – Masz strzelców

Władysław Tarnowski – Jak to na wojence

Anonim – Marsz, marsz Polonia (Marsz Czachowskiego)

Bolesław Wieniawa – Długoszowski – Naprzód Poznański Pułku Pierwszy

Anonim – U Młynarza Marcina

Mieczysław Leśniczak poprzedził każdy z utworów krótką infromacją przybliżającą okoliczności jego powstania, autora czy znaczenie dla tradycji muzycznej. Koncert podzielony został na trzy części, które przeplatane były anegdotami historycznymi dra Emiliana Prałata odnoszącymi się do okoliczności uchwalenia Konstytucji 3 Maja oraz kolejnych zrywów narodowowyzwoleńczych. W sposób szczególny przypomniano przypadającą w tym roku 160 rocznicę wybuchu powstania styczniowego i osobę związanego z regionem gen. Edmund Taczanowskiego jak również Zbigniewa Gorzeńskiego – powstańca wielkopolskiego.

Na bis zabrzmiały Mazurek F-dur op. 68 nr 3 Fryderyka Chopina, Chór strzelców z opery Wolny strzelec Carla Marii von Webera, Witaj Polsko Jana Pankiewicza oraz Umówiłem się z nią na 9 Henryka Warsa. Większości utworów towarzyszył śpiew prowadzony przez prof. Andrzeja Ogórkiewicza, solisty Teatru Wielkiego w Poznaniu. Mieczysław Leśniczak – kierownik artystyczny zespołu – zagrał również na rogu znajdującym się w zbiorach muzeum.

W koncercie uczestniczyło 197 osób, które zgromadziły się na dziedzińcu honorowym przed siedzibą Muzeum Adama Mickiewicza.

Rewitalizacja grobowca Teofila Eulogiusza Zakrzewskiego w Gryżynie

By Adminus | 24 kwietnia 2023

W 2022 roku Fundacja podjęła zamiar gruntownej rewitalizacji zabytkowego grobowca rodziny Zakrzewskich w Gryżynie koło Kościana. Jest to miejsce pochówku kilkunastu osób należących do tej rodziny, a bedących związanymi z Gryżyną i pobliskim Osiekiem. Wśród pochowanych osób znalazł się m.in. powstaniec listopadowy i styczniowy Eulogiusz Wyssogota-Zakrzewski. Ze względu na niego grób został wpisany do ewidencji grobów weteranów walk o Wolność i Niepodległość Polski pod numerem 4621. Fundacja podpisała z Parafią pw. św. Barbary w Gryżynie reprezntowaną przez proboszcza ks. Stanisława Tokarskiego umowę, w oparciu o którą staliśmy się prawnymi użytkownikami grobowca. Równocześnie wspólnie z parafią wystąpiono do Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej z wnioskiem o wydanie zgody na ekshumację osób pochowanych w grobowcu. Po jej uzyskaniu w dniu …. z grobowca wyniesiono cynowe trumny. Po uporządkowaniu wnętrza komory, zostały one w niej ponownie złożone. Przy tej okazji wykonano dokumentację fotograficzną i pomiarową.

Umowa z parafią otworzyła drogę do pozyskania środków finansowych z Instytutu Pamięci Narodowej. W ramach dotacji celowej na pokrycie kosztów sprawowania opieki nad grobem weterana Teofila Eulogiusza Wyssogota-Zakrzewskiego otrzymaliśmy dotację w wysokości 48 191,13 zł. Uprzednio pani Ewelina Maciejczyk przygotowała program prac konserwatorskich, na podstawie którego leszczyńska delegatura Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków wydała pozwolenia na prace konserwatorskie przy zabytku. 17 kwietnia Fundacja podpisała umowę na realizację prac.

Grobowiec ma formę podziemnej komory grobowej, nad którą possadowiono ceglany cokół w formie obustronnych schodków. Na ich szczycie umieszczono piaskowcową rzeźbę.Bryły wyróżniają się swoją ozdobną, ale zarazem prostą formą. Całość została wykonana zgodnie ze sztuką kamieniarską przy użyciu specjalistycznych dłut. Powierzchnia kamienia została dokładnie opracowana, rysunek formy rzeźbiarskiej odpowiednio wyprowadzony, a poszczególne elementy scalone zostały zaprawą wapienno-piaskową. Główna część nagrobka została osadzona bezpośrednio na ceglanym cokole w formie schodów. W części frontowej schody zostały pogłębione tworząc niszę na płytę z inskrypcją. Po lewej i prawej stronie niszy również znajdują się płyty opatrzone napisami i wykonane z piaskowca oraz metalu. Centralna najwyższa część jest najbardziej ozdobna oraz opatrzona płaskorzeźbionymi przedstawieniami symbolicznymi.

Ogólny stan zachowania można uznać za dostateczny. Wszystkie elementy grobowca są silnie zabrudzone zwłaszcza te wykonane z piaskowca. Powierzchnia płyt jest pociemniała. Ekspozycja na warunki zewnętrzne – wahania temperatury, czynniki biologiczne sprzyja nieustannemu pogarszaniu się stanu grobowca, pogłębianiu się istniejących zniszczeń i powstawaniu nowych. Ponadto piaskowiec należy do grupy mniej trwałych kamieni, które szybko ulegają zabrudzeniom i rozkładowi, w wyniku czego postępuje jego niszczenie co wpływa na stopniowe unieczytelnianie napisów. Na powierzchni występują ubytki wietrzeniowe i rozwarstwienia struktury kamienia.. Ogólnie widoczna jest tzw. „fałszywa” patyna oraz liczne mikroorganizmy, które wpływają niekorzystnie nie tylko na estetykę obiektu, ale również na stan zachowania. „Fałszywa” patyna oraz grzyby, mchy i porosty niszczą wierzchnią warstwę kamienia, a zarazem oryginalną i najcenniejszą powłokę opracowaną przez samego artystę. Dodatkowo osłabiają strukturę kamienia i powodują jego osypywanie się. Ponadto centralna część nagrobka osadzona jest na ceglanej podstawie w formie schodków, która uległa znacznemu zniszczeniu. W wyniku postępującej degradacji spoina została uzupełniona wadliwą zaprawą cementową co powoduje postępowanie destrukcji cegły.

Głównym założeniem prac konserwatorskich jest dokładne przeprowadzenie zabiegów mających na celu odzyskanie właściwości technicznych, a także dawnych walorów estetycznych i plastycznych. Konieczne jest zatrzymanie przyczyn powstałych zniszczeń i zabezpieczenie obiektu przed dalszym rozwijaniem się procesów degradacyjnych. Proces ten obejmuje zarówno prace o charakterze technicznym jak i konserwację estetyczną. Ważnym czynnikiem prac konserwatorskich jest dokładne przebadanie i przeanalizowanie przyczyn zniszczeń zabytkowej struktury i powstrzymanie w miarę możliwości tych procesów. Prace będą służyły głównie zatrzymaniu procesów destrukcji.

KALENDARIUM PRAC

W dniu 17 kwietnia 2023 roku rozpoczęły się prace konserwatorskie przy grobowcu rodziny Zakrzewskich. Zanim przystąpiono do etapu oczyszczania należało wykonać szereg zabiegów mających na celu odgrzybienie oraz odglonienie powierzchni. Zastosowano związki chemiczne przeznaczone do walki z mikroorganizmami, ogólnie zwanymi biocydami, pamiętano o wszelkich zasadach bezpieczeństwa. Odpowiednio dobierano środek, pamiętając jak bardzo istotny jest ten etap w procesie konserwacji. Aktywność mikroorganizmów jest dosyć złożonym i poważnym procesem, który ma niewątpliwie ogromny wpływ na rozwój zmian mineralnych materiału, a w konsekwencji nawet rozpad skalnych materiałów i całkowitą destrukcję zabytków. Dezynfekcję powierzchni kamienia przeprowadzono kilkukrotnie preparatem grzybo-, bakterio- i glonobójczym firmy Remmers (BFA REMMERS). Preparat zawiera mieszaninę niebezpiecznych substancji z dodatkami nie stwarzającymi zagrożenia: ≤ 1% czwartorzędowe związki amonowe, benzylo-C8-18-alkilodimetylowe, chlorki; ≥ 0,05-<0,1% 1,2-benzoizotiazol-3(2H)-on; ≥ 0,025-<0,1% 2-metylo-2H-izotiazol-3-on oraz < 5 % kationowych środków powierzchniowo czynnych, metyloizotiazolon, benzoizotiazolon. Środek ten nie ma działania hydrofobizującego i doskonale działa na kamieniu przez długi okres. Zabieg ten przeprowadzono kilkukrotnie metodą natryskową stosując niezbędne przy tym zadaniu środki ochrony osobistej, takie jak: specjalistyczna maska z filtrem cząsteczkowym P2, gumowe rękawice ochronne oraz okulary szczelne, a także kombinezon ochronny o odpowiednim przeznaczeniu. W trakcie pracy okazało się, iż niezbędne jest powtórzenie zabiegu po upływie ok jednej doby. Zabieg więc powtórzono. W kolejnym etapie spłukano preparat jednocześnie oczyszczając powierzchnię, stosując do tego celu myjkę ciśnieniową.

Następnie po wyschnięciu kamienia oceniono iż konieczne będzie powtórzenie zabiegu odglonienia. Zdecydowano o zastosowaniu innego jeszcze preparatu również firmy Remmers (GLONOSAN/ Grünbelag-Entferner, REMMERS). Preparat zawiera większe stężenie niebezpiecznych substancji działających na glony, takich jak: ≥ 1-<2,5% czwartorzędowe związki amonowe,benzylo-C8-18- alkilodimetylowe, chlorki oraz < 5 % kationowych środków powierzchniowo czynnych. Następnie po upłynięciu doby zabieg powtórzono. Nie wymagał on spłukiwania wodą, ponieważ nie zawiera w swoim składzie chlorku. Zastosowano preparat w rozcieńczeniu z wodą 1:1. W tym czasie powierzchnię należało ochronić przed deszczem – dlatego, też przygotowano namiot, wykorzystując do tego celu wodoodporną plandekę. Kamień pozostawiono tak na ponad ok 2 doby. Po upływie odpowiedniego czasu oddziaływania powierzchnię piaskowca ponownie oczyszczano z wykorzystaniem myjki ciśnieniowej (firmy KARCHER), a także gorącą parą poprzez wykorzystanie profesjonalnej parownicy (firmy KARCHER).

W kolejnym etapie – zastosowano nadtlenek wodoru 35%, stosując go w reakcji utleniania zachodzącej pod wpływem czynnika chemicznego / bakteriobójczego.. Zastosowano go w formie natrysku oraz w okładach jako środek bakteriobójczy oraz odplamiający. Czynność tę można również powtórzyć w kolejnych etapach. Po przeprowadzeniu szeregu działań na powierzchni piaskowca można było ocenić stan obiektu i przystąpić do planowania kolejnych koniecznych zabiegów. Stwierdzono, iż powierzchnia na tym etapie mimo kilkukrotnego stosowania różnych preparatów w dalszym ciągu jest mocno zszarzała. Podejrzewa się iż na powierzchni mogą znajdować się warstwy zawierające jony metali ciężkich takich jak: np. żelazo, miedź, ołów i inne. Wynikać to może ze względu na bliskość umiejscowienia pomnika od ulicy, z której opary oleju silnikowego ale też sadzy mogły osiadać na powierzchni. Powoduje to ciemne, tłuste i trudne do usunięcia plamy. Wymaga to zastosowania kolejnych preparatów przeznaczonych konkretnie do tego celu. Dla pewności pobrano próbkę w celu przeprowadzenia badań laboratoryjnych. W przypadku potwierdzenia teorii o obecności metali ciężkich zaleca się zastosowanie środka firmy Remmers Clean Galena, który z powodzeniem jest stosowany w katedrze Notre Dame w Paryżu. Planowane były również próby doczyszczania powierzchni stosując metodę ablacyjnego oczyszczania laserem. Impuls lasera jest wystarczająco mocny, aby oczyścić trudne nawarstwienia, a jednocześnie usuwanie powłok odbywa się przez odparowanie nie wpływając na obrabianą powierzchnię, tym samym zapobiegając uszkodzeniom. Pobrano próbkę do badań, wyniki potwierdziły przypuszczenia o występowaniu na powierzchni pomnika metali ciężkich – po przedyskutowaniu problemu w gronie konserwatorów zdecydowano się na użycie metody doczyszczania laserowego – co z powodzeniem jest aktualnie i powszechnie stosowaną metodą. W tym samym czasie kiedy przeprowadzono zabiegi oczyszczające przystąpiono do usuwania wtórnych cementowych tynków, które byłby znacznie popękane i stanowiły zbyt szczelną izolację dla ceglanej konstrukcji. W wyniku czego cegła była w dosyć kiepskiej kondycji. Usunięto również wtórne cementowe spoiny, które też przyczyniły się do destrukcji cegły. Zastosowano metodę mechaniczną. Wykorzystano do tego celu narzędzia takie jak: młotki i dłuta; a także elektronarzędzie w postaci szlifierki kontowej – uważając przy tym szczególnie aby nie uszkodzić cegły. Po usunięciu cementowych nawarstwień oceniono stan zachowania ceglanej konstrukcji i zdecydowano o konieczności zastosowania impregnacji wzmacniającej. Do tego celu wybrano środek krzemoorganiczny firmy Remmers KSE 100 następnie KSE 300 metodą natrysku. W międzyczasie przeprowadzono również zabieg mający na celu wytworzenie sztucznej izolacji wprowadzonej w obiekt w płynie. Dopiero po swobodnym odparowaniu rozpuszczalnika (do ok. 3 tyg.) możliwe były kolejne zabiegi, tj. sklejenie pęknięć i wypełnienie ich masą sztucznego kamienia, a także wykonanie dużych i drobnych uzupełnień w zaprawie dobierając odpowiednią masę sztucznego kamienia pod względem kolorystycznym jak i fakturalnym. Każde z uzupełnień zostało dokładnie opracowane, tak, aby odpowiadało formą i fakturą do oryginału. Uzupełnienie brakujących ubytków powierzchni pomnika, wykonano kitem mineralnym firmy Optolith (Optosan NSR) dobranym strukturą i kolorem do kamienia. Uzupełnienia ubytków cegły wykonano stosując nowe cegły dopasowane do istniejących już w obiekcie oraz zaprawy mineralnej barwionej w masie firmy Optolith (Optosan NSR). W końcowym etapie scalono kolorystyczne uzupełnienia farbami Keim Lazur ze spoiwem Soldalit Fiksative. Tą samą metodą i farbami wypełniono napisy, które były na tyle czytelne, że nie ulegało wątpliwości co do ich treści. Niestety częściowo inskrypcja pozostaje nieczytelna. W kolejnym etapie zabezpieczono powierzchnię kamienia oraz cegieł zarówno pierwotnego jak i nowych elementów z kamienia – preparatem hydrofobizującym w celu nadania mu właściwości hydrofobowych. Działanie to polegało na zmniejszeniu chłonności porowatego materiału przez wytworzenie na powierzchni cienkiej powłoki, powodującej zwiększenie kąta zwilżania między ścianką kapilar a kroplami wody. Efektem czego hydrofobizacja spowodować powinna zbieranie się kropelek wody na powierzchni impregnowanego materiału. Hydrofobizacja kamienia została wykonana preparatem firmy Remmers WS metodą powlekania. Następnie sarkofagi przeniesione do kostnicy na czas konserwacji – po wcześniejszym zabezpieczeniu wróciły ponownie do krypty. Do zabezpieczenia powierzchni zastosowano żywice sztuczną o doskonałych właściwościach fizykochemicznych – Paraloid B72 w toluenie. Następnie wykonane nowe elementy według zaproponowanych zmian zostały zamontowane na obiekcie. Zastosowano wysokiej klasy klej SuperElastic S2 firmy OPTOLITH przeznaczony do obiektów zabytkowych oraz kotwy metalowe, na których zamontowane zostały płyty kamienne oraz zastosowano klej w sylikonie dla montażu płyt metalowych.

Upamiętnienie gen. Taczanowskiego

By Adminus | 23 kwietnia 2023

W roku 2023 mija 160 rocznica wybuchu jednego z najtragiczniejszych polskich zrywów narodowych – Powstania Styczniowego. Jednym z jego bohaterów – bardzo niesłusznie za życia ocenianym i hołubionym po śmierci – był gen. Edmund Taczanowski, urodzony w Wieczynie w powiecie pleszewskim, mieszkaniec podkościańskiej Choryni. To właśnie w tej miejscowości, w krypcie pod kościołem został pochowany w 1879 roku. W 75 lat po rozpoczęciu powstania, postanowiono o przeniesieniu jego szczątków do Warszawy, gdzie po dzień dzisiejszy spoczywają na cmentarzu powązkowskim.

Z inicjatywy dra Emiliana Prałata i Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra 27 maja 2023 roku odbędzie się uroczystość dedykowana osobie Edmunda Taczanowskiego i powstańcom. Rozpocznie ją uroczysta Msza za Generała i uczestników tego zrywu. W kościele na tę okazję powstanie castrum doloris – ozdobny, rozbudowany katafalk, na którym stanie symboliczna urna z prochami Generała. Części stałe mszy sprawowanej przez ks. Krzysztofa Gogoła wykonane będą po łacinie.

Po zakończeniu mszy, przed kościołem odsłonięty zostanie pomnik przypominający osobę Taczanowskiego i fakt jego spoczywania w choryńskiej krypcie. Następnie obecne delegacje złożą kwiaty.

Między kościołem a dworem będzie można się zapoznać z okolicznościową wystawą dedykowaną Taczanowskiemu. Na dziedzińcu przed dworem odbędzie się część oficjalna uroczystości związana z przemówieniami zaproszonych gości oraz okolicznościową prelekcją odnoszącą się do dziejów powstania. Ostatnim punktem uroczystości będzie koncert kwintetu blaszanego Grupa B(lacha), która wykona utwory inspirowane zarówno tradycją wojskową i patriotyczną, jak i – w ramach radosnego celebrowania pamięci wybitnego Wielkopolanina – kompozycje nieco lżejsze.

Zapraszamy do wzięcia udziału w wyjątkowej uroczystości i zapoznania się z losami współcześnie nieco zapomnianego bohatera Ziemi Kościańskiej, naczelnika powstania w dawnym województwie kaliskim.

Inauguracja miejsca pamięci w Jarogniewicach – relacja

By Adminus | 2 października 2022

O 11:50 na dukcie prowadzącym do miejsca pamięci w Jarogniewicach zaczęli zbierać się goście przybyli na uroczystość ponownej inauguracji zrewitalizowanego miejsca. O tej godzinie wystawiono również wartę honorową przy pomniku (złożoną z rekonstruktorów z Grupy Rekonstrukcji Historycznych Tschuff). O 11:55 wprowadzono poczty sztandarowe z:

Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Poznaniu (Damian Fonrobert, Marek Dobroczyński, Milena Sworowska)
1 LO im. Oskara Kolberga w Kościanie (Wojciech Wińszewski, Magdalena Bajsztok, Maja Brylska, p. Marcin Bernard opiekun)
OSP Głuchowo (Jan Ratajczak, Józef Kowalczak, Andrzej Dziubalski)
Szkoły Podstawowej im. Bohaterów Westerplatte w Czempiniu (Aleksander Grabny, Marta Nowaczyk, Nikola Wilk)
Zespołu Szkół Gminy Kościan Przedszkola i Szkoły Podstawowej w Starych Oborczyskach (Adam Czeszak, Maja Skuracka, Paulina Walkowiak)
Polskiego Stronnictwa Ludowego oddział Mosina (Piotr Grabarkiewicz, Karol Ciężki)
Koła Łowieckiego „Żbik” z Mosiny (Jerzy Falbierski, Jakub Stortz)
Szkoły Podstawowej im. Heleny Gieburowskiej w Głuchowie (Kacper Wojtkowiak, Julia Man, Jessica Zaporowska)
Koła Łowieckiego „Drop”

Punktualnie o 12:00 zabrzmiał hymn państwowy przy akompaniamencie Orkiestry Dętej „Parada” z Czempinia pod batutą Pawła Drozdy, ze śpiewem Agnieszki Szymańskiej. Chwilę później dr Emilian Prałat, prezes Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra oraz pomysłodawca rewitalizacji miejsca, zabrał głos. W swoich słowach przypomniał okoliczności zbrodni, jaka związana jest z miejscem pamięci w Jarogniewicach. Następnie powitał zebranych, wśród których znaleźli się:

Andrzej Wawer reprezentujący Michała Jana Dziedziczaka, sekretarza Stanu, pełnomocnika Rządu do spraw Polonii i Polaków za Granicą
Tomasz Ławniczak, poseł na Sejm RP
Małgorzata Kurowska, Zastępca Dyrektora ds. Ekonomicznych Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych
Konrad Malicki, burmistrz Gminy Czempiń
Maciej Głochowiak, przewodniczący rady miasta Czempinia
Wojciech Chałupka, naczelnik Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa IPN oddziału w Poznaniu
Dorota Lew Pilarska, członek Rady Powiatu Kościańskiego
Dawid Olejniczak, przewodniczący Rady Miasta Kościana
Mirosław Duda, wicewójt Gminy Kościan
Maciej Handkiewicz, nadleśniczy Nadleśnictwa Konstantynowo
Andrzej Zakrzewski, komendant Powiatowy Policji w Kościanie
kpt. Szymon Klemenski, komendant powiatowy Państwowej Straży Pożarnej w Kościanie
Marian Zalejski, dyrektor Wielkopolskiego Centrum Neuropsychiatrycznego
Tomasz Marciniak, proboszcz parafii pw. św. Katarzyny w Głuchowie
Dr Maciej Badura z Fundacji „Bonum adipisci” – Dążyć do dobra

oraz mieszkańcy Jarogniewic i powiatu kościańskiego. Następnie prowadzący poprosił o zabranie głosu gości. Wojciech Chałupka z poznańskiego IPN wyraził uznanie i zadowolenie z faktu odnowienia miejsca oraz przypomniał konieczność podejmowania dalszych działań na rzecz ochrony i upamiętniania miejsc walki i męczeństwa. Podziękował organizatorom – Fundacji i wspierającego ją Nadleśnictwa Konstantynowo – za przeprowadzenie prac rewitalizacyjnych oraz organizację uroczystości. Poseł Ławniczak w obszernej wypowiedzi przypomniał losy Wielkopolski czasów II wojny światowej i represji, jakich doznali mieszkańcy Kraju Warty, jak wówczas nazywano region. Zwrócił uwagę na fakt przesiedlenia blisko 17% polskiej ludności i prób zastąpienia ich niemieckimi kolonizatorami. Podkreślił masowość działań wymierzonych przeciwko polskiemu społeczeństwu, jego elitom, inteligencji, ale i osób najsłabszych. Dyrektor Kurowska podziękowała za realizację dzieła renowacji oraz podkreśliła, że leśnicy pamiętają o miejscach, podobnych do tego w Jarogniewicach, akcentując, że na terenie Lasów Państwowych jest wiele podobnych lokalizacji. Nadleśniczy Handkiewicz z kolei przypomniał okoliczności nawiązania współpracy z Fundacją w lipcu tego roku, kiedy podpisano umowę w oparciu o którą, Fundacja mogła przeprowadzić prace. Podziękował przy tej okazji Ministerstwu Kultury za dofinansowanie prac, a Fundacji za zrealizowanie projektu. Dorota Lew-Pilarska zwróciła uwagę na sprzeczność, jaka wiąże się z lasem, który współcześnie kojarzy się niemal wyłącznie z przestrzenią rekreacyjną, natomiast przykład Jarogniewic dobitnie świadczy, jak wiele podobnych i nieodkrytych miejsc pełnych smutku i żałoby znajduje się nie tylko na terenie powiatu kościańskiego. Również ona podziękowała za podjęcie inicjatywy rewitalizacji miejsca. Jako ostatni wystąpił burmistrz Malicki, który przypomniał o rajdach rowerowych, w ramach których młodzież szkolna z terenu gminy poznaje historię miejsc pamięci na terenie powiatu i gminy w szczególności. Podziękował również osobiście dr. Prałatowi, społecznemu opiekunowi zabytków, za kolejne działania związane z troską o dziedzictwo kulturowe regionu.

O 12:40 nastąpiło symboliczne odsłonięcie zrewitalizowanego miejsca. Dokonali jej: Tomasz Ławniczak, Małgorzata Kurowska, Konrad Malicki i Maciej Badura. Ksiądz Marciniak odmówił modlitwę za zmarłych oraz poświęcił miejsce. Po tym akcie odczytano apel pamięci:

Stajemy dziś do uroczystego Apelu Pamięci w Jarogniewicach, na ziemi skrywającej prochy i pamięć o tych, których zbrodnicza ręka uśmierciła w imię szaleńczej, pseudonaukowej ideologii, w myśl której dla słabych i chorych nie ma miejsca w społeczeństwie. Pochylmy w zadumie głowy i wyszeptajmy w naszych myślach wspomnienie o tych, którzy choć nieobecni, tu, w tym miejscu są obecni by przypominać nam o najważniejszym z praw: nie zabijaj.

Przywołuję ofiary września 1939 roku, ludność cywilną miast i wsi, walecznych obrońców granic Rzeczpospolitej, harcerzy, sanitariuszy i ochotników, którzy na wezwanie do obrony Polski chwycili za broń, by walczyć o niepodległość i suwerenność, ale i o przyszłość – także naszą.